جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : آیا نظریه عمدی ادراک با مفهوم معمولی «ساده لوحانه» ما از ادراک در تضاد است؟ آزمایش فکری گریس (1961) نشان می دهد که نظریه پرداز غرض ورزی باید نظریه علّی ادراک (CTP) را بپذیرد اگر بخواهد ادعا کند که نظریه اش با مفهوم معمولی ما از ادراک در تضاد نیست. فصل 1 نظریه ادراک قصدی، آزمایش فکری گریس و CTP را معرفی می کند. فصل 2 به بررسی گزارش سرل از تجربه بصری می پردازد و استدلال می کند که اگر نظریه پرداز قصدی موافق باشد که موضوع آزمایش فکری گریس نمی تواند ببیند، پس مفهوم ادراک را نمی توان صرفاً بر حسب واقعی بودن تجربه تحلیل کرد. به عنوان بخشی از محتوای تجربه را شامل می شود. آیا CTP بهترین توضیح را از مفهوم معمولی ما از ادراک ارائه می‌کند، یا صرفاً فرمولی برای تمایز مواردی ارائه می‌کند که معمولاً قضاوت می‌کنیم که سوژه آنچه را که پیش روی او است می‌بیند؟ در فصل‌های 3 و 4، در تلاش برای پاسخ به این سؤال، سؤالی را در نظر می‌گیریم که استراسون (1974) مطرح می‌کند: اگر مفهوم وابستگی علی بخشی از مفهوم ما از ادراک است، پس چه نقشی در آن مفهوم بازی می‌کند؟ من سعی می کنم این ادعا را تضعیف کنم که این مفهوم نقشی دارد. فصل‌ها نظریه انفصالی را به عنوان توضیحی جایگزین برای عدم مشاهده موضوع در آزمایش فکری گریس (به دنبال اسنودون 1981 و 1990) معرفی می‌کنند و رابطه بین نظریه تفکیک و CTP را مورد بحث قرار می‌دهند. فصل 6 نظریه تفکیک را به عنوان ارائه بهترین توضیح از جنبه های معرفت شناختی مفهوم ما از ادراک ارائه می کند. نتیجه‌گیری این است که نظریه تفکیک CTP را بی‌انگیزه می‌گذارد، و پیشنهاد می‌شود که حتی اگر نظریه قصدی بهترین گزارش کلی از تجربه ادراکی را ارائه دهد، ممکن است همچنان با مفهوم معمولی ما از ادراک در تضاد باشد.