جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه خوانش جدیدی از گزارش ارسطو از خشم ارائه می کند. در بلاغت، ارسطو خشم را میل دردناکی برای انتقام می‌داند که ناشی از اندکی ناشایست درک شده است. من پیشنهاد می‌کنم که جزئی‌ها را نه، همانطور که در دانش‌آموزی رایج است، به معنای محدود توهین یا تحقیر اجتماعی، بلکه به عنوان بی‌عدالتی درک کنیم. به طور خاص، در این قرائت، اندکی عملی است که بیانگر عدم توجه به ارزش اخلاقی شخص دیگری است. بنابراین، نادیده گرفته شدن، موضوع بی عدالتی است که با نگرش خاصی مبنی بر بی توجهی یا تحقیر نسبت به بیابان های اخلاقی انجام می شود. و اندکی دردناک است، نه صرفاً زمانی که متضمن آسیب باشد، بلکه به این دلیل که دیدن بیابان های اخلاقی خود به این شکل دردناک است. منطبق با این تصور از جزئی، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم انتقام ارسطو به بهترین وجه به عنوان معیاری برای عدالت اصلاح‌کننده درک می‌شود. هنگامی که ما خواهان انتقام هستیم، آرزو می کنیم که مجرم به خاطر تخلف خود رنج بکشد و به نسبت رنجی که برای ما ایجاد کرده است رنج بکشد. با این حال، این به شکلی ساده انگارانه از مجازات گرایی نیست. برعکس، نظریه ارسطو در مورد مجازات، هم به اهداف انتقام‌جویانه و هم به اهداف اصلاحی مجازات حساس است و حاوی موادی برای آشتی دادن این دو است. به طور خاص، من پیشنهاد می کنم که انتقام برای ارسطو مستلزم آن است که مجرم نوعی دردی را احساس کند که با درد ناشی از اندک مطابقت دارد. بنابراین از آنجایی که شخص خشمگین درد رنج بی عدالتی را احساس می کند، مجرم باید در نتیجه انتقام، درد بی عدالتی نویسنده بودن را احساس کند. از این رو، مجازات موفق مجرم، یعنی انتقام قربانی، حداقل اصلاح جزئی او را پیش‌فرض می‌گیرد. که اشتباه خود را چنین تشخیص دهد و از آن پشیمان شود.