جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : به نظر نمی رسد که هیچ شخصیتی از مسیحیت قرن چهارم به اندازه هیلاری پواتیه شناخته شده و در هاله ای از رمز و راز نباشد. کار او به عنوان یک مورخ، دانش بسیار ارزشمندی از اواسط قرن چهارم به دست می‌دهد، و او به‌عنوان یک متکلم در اواخر دوران باستان مورد ستایش قرار گرفت. با این حال، امروزه بحث های الهیات او بر مبنایی نه چندان محکم استوار است. این تا حد زیادی به دلیل مسائل روش شناختی است. پژوهش‌های مدرن اغلب هیلاری را از طریق مقوله‌های تاریخی و الهیاتی نابهنگام خوانده‌اند که اندیشه او را غیرقابل درک کرده است. محققان اخیر به دنبال غلبه بر این موضوع و بررسی مجدد هیلاری در چارچوب تاریخی، جدلی و الهیاتی خود بوده‌اند. با این حال، در رابطه با سهم الاهیاتی واقعی هیلاری در این پارامترهای زمینه ای، چیزهای زیادی باید گفت. این تز ادعا می‌کند که در تمام استدلال‌های جدلی و سازنده هیلاری در De Trinitate، که اساساً تثلیثی است، او ذاتاً و لزوماً در حال توسعه یک انسان‌شناسی است. در تمام آنچه در مورد الهی می گوید، به همان اندازه از معنای انسان بودن می گوید. بنابراین، این تز در پی آن است که پروژه کلی الهیاتی هیلاری را از نظر نتیجه انسان‌شناختی مستمر، و برای او ضروری، الهیات تثلیثی بازبینی کند - تا آن را در قالب «انسان‌شناسی تثلیثی» بازنگری کند. ادعای من این است که انسجام اندیشه هیلاری به درک او از روابط الهی و انسانی بستگی دارد. من این را با پیروی از خطوط اصلی استدلال تثلیثی هیلاری نشان خواهم داد، که دیدگاه انسان‌شناختی او از آن سرچشمه می‌گیرد. این خطوط اصلی استدلال، یعنی نسل الهی، بی نهایت الهی، وحدت الهی، تصویر الهی و انسانیت الهی، هر کدام در تصویری مترقی از بشریت از توانایی تا کمال آشکار می شوند. این نه تنها پارادایم جدیدی برای درک اندیشه هیلاری ارائه می‌کند، بلکه ما را دعوت می‌کند تا رویکرد خود به الهیات قرن چهارم را به طور کامل بازنگری کنیم، زیرا هرگونه خوانشی از مجادلات تثلیثی را در انتزاع مفهومی رد می‌کند. علاوه بر این، انسان‌شناسی الهیات و دینی به طور گسترده در پژوهش‌های معاصر مورد بحث قرار می‌گیرد، و کاوش عمیق هیلاری در مورد روابط الهی-انسانی، و معنای انسان بودن در نتیجه، دغدغه‌های تاریخی و معاصر زیادی دارد.