جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اگرچه ریمون پانیککار ژانر متفاوتی را در الهیات کثرت‌گرایانه ادیان نشان می‌دهد، پاسخ او به پرسش کثرت‌گرایانه با سنت‌های دینی همخوانی ندارد، زیرا معنای دینی از طریق جدایی دائمی با خداباوری پوشانده می‌شود. یعنی بگوییم خداباوری باید معیار الهیات کثرت گرایانه ادیان باشد. از این نظر، جهت تعامل گفتگوی پانیککار، جدایی از خداباوری را برجسته می کند. در حالی که هر رویکردی دارای ابعاد مثبت و منفی است، محدودیت چارچوب غیر خداباورانه این است که نمی تواند به امکانات خداباورانه برسد. بنابراین، پژوهش حاضر با پژوهش‌های قبلی در مورد پانیک‌کار متفاوت است، زیرا سایر مفسران پانیک‌کار با بهره‌گیری از روش غیر خداباورانه‌اش، امور را در جهت کثرت‌گرایانه‌تری می‌برند، اما من ترجیح می‌دهم رویکرد خداباورانه‌تری را در روش کثرت‌گرایانه او بازیابی کنم. بر این اساس، مشکل اساسی که این پایان نامه به دنبال پرداختن و بحث آن است، جهت گیری غیر خداباورانه رویکرد کثرت گرایانه پانیککار است. فصل اول استدلال می کند که روش غیر خداباورانه او از بستر و تعامل بین فرهنگی او سرچشمه گرفته است. فصل دوم استدلال می کند که مقولات غیر خداباورانه پانیککار معنای خداباوری رویکرد کثرت گرایانه او را پوشانده است. فصل مربوط به پنوماتولوژی ادعا می کند که مفهوم روح او دارای معنای خداباوری نیست، بلکه دارای مفاهیم غیر خداباوری است. فصل چهارم مسیح شناسی غیر خداباورانه پانیککار استدلال می کند که رویکرد او مسیح را به مفهومی غیر خداباورانه تقلیل می دهد. فصل پنجم بیان می‌کند که شیوه تعلق چندگانه او بر تجارب ایمانی منحصربه‌فرد نادیده می‌گیرد، زیرا رویکرد غیر خداباورانه پانیککار با سنت ایمانی خاصی موافق نیست. بنابراین، در فصل ششم، من یک تصحیح خداباورانه به نام خداباوری انسان-کیهانی را پیشنهاد می‌کنم تا الهیات کثرت‌گرایانه غیر خداباورانه ادیان پانیککار را دوباره جهت‌دهی کند. من استدلال می کنم که خداباوری انسان کیهانی از خداباوری به عنوان پیش نیاز و پایه الهیات کثرت گرایانه ادیان حمایت می کند