جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تز استدلال می‌کند که دیدگاه دیتریش بونهوفر برای مسیحیت بی‌مذهب باید به‌عنوان بسط زندگی مسیحی که با پذیرش مسیح از طریق آیین‌های مقدس توسط کلیسا تعیین می‌شود، تصور شود. این ادعا زمانی اثبات می شود که بونهوفر در چارچوب لوتری او خوانده شود. نکته مهم این است که پیوند بین مقدسات و بی دینی در آثار بونهوفر می تواند وحدت الهیات بونهوفر را نشان دهد و اهمیت کلیسا را ​​به عنوان یک جامعه مذهبی در بی دینی نشان دهد. برای زمینه سازی این ادعاها، فصل اول راه را نشان می دهد، از نظر لوتر، آیین های مقدس به عنوان نشانه هایی از حضور مسیح و حاملان وعده های مسیح با ایمان دریافت می شود. به این ترتیب، مقدسات برای القا، تقویت، مکان یابی، و زنده کردن ایمان عمل می کنند. فصل دوم و سوم نشان می دهد که چگونه بونهوفر از بینش های لوتری که در فصل اول به تفصیل شرح داده شده است، استفاده می کند. فصل دوم توضیح می‌دهد که چگونه Act and Being نشان می‌دهد که چگونه کلیسا از طریق مواجهه با مسیح در کلام و آیین مقدس، جهان را صادقانه می‌شناسد. فصل سوم استدلال می‌کند که بونهوفر، مطابق با بافت لوتری خود، می‌بیند که غسل ​​تعمید، عشای خداوند و اعتراف همگی در کارکرد آئین‌های مقدس، که در فصل اول مشخص شده‌اند، مشارکت دارند تا وفاداری را تحت تأثیر قرار دهند. فصل چهارم مقدسات را در الهیات دین بونهوفر قرار می دهد. از آنجایی که استدلال می‌شود، دین به ساختارها و منش‌ها تقسیم می‌شود، آیین‌های مقدس به‌عنوان ساختارهای مذهبی می‌توانند ویژگی پایدار زندگی کلیسا باشند، حتی اگر پیشنهادهای بی‌مذهبی بونهوفر، گرایش‌های مذهبی بی‌وفا را به چالش بکشند. فصل پنجم بیشتر استدلال می‌کند که آیین‌های مقدس می‌توانند برای برانگیختن انتقاد از دین و تمایلات مذهبی بونهوفر از زندان استفاده کنند. با این حساب، بونهوفر ضرورت کلیسا را ​​به عنوان یک جامعه مذهبی برای حفظ دیدگاه خود برای یک کلیسای وفادار در دنیایی که به سن بلوغ می رسد، تثبیت می کند. همه اینها در فصل ششم بیشتر مشهود است، جایی که این تز نشان می دهد که بونهوفر نه تنها از مناسبت غسل تعمید، بلکه از آیین مقدس خود برای صحبت در مورد چگونگی شکل گیری بی دینی در جهان استفاده می کند. نتیجه‌گیری این نکات را تکرار می‌کند تا مشخص کند که چگونه رویارویی کلیسا با مسیح در آیین‌های مقدس، برای بونهوفر، انگیزه‌ای برای زندگی او به‌عنوان «بی‌مذهبی» ایجاد می‌کند، بنابراین بر وحدت الهیات بونهوفر و اهمیت مداوم کلیسا برای الهیات زندان او تأکید می‌کند. .