جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این اثر که توسط جودیت باتلر و کاترین مالابو نوشته شده است، با بازخوانی دیالکتیک ارباب برده آغاز می شود که در اصل توسط هگل در «پدیدارشناسی روح» فرموله شده بود. «لَمْ أَنْتَکُمْ أَنْتَکُمْ» این فرمانی است که مولا بر عبد می کند. ملابو و باتلر، محققین همیشه مراقب بدن اقلیت ها، تأکید می کنند که چگونه این دستور در واقع غیرممکن است، زیرا ذهنیت و جسمیت هرگز نمی توانند به طور کامل از هم جدا شوند. جدایی جز به شکل «وابستگی سرسختانه به جدایی» امکان پذیر نیست، یک دلبستگی سرسختانه و حتی ناامیدکننده.

ترجمه ماشینی: کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر – از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس- می‌پیوندند تا اندیشه هگل را در فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با حذف ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از همه، تمایز سکولار و مقدس را مجدداً تغییر می دهند. این مشارکت های اولیه بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. ملابو موتیف اعتراف هگل را در رابطه با بخشش توسعه می دهد. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الاهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به عنوان فرآیندی از بی قراری بی پایان باز پس می گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم به صورت دیالکتیکی پیشرفت می کنند، گفتمان های نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.

ترجمه ماشینی: در نظم معمولی چیزها، زندگی ها مسیر خود را طی می کنند و در نهایت فرد همان چیزی می شود که هست. دگرگونی های جسمانی و روانی چیزی جز تقویت ماندگاری هویت نیست. اما در نتیجه یک آسیب جدی، یا گاهی اوقات بدون هیچ دلیلی، تاریخ سوژه از هم جدا می‌شود و یک شخصیت جدید و بی‌سابقه با فرد سابق زندگی می‌کند - شخصیتی غیرقابل تشخیص که اکنون از گذشته‌ای سرچشمه نمی‌گیرد و آینده‌اش چیزی برای آینده ندارد. ; یک بداهه وجودی، شکلی برآمده از تصادف و تصادفی. از بریدگی عمیقی که در زندگینامه باز شده، موجودی جدید برای بار دوم به دنیا می آید. این فرم چیست؟ یک صورت؟ مشخصات روانشناختی؟ در صورتی که هستی شناسی همیشه به امر اساسی و همیشه نابینا نسبت به الیه دگرگونی ها پیوسته است، چه هستی شناسی را می تواند توضیح دهد؟ قدرت پلاستیکی تخریب چه تاریخچه ای از هستی را می تواند توضیح دهد؟ در مورد گرایش انفجاری هستی که مخفیانه هر یک از ما را تهدید می کند، چه می تواند به ما بگوید؟ کاترین مالابو در ادامه تأملات خود در مورد شکل پذیری مخرب، هویت های دوپاره و پیامدهای روانی تجربه شده توسط کسانی که دچار آسیب مغزی شده اند یا در اثر جنگ و سایر فجایع آسیب دیده اند، ما را دعوت می کند تا به او در ماجراجویی فلسفی و ادبی بپیوندیم که در آن اسپینوزا، دلوز و فروید با پروست و دوراس تلاقی می کند.