جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سیر آفاقی، تفکر در طبیعت برای دستیابی به باورهای دینی و تحکیم آن ها بوده، به عنوان یکی از طرق شناخت حقایق جهان هستی، مبدأ، معاد و... مورد تأکید قرآن است. به تصریح آیات ، سیر آفاقی از سه طریق حسی، عقلی و شهودی امکان پذیر است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی با استناد به قرآن و تفاسیر، شناخت حسی و اعتبار آن در سیر آفاقی را بررسی کرده است. با عنایت به آیات، بکارگیری حواس به صورت هدفمند و با جهت گیری صحیح مورد تأکید است و مفسران نخستین گام در مواجهه با پدیده های طبیعت را ، بکارگیری دقیق و حداکثری حواس دانسته، به نقش مهم آن به عنوان درگاه ورود داده ها به قلب برای اندیشه ورزی و دربافت معارف توجه داشته اند. البته با توجه به مشخصه های حواس، نظیر شناخت ظاهری و افقی، معرفت حسی علیرغم لزوم و اعتبار آن در سیر آفاقی، مکفی نبوده، در واقع نخستین گام است که با شناخت عقلی تکمیل و با یافته های قلبی شهودی تعمیق می گردد و نهایت این مسیر، ایجاد باور در انسان و یا تحکیم باورهای دینی اوست.