جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: واژه‌ای که معمولاً با معانی مالیخولیایی آغشته شده است، «دیاسپورا» برای توصیف رویداد تاریخی فاجعه‌بار آوارگی، متعاقب پراکندگی جغرافیایی مردم یا شرایط بیگانگی در خارج از کشور و اشتیاق برای خانه اجدادی به کار رفته است. اما همانطور که دانیل بویرین می نویسد، دیاسپورا ممکن است به شکلی سازنده تر به عنوان نوعی ترکیب فرهنگی یا شیوه ای از تحلیل تعبیر شود. او در کتاب «میهن مسافرتی» این موضوع را مطرح می‌کند که یک وطن مشترک یا گسستگی گذشته و آسیب‌زا، شرایط لازم برای دیاسپورا نیست و یهودیان وطن خود را در دیاسپورا، در قالب جوامع متنی و تفسیری که بر اساس مطالعه تلمودی ساخته شده‌اند، به همراه دارند. از نظر بویارین، تلمود بابلی یک مانیفست دیاسپوریستی است، متنی که اعمالی را تولید و تعریف می کند که هویت دیاسپوریک یهودی را تشکیل می دهد. بویرین روش‌هایی را بررسی می‌کند که تلمود بابلی جامعه و حس وطن خود را تصور می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه تفسیرهای تلمودی دوره‌های قرون وسطی و اوایل مدرن نیز هویت فرهنگی مضاعف ایجاد می‌کنند. او بهره‌وری مداوم این دیدگاه فرهنگی دو کانونی را به ماهیت کتاب مرتبط می‌کند: همانطور که متن فیزیکی بین زمان‌ها و مکان‌های مختلف حرکت می‌کرد، روش‌های مطالعه آن از طریق تماس با فرهنگ‌های اطراف توسعه یافت. در نهایت، میهن مسافرتی مطالعه تلمودی را به عنوان مرکز هویت مشترک یهودی و ویژگی متمایزی از دیاسپورای یهودی در نظر می گیرد که آن را به عنوان چیزی جدا از سایر مهاجرت های فرهنگی تعریف می کند.

ترجمه ماشینی: الهیات کوئیر سهم مهمی در بحث عمومی در مورد مسیحیت و جنسیت دارد. مجموعه ای قابل توجه از مقالات سفارشی ویژه توسط برخی از درخشان ترین و بهترین دانشمندان انگلیسی-آمریکایی که توسط یکی از متکلمان برجسته که در رابط بین دین و فرهنگ معاصر کار می کند، باز مفهوم سازی می کند. بدن و امیال آن معنای جنسیت مسیحی را برای خیر کلیسا بزرگ می کند.

ترجمه ماشینی: جدایی تاریخی بین یهودیت و مسیحیت اغلب به عنوان یک شکست کاملاً مشخص از یک موجود واحد به دو دین مجزا در نظر گرفته می شود. با پیروی از این مدل، یک دین به نام یهودیت قبل از تولد مسیح وجود داشت که سپس هویت ترکیبی به خود گرفت. حتی قبل از تقسیم بعدی آن، برخی از باورها و اعمال این ترکیب به عنوان مسیحی یا یهودی قابل شناسایی بوده است. با این حال، در خطوط مرزی، دانیل بویارین مورد قابل توجهی را برای طرز تفکر بسیار متفاوت در مورد توسعه تاریخی ارائه می دهد که تقسیم بندی است. بویارین استدلال می کند که یهودیت-مسیحیت. هیچ ویژگی یا ویژگی ای وجود نداشت که بتوان آن را منحصراً یهودی یا مسیحی در اواخر دوران باستان توصیف کرد. در عوض، یهودیان پیرو عیسی و یهودیانی که از عیسی پیروی نمی کردند، بر اساس یک نقشه فرهنگی زندگی می کردند که در آن عقاید، مانند موجودیت دوم الهی، و اعمال، مانند حفظ کوشر یا حفظ سبت، به طور گسترده و متفاوت توزیع می شد. تمایزات نهایی بین یهودیت و مسیحیت از بالا توسط «مرزسازان» تحمیل شد، بدعت شناسانی که مشتاق ساختن هویتی مجزا برای مسیحیت بودند. آنها با تعریف برخی از عقاید و اعمال به عنوان مسیحی و برخی دیگر به عنوان یهودی یا بدعت، عقاید، رفتارها و مردم را به این سو یا آن سوی مرزهای مصنوعی منتقل کردند - و بویارین به طور قابل توجهی ادعا می کند، خود مفهوم دین را ابداع کرد.