جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : طرفداران معافیت های مذهبی و اولویت های مذهبی اغلب بر این باورند که دین یک مقوله سیاسی خاص جدا از سایر چارچوب های اخلاقی را اشغال می کند. با این حال، شکاف قابل توجهی در ادبیات مربوط به جایگاه مفهومی دین در میان نظام های اخلاقی در یک دولت لیبرال دموکراتیک وجود دارد. با کمال تعجب، کار کمی در توجیه اینکه چرا دین، بر خلاف سایر چارچوب های اخلاقی، باید متمایز یا اولویت دار دیده شود، انجام شده است. چه چیزی در مورد دین وجود دارد که این سطح از حمایت را می طلبد؟ وقتی به چگونگی نظم بخشیدن به جامعه فکر می کنیم از چه مفهومی از دین استفاده کنیم؟ چه چیزی دین را از منظر حقوقی متفاوت می کند؟ اگرچه بسیاری از محققین به موضوعات مرتبط پرداخته‌اند، اما بیشتر مشارکت‌ها بر این پرسش منطقی قبلی که چگونه دین را به لحاظ نظری درک کنیم، نادیده گرفته شده‌اند. از سوی دیگر، کسانی که تمایز و اولویت دینی را انکار می کنند، در توجیه اخراج خود کم کاری کرده اند. برای پر کردن این شکاف، من هم از سیاست و هم از ادبیات آکادمیک در مورد نظریه لیبرال دموکراسی، مفروضاتی که زیربنای این بحث ها هستند، با تمرکز بر گزارش های نظری درباره اینکه دین دقیقاً از منظر سیاسی چیست، استخراج می کنم. من متوجه می شوم که زمینه های کافی برای تقاضای برخورد قاطعانه یا اولویت دار با دین در سطح سیاست وجود ندارد. استدلال‌ها برای چنین رفتاری اغلب دایره‌ای هستند و نمی‌توانند هدف اصلی خود را برای توجیه اینکه چرا یک زیرمجموعه از جمعیت شایسته امتیاز است، محقق نمی‌کنند. من استدلال نمی‌کنم که خود معافیت‌های اخلاقی همیشه نامناسب هستند، بلکه معتقدند که نمی‌توان چنین معافیت‌هایی را در صورت طرد مطلق شهروندان غیرمذهبی در نظر گرفت. در بررسی لفاظی عمومی و تاریخ قانون اساسی ایالات متحده، نشان می‌دهم که اولویتی که بر مذهب گذاشته می‌شود، اغلب ناشی از درک نادرست از روابط بین آزادی مذهبی و تاریخ ملی و عملکرد سیاسی معاصر است. در نهایت، با انجام یک مطالعه موردی از نظریه لیبرال معاصر، نشان می‌دهم که منابع نظری دیگری برای دفاع از دین بدون توسل به مقوله‌ای دلخواه وجود دارد.