جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه استدلال می کند که به اصطلاح «شکاف توضیحی» مشکلی برای فیزیکالیسم ایجاد نمی کند. به پیروی از فرانک جکسون، من فیزیکالیسم را این تز تعریف می کنم که هر دنیای ممکنی که حداقل نسخه تکراری فیزیکی از جهان واقعی باشد، ساده سازی تکراری جهان واقعی است. من شکاف توضیحی را غیرقابل استنتاج بودن حقایق در مورد تجربه آگاهانه (مانند اینکه دیدن قرمز اینگونه است) از واقعیت های فیزیکی تعریف می کنم. من استدلال می‌کنم که وجود شکاف توضیحی به غیرقابل استنتاج بودن نوع خاصی از واقعیت است - نوعی واقعیت که تنها در صورت داشتن تجربه‌ای خاص می‌توان آن را از حقایقی دانست که بدون هیچ تجربه خاصی می‌توان شناخت. مانند حقایق داده شده از نظر فیزیک. سپس استدلال می‌کنم که از آنجایی که این غیرقابل استنتاج شکافی است بین انواع مختلف دانش (آنچه می‌توانیم بدون تجربه خاص داشته باشیم، و آن چیزی که برای داشتن تجربه خاصی نیاز دارد) و نه شکافی بین انواع مختلف اشیا یا ویژگی‌ها. نه، در ابتدا، مشکلی برای فیزیکالیسم ایجاد نمی کند. زیرا فیزیکالیسم، همانطور که تعریف شد، تزی است درباره اشیاء و ویژگی‌های جهان واقعی، و تز درباره معرفت نیست. در ادامه به استدلال‌های جکسون و دیوید چالمرز می‌پردازم که اگر یک شکاف توضیحی وجود داشته باشد، علی‌رغم سازگاری ظاهری فیزیکالیسم با شکاف توضیحی، پس فیزیکالیسم نادرست است. من پاسخ می‌دهم که استدلال‌های آنها برای این نتیجه‌گیری به استفاده از چارچوب معنایی دوبعدی بستگی دارد، که نمی‌تواند نوع حقایقی را توضیح دهد که دانش‌شان را ملزم به داشتن نوع خاصی از تجربه می‌کند. بنابراین، استدلال هایی مانند جکسونز و چالمرز که از چارچوب دو بعدی استفاده می کنند تا نشان دهند که فیزیکالیسم مستلزم استنتاج پذیری این نوع حقایق از واقعیت های فیزیکی است، نمی توانند موفق شوند.