جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تفاسیر اولین الهیات بارت بیشتر جهت گیری آخرت شناختی آن را ایجاد کرده است. به طور معمول، چنین قرائتی درک می کند که تاریخ بشر توسط حضور خدا تضعیف شده است. علاوه بر این، این تفاسیر معمولاً معتقدند که تا مرحله «بالغ» بارت - سال‌های جزم‌شناسی کلیسایی او - تعادل حاصل نشده بود. این تز افکار اولیه بارت را مجدداً بررسی می‌کند تا نشان دهد که نمی‌توان آن را مخالفت نامتعادل حضور خدا با تاریخ بشری توصیف کرد. قصد بارت این نبود که امر تاریخی را باطل یا نفی کند، بلکه آن را محدود و نسبی درک کرد. بر این اساس، فصل آغازین نقد بزرگ بارت از دین را در آثار اولیه‌اش می‌خواند، به‌ویژه به نوعی از دین که موقتی بودن تاریخ را گریزناپذیر می‌دید. در مواجهه با چنین عقل گرایی، بارت بر محدودیت های دین پافشاری می کرد. با این حال، این محدودیت ها به معنای آسیب دیدن دین نیست. فصل دوم با توجه به روایت بارت از اقتدار نسبی موعظه، سنت و تعصب به بررسی چگونگی عملکرد دین در رابطه با حضور تاریخی خدا می‌پردازد. در برابر عقل گرایی مدرن، بارت ادعا کرد که این اشکال تاریخی دقیقاً به این دلیل معتبر هستند که ویژگی تاریخی آنها توجه را به محدودیت های تاریخی موجودات انسانی جلب می کند. فصل اول به این موضوع می پردازد که چگونه پیکربندی اولیه بارت از رابطه زمان با ابدیت، درک او از روش و اهمیت الهیات تاریخی را شکل داد، با این استدلال که بخشش خداوند به هر دوره تاریخی - نه فقط دوره مدرن - اجازه می دهد که مهم باشد. کلیسا تا حدی با ارائه گزارش های سخاوتمندانه از تاریخ بشر، ایمان خود را به بخشش اعلام می کند.