جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الکسیس دو توکویل زمانی نوشت که «مردم بر جهان سیاسی آمریکا مانند خدا بر جهان حکومت می‌کنند» و ناخواسته دموکراسی را مصداق سیاسی مرگ خدا می‌دانست. به گفته جفری دبلیو. رابینز، ارزیابی توکویل به عنوان یک مشاهده مناسب از قدرت دموکراتیک مدرن باقی می ماند که در اختیار یک اقتدار مستقل نیست، بلکه به عنوان یک نیروی اجتماعی پراکنده عمل می کند. رابینز با پیوند دادن نظریه دموکراتیک رادیکال به شیفتگی معاصر به الهیات سیاسی، تجربه مدرن دموکراسی را به عنوان نیرویی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در نظر می‌گیرد که ماهیت قدرت حاکمیتی و اقتدار سیاسی را تغییر می‌دهد. رابینز کار خود را با مفهوم رادیکال مایکل هارت و آنتونیو نگری از «قدرت شبکه» و همچنین مفهوم شلدون وولین از «دموکراسی فراری» می‌پیوندد تا یک الهیات سیاسی بسازد که عذاب اجتماعی و فرهنگی دموکراسی مدرن را به تصویر بکشد. این رویکرد نه تنها برای ماهیت اعتقادات و اعمال دینی معاصر، بلکه برای مفهوم سازی مجدد رابطه مناسب بین دین و سیاست نیز پیامدهای عمیقی دارد. رابینز با به چالش کشیدن مفروضه مدرن، لیبرال و سکولار فضای عمومی خنثی، یک سیاست پست سکولار را برای جامعه معاصر تصور می کند که دین را به طور جدایی ناپذیری به امر سیاسی پیوند می دهد. در حالی که این کتاب به طور مؤثر سنت الهیات رادیکال را به عنوان یک الهیات سیاسی بازنویسی می کند، همچنین نقدی جامع از الهیات سیاسی که توسط کارل اشمیت به ارث گذاشته شده است، توسعه می دهد. این یک دستاورد بدیع و رویایی توسط محققی است که مجله آکادمی دین آمریکا از "یکی از بهترین مفسران دین و پست مدرنیسم" ستایش می کند.

ترجمه ماشینی: کاترین مالابو، آنتونیو نگری، جان دی. کاپوتو، برونو بوستیلز، مارک سی تیلور، و اسلاوی ژیژک به هفت نفر دیگر – از جمله ویلیام دزموند، کاترین پهل، آدریان جانستون، ادیت ویشوگرود و توماس آ. لوئیس- می‌پیوندند تا اندیشه هگل را در فلسفه، سیاست و دین قرن بیست و یکم. این متفکران با حذف ادعاهایی مبنی بر پایان یافتن تکامل اندیشه و تاریخ، از نوآوری های هگل در برابر بی ربط بودن محافظت می کنند و مهمتر از همه، تمایز سکولار و مقدس را مجدداً تغییر می دهند. این مشارکت های اولیه بر تحلیل هگلی و ارزش دگرگون کننده اندیشه فیلسوف در رابطه با «روی به دین» کنونی ما متمرکز است. ملابو موتیف اعتراف هگل را در رابطه با بخشش توسعه می دهد. نگری در مورد فلسفه حق هگل می نویسد. کاپوتو بر الاهیات رادیکالی که توسط هگل ممکن شده است، تاکید می کند. و Bosteels خوانش های مد روز از فیلسوف را نقد می کند و بر ضد تقلیل پذیری دیالکتیک او استدلال می کند. تیلور مطلق بودن هگل را به عنوان فرآیندی از بی قراری بی پایان باز پس می گیرد، و ژیژک مفاهیم مذهبی مفهوم رها کردن هگل را دوباره بررسی می کند. این مقالات که منعکس کننده مسیر خود فیلسوف هستند، از طریق سیاست، الهیات، هنر، ادبیات، فلسفه و علم به صورت دیالکتیکی پیشرفت می کنند، گفتمان های نظری پیشرفته را طی می کنند و راه هایی را که هگل در آنها زندگی می کند، روشن می کند.

ترجمه ماشینی: از قدیم تصور می شد که هر چه مدرن تر شویم، کمتر مذهبی خواهیم بود. با این حال، رستاخیز اخیر در ایمان، قطعیت این اعتقاد را به چالش کشیده است. در این مقالات و مصاحبه های اصلی، فیلسوفان هرمنوتیک و نظریه پردازان پست مدرن، جان دی. کاپوتو و جیانی واتیمو با کارهای گذشته و حال یکدیگر در مورد این موضوع درگیر می شوند و در مورد گذار ما از سکولاریسم به پست سکولاریسم تأمل می کنند. کاپوتو و واتیمو به عنوان دو تن از شخصیت‌هایی که بیشترین کمک را به تأملات نظری در مورد چرخش فلسفی معاصر به دین داشته‌اند، تغییرات، تحریف‌ها و اصلاحاتی را که بخشی از ایمان پست مدرن ما و نیروهای شکل‌دهنده تخیل دینی امروز هستند، بررسی می‌کنند. این متفکران با دقت و تخیل استدلال خود را به موضوعاتی از تروریسم تا تعصب و از سیاست گرفته تا رسانه و فرهنگ مرتبط می‌کنند، این متفکران همچنان به ابداع مجدد حوزه فلسفه هرمنوتیک با ذکاوت، لطف و اشتیاق ادامه می‌دهند.