جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دو نوع الوهیت در گفتگوهای بعدی افلاطون غالب است، خدایان سنتی و کیهانی. این پایان نامه بر خدایان سنتی تمرکز دارد و به بررسی وضعیت و عملکرد کیهانی آنها در تیمائوس و کریتیا و همچنین ارزش اخلاقی دین مدنی در قوانین می پردازد. در فصل اول به جایگاه خدایان سنتی در کیهان‌شناسی تیمائوس می‌پردازم. من استدلال می کنم که گفت و گو تنها چند عنصر از زبان متعارف دینی را حفظ می کند و به طور کلی، باورهای مبتنی بر سنت دینی را به چالش می کشد. با این وجود، گفت و گو از سنت پیروی می کند تا جایی که آفرینش جهان با تولد اورانوس و گایا آغاز می شود، که گفت و گو همچنین آنها را والدین خدایان سنتی می داند. به این ترتیب، تئوگونی سنتی را در کیهان‌شناسی عمومی ادغام می‌کند. فصل دوم به بررسی نقش خدایان سنتی در روایت‌های افلاطون از منشأ انسان می‌پردازد. من استدلال می‌کنم که تیمائوس خدایان سنتی و کیهانی را به طور مشترک مسئول خلق انسان‌ها به‌عنوان حیوانات فانی شده می‌داند. اما کارکرد مشترک در کریتیاها از بین رفته است، جایی که فقط خدایان سنتی مسئول منشاء اولین شهرها هستند. در نتیجه، انسان گرایی و سیاست زایی افلاطونی را باید در طرح های توضیحی خود ناپیوسته دید. در نهایت فصل سوم به رابطه اخلاق و مذهب مدنی در قوانین می پردازد. من استدلال می کنم که آرمان خداگونه بودن هم به اصل اصلی اخلاقی و هم به اصل دینی اصلی در گفتگو تبدیل می شود. به ویژه، شهروندان عادی آخرین مدینه فاضله افلاطون ملزم به تقلید از خدایان سنتی در رویدادها و مکان های مذهبی مختلف با تمرین فضایل اخلاقی هستند. به همین دلیل، من روش‌هایی را تحلیل می‌کنم که نهادهای مذهبی مگنزیا قادر به پاسخگویی به چالش‌های اساسی روان‌شناختی هستند و در نتیجه منابعی برای آموزش، آزمایش، و نشان دادن شخصیت با فضیلت شهروندانش فراهم می‌کنند. به طور کلی، ایده‌های مذهبی سنتی بخشی جدایی ناپذیر از گفت‌وگوهای بعدی افلاطون را تشکیل می‌دهند: خدایان سنتی نقش تبیین‌کننده‌ای در روایت‌های افلاطون از منشأ دارند، در حالی که مذهب مدنی به رشد اخلاقی انسان‌ها کمک می‌کند.