جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه به ماهیت و کاربرد نظریه های تخیل توسط پروتستان ها بویژه انگلیسی ها در طول قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم می پردازم. من چهار مشاهدات مهم را انجام می دهم. اول، من استدلال می‌کنم که با وجود پیشرفت در آناتومی و کشف مجدد منابع کلاسیک جدید، درمان‌های فلسفی پروتستان انگلیسی در مورد تخیل عمدتاً با سنت مکتبی و قرون وسطایی پیشین پیوسته بود. دوم، من استدلال می‌کنم که پروتستان‌های انگلیسی یک گفتمان الهیات متمایز (اما نه اصیل) را توسعه دادند که تأثیرات سقوط بر تخیل انسان را بازتاب می‌داد. ثالثاً، من استدلال می‌کنم که علی‌رغم تعهد قوی به جبر، پروتستان‌های انگلیسی به هیچ وجه امکان روش‌های خاص انسانی برای بهبود تخیل سقوط کرده را رد نکردند. در نهایت، من ادعا می‌کنم که این تأمل الهیاتی درباره تخیل سقوط کرده گسترده بود و حتی به گفتمان‌های غیر الهیاتی، مانند نوشته‌های سکولار (اسماً) در مورد فلسفه طبیعی، اخلاق و سیاست رنگ می‌افزاید. من این استدلال ها را در سه بخش بزرگ بررسی می کنم. اول، من عمدتاً تأملات فلسفی را در مورد ماهیت تخیل، بررسی آثار در سنت ارسطویی scientia de anima و همچنین پزشکی مدرن اولیه در نظر می‌گیرم. من همچنین به احیای نظریه های باستانی رواقی در مورد تخیل و مروجین اولیه مدرن آنها می پردازم. در نهایت، این بخش را با بررسی فلسفه فرانسیس بیکن پایان می دهم. در بخش دوم به ملاحظات کلامی می پردازم. من ابتدا در مورد ارتباط بین بت پرستی و تخیل موجود در الهیات پروتستان و منابع آن در مکتب و موارد مشابه در کلیسای کاتولیک ضد اصلاحات بحث می کنم. سپس گزارش بدبینانه تخیل را معرفی می کنم که در گفتمان پروتستان انگلیسی برجسته است.