جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی کلیسای تثلیثی الهیات انجیلی آمریکای شمالی استنلی جی گرنز (متوفی 2005)، همراه با الهیات تصویری او، تثلیث اجتماعی تجدیدنظر شده، الهیات روایی، ادغام تئوس، و الهیات است. مشارکت سه گانه این پایان نامه همچنین از فلسفه هرمنوتیکی پل ریکور، در پیوند با کلیسای شناسی تثلیث گرنز، برای پیشنهاد کلیسای هرمنوتیکی و رسالتی استفاده می کند. فصل اول با مروری بر الهیات گرنز و بحث در مورد وضعیت فعلی بورس تحصیلی گرنز آغاز می شود. سپس هرمنوتیک خود و نظریه هویت روایی ریکور را معرفی می کند. این فصل با مروری بر فصل های دوم، سوم و چهارم به پایان می رسد. فصل دوم، شیوه‌ای را نشان می‌دهد که در آن تثلیث‌گرایی اجتماعی گرنز و الهیات imago Dei، یک تصویر اجتماعی به دست می‌دهند. بخش اول کلیاتی از خدای اجتماعی و خود رابطه ای گرنز، تصویر اجتماعی، خود کلیسایی، مفهوم او از پیشبرد آخرت شناختی کلیسایی، و الهیات او در مورد مشارکت سه گانه را بررسی می کند. بخش دوم به انتقادات کلیدی از تثلیث گرایی اجتماعی پاسخ می‌دهد، گرنز و ریکور را در مورد خود رابطه‌ای مورد بحث قرار می‌دهد، و روشی را بیان می‌کند که الاهیات گرنز در مورد تئوس و مشارکت سه‌گانه «در مسیح» و از طریق روح، یک تئوانسان‌شناسی جمعی با جهت‌گیری کلیسایی را ارائه می‌دهد. بخش آخر به تصویر اجتماعی گرنز و مشارکت سه گانه در رابطه با متقابل زن/مرد در مشارکت کلیسایی و اجتماع می پردازد. فصل سوم الهیات روایی گرنز و توسعه یک تصویر روایی را مورد بحث قرار می دهد. بخش اول به مروری بر کتاب «خدای نام‌گذاری شده» و «مسئله هستی» گرنز و توسعه روایت نام الهی به‌عنوان حماسه‌ی خدای سه‌گانه، استفاده بیشتر او از تئوس، و تصویر روایی برخاسته از مشارکت داستانی «در مسیح» می‌پردازد. روح. بخش دوم به بررسی تداوم نام خدا با خدای اجتماعی می پردازد و استدلال می کند که گرنز یک تثلیث گرایی اجتماعی تجدید نظر شده را ارائه می دهد. بخش دوم همچنین گرنز و ریکور را درباره خود روایی در نظر می‌گیرد و پیشنهاد می‌کند که تئوانسان‌شناسی کلیسایی گرنز اکنون به یک کریستو-انسان‌شناسی صلیبی تبدیل می‌شود. بخش سوم به تصویر روایی و متقابل زن/مرد و صلیبی می پردازد که از رابطه کلیسایی مشارکت سه گانه الهیات داستانی و جمعی ناشی می شود. فصل چهارم به توسعه یک تصویر کلیسایی گرنزی می پردازد و کلیسای شناسی رسالتی و هرمنوتیکی را پیشنهاد می کند. بخش اول کلیسای شناسی گرنز را به عنوان معطوف به رسالت و پیوند تئوس، مشارکت سه گانه و کلیسا ارائه می کند. سپس این بخش دستور زبان رسالتی را برای کلیسا به عنوان هرمنوتیک کلیسایی خدا در جامعه پیشنهاد می کند. بخش دوم اتهامات بالقوه مبناگرایی کلیسایی را مورد بحث قرار می دهد، گرنز و ریکور را در مورد خود احضار شده در نظر می گیرد، و تئوانسان شناسی گرنز و کریستو-انسان شناسی گرنز را به یک ماموریت-انسان شناسی بسط می دهد. بخش سوم متقابل را در نظر می گیرد…