جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هرمان باوینک (1854-1921)، شاید برجسته‌ترین جزم‌دان و روشنفکر سنت اصلاح‌طلب هلندی (gereformeerde) در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، خود را متعهد به کاری کرد که او آن را یک وظیفه الهیاتی «اصلاح‌شده» و «کاتولیک» نامید. برای جزم‌دان مدرن، این وظیفه نه بازپس‌گیری و نه کنار گذاشتن سنت اعتراف‌گرایانه‌ی خود است، بلکه به‌دلیل انطباق با شهادت کتاب مقدس، برای تطبیق عقاید «کاتولیک» با دستور زبان چارچوب‌های مفهومی مدرن است. چنین وظیفه ای باوینک را به سمت التقاط خاصی در سبک و منبع سوق داد که برای آن در قرن بیستم برچسب تحقیرآمیز ثنویت را به دست آورد که هم برای شخص و هم محتوای الهیات او به کار می رفت. در رابطه با شخص او، این پایان نامه دو باوینک، روایت زندگی نامه ای از یک دانش آموز و متکلم شکوفا را دنبال می کند که بین ارتدکس و مدرن تقسیم شده است. با توجه به محتوای او، مفسران بین باوینک اسکولاستیک و باوینک، دگماتیک سوبژکتیویست پساکانتی به این سو و آن سو می روند. این مطالعه این تصویر را رنگ‌آمیزی می‌کند و در فراخوان اخیر جیمز اگلینتون برای واژگونی دوگانگی‌های گفته شده در مورد شخص و کار باوینک شرکت می‌کند و با ترسیم مهم‌ترین نمونه از تلاش باوینک برای تکمیل وظیفه جزمی «کاتولیک» خود، یعنی تصاحب فردریش شلایرماخر، شرکت می‌کند. او بر خلاف محیط باوینک، شلایرماخر را شیطانی نمی‌دانست، اما در عین حال که مایل بود جزم‌شناسی مادی شلایرماخر را نقد کند، شلایرماخر را «عمیقاً دچار سوءتفاهم» می‌دانست. دو محل اصلی تخصیص شلایرماخر توسط باوینک شامل (1) مسئله زمینه معرفتی وحدت وجود و تفکر است. (2) دستور زبان دین ذهنی و عینی. در هر دو، باوینک مفاهیم شلایرماخر در مورد «احساس»، «وابستگی مطلق» و «خودآگاهی فوری» را برای تکمیل منطق خود پذیرفته است. درک پذیرش چارچوب مفهومی شلایرماخر توسط باوینک، به‌ویژه مقدمه‌ای از Schleiermacher Der christliche Glaube، نشان می‌دهد که چگونه باوینک تصمیم گرفت تا به عنوان یک الهی‌دان مدرن پس از کانت و در محدوده آزادانه میراث ارتدوکس هلندی خود کار کند. تصاحب او از شلایرماخر نمونه پارادایمی از تعهد او به ارتدوکس بودن ... در عین حال مدرن است.