جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : من ارتباط بین بازنمایی های خود فضا، در مقابل روابط فضایی اشیا، و بازنمایی اشیا به عنوان مستقل از ذهن را بررسی می کنم. من فرض می‌کنم که حالت‌های ادراکی از این جهت که جهان را به‌عنوان مستقل از ذهن به ما نشان می‌دهند، استدلال می‌کنند و به دنبال کشف چه ویژگی‌هایی از محتوای آنها برای این کار ضروری هستند. در اولین فصل اصلی خود (II)، استدلال می‌کنم که خود فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. اما من همچنین استدلال می کنم که بازنمایی خود فضاها نقش مهمی در دید و لمس دارد. در فصل سوم، دو تفسیر از زیبایی‌شناسی استعلایی کانت را مورد بحث قرار می‌دهم تا شرایط لازم برای ادراک فضایی را که شامل بازنمایی خود فضا است، کشف کنم. من با بحث دنیل وارن در مورد بازنمایی مکان شروع می کنم و این را به بحث فضاها و عینیت (Allison/Strawson) مرتبط می کنم. در فصل چهارم، من با استفاده از بحث‌های گرت ایوانز و جان کمبل درباره یک نظریه فضایی ساده از ادراک که درک ما از یک جهان تجربی را تشکیل می‌دهد، استدلال‌هایی را برای پیوندهای سازنده بین بازنمایی فضایی و بازنمایی به عنوان عینی مورد بحث قرار می‌دهم. پس از اینکه به این نتیجه رسیدم که بازنمایی به عنوان عینی ممکن است به بازنمایی خود فضا نیاز داشته باشد، در فصل پنجم این مسئله را بررسی می‌کنم که چگونه این نیاز ممکن است در شنیدن برآورده شود، علی‌رغم این واقعیت که فضاها را نمی‌توان صرفاً به صورت شنیداری بازنمایی کرد. من از روایت‌های احتمالی انتقاد می‌کنم که بر اساس آن بازنمایی فضا برای شنیدن بیرونی است. سپس گزارشی ارائه می‌دهم که بر نیاز به توصیف محتویات ادراک شنیداری به گونه‌ای که با حواس دیگر و با حافظه ادراکی ادغام شود تأکید می‌کند: من ادعا می‌کنم که این یکپارچگی برای محتوای ادراکی شنیداری ضروری است.