جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از تحوّلات بسیار مهم تفسیر قرآن کریم در دوره معاصر، پیدایش گرایشی جدید به نام تفسیر اجتماعی است. هدف این گرایش خروج قرآن کریم از انزوا و تبدیل آن به منبعی پویا برای رفع شبهات وارد بر دین در عرصه‌های جدید زندگی اجتماعی، پاسخ‌گویی به نیازهای جدید زندگی اجتماعی و درمانی برای دردهای متأثر از جلوه‌های جدید زندگی اجتماعی است. بروز این گرایش تفسیری با مواجهه جوامع اسلامی و تمدن غرب و چاره‌جویی برای درمان انحطاط جوامع اسلامی از سوی مصلحان به‌وسیله بازگشت به قرآن کریم نمود پیدا کرد. برای این گرایش تفسیری مبانی و شاخصه‌هایی شمرده‌شده است. تعدادی از شاخصه‌های ذکرشده خالی از اشکال نبوده و نمی‌توان آن‌ها را از شاخصه‌های این گرایش تفسیری محسوب کرد. برخی از عناوین شاخصه‌ها دقیق نیستند و برخی از شاخصه‌ها در گرایش‌های تفسیری دیگر نیز مشاهده می‌شوند. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی است درصدد است تا به نقد و بررسی مبانی دلالی و ویژگی‌های روشی و آثاری این گرایش تفسیری بپردازد و با معرفی بیشتر این گرایش زمینه را برای بهره‌مندی بیشتر از آن فراهم آورد.

سید ابوالفضل برقعی از قرآنیون معاصر ایرانی است که بر مبنای قرآن­بسندگی، کتاب تفسیر «تابشی از قرآن» را به رشته تحریر در آورده است و در مقدمه کتاب خویش چنین ادعا دارد که با تکیه بر آیات قرآن و پذیرش سنت پیامبر اکرم$ به عنوان تفصیل­دهنده آیات مجمل قرآن، بدون تعصبات مسلکی به بیان حقائق خواهد پرداخت؛ اما بررسی­ها نشان می­دهد در آیه مباهله که یکی از آیات ولایت است، وی تابع قواعد تفسیر قرآن کریم نبوده و سنت نبوی را نیز نادیده انگاشته است. سید ابوالفضل برقعی در شیوه تفسیری خود برای گریز از تطابق «انفسنا» بر حضرت علی%، دچار لغزش­هایی شده و برخی از قواعد تفسیر مانند پایبندی به اصول محاوره عرفی و عقلائی، رعایت ادبیات عرب، عدم مخالفت تفسیر با سنت قطعی، ممنوعیت تفسیر به رأی و لغزش در معناشناسی کلمه را نادیده گرفته و یا از آن­ها غفلت نموده است. به چند دلیل از جمله تطابق انفسنا بر امیرالمومنین علی% توسط غیرشیعیان، بی‌دقتی در نظیریابی برای آیه و عدم لزوم پذیرش وحدت وجود برای صحت تطابق آیه بر حضرت علی%، نظر وی مردود است. درباره نقد نظر برقعی پیرامون آیه مباهله پژوهش مستقلی مشاهده نشده است. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی است به بررسی و نقد نظر سید ابوالفضل برقعی درباره آیه مباهله می­پردازد.

قرآن کریم در بردارنده کلیات معارف و احکام است و به همین جهت، به تبیین و تفصیل معصومان(ع) نیاز دارد. نادیده­انگاری نقش معصومان در تبیین آیات، پیامدهای جبران­ناپذری چون دست نیافتن به مقصود خداوند و کج­فهمی از مراد الهی را به دنبال دارد. به باور گروهی معروف به قرآن­بسندگان، قرآن برای عموم فهمیدنی بوده و بی­نیاز از تفسیر و حتی تفسیر معصومان(ع) است. این دیدگاه، مایه برداشت­های غلط از متن قرآن می­شود و خطر انحراف در عقیده و عمل را در پی دارد. سید ابوالفضل برقعی، یکی از قرآن­بسندگان معاصر ایرانی است. وی بر اعتقاد خود به بی­نیازی قرآن از تفسیر، به دلایلی استناد می­جوید نظیر فهم قرآن توسط عرب جاهلی بدون نیاز به تفسیر، نبود تفسیر قرآن از سوی خداوند و پیامبر(ص) و ائمه(ع)، روشن­تر بودن کلام خدا از تفاسیر بشری، حمل بیشتر آیات بر خرافات توسط مفسران، تأثیر مذهب و گرایش مفسر بر تفسیر آیات، فهم آیات قرآن به وسیله آیات دیگر بدون نیاز به تفسیر، و کامل بودن کتاب خدا و بی­نیازی از تکمیل توسط بندگان. همه این دلایل قابل مناقشه است و مقاله حاضر با روش توصیفی­ـ­تحلیلی، به نقد می­پردازد. در عصر حاضر، گروهی و بویژه وهابیت، با تمسک به دیدگاه­های برقعی، در مقام تضعیف دیدگاه شیعه برآمده­اند. ازاین­رو، بررسی و نقد دیدگاه­های وی ضروری است. دستاوردهای پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته، نشان می­دهد که مغالطه، بدفهمی، جامع­نگر نبودن، بی­دقتی و...، از ایرادات وارد به ادله برقعی است. استفاده شخص وی از روایات در توضیح برخی از آیات، نشان از نیاز فهم کامل قرآن به شرح و تفصیل معصومان(ع) دارد.