جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از منظر امامیه، ائمه(ع) از اوصاف و ویژگی‌های قدسی و فراطبیعی بسیاری برخوردارند که یکی از آنها، علم غیب امام(ع) است. کتاب «مکتب در فرایند تکامل» بر اساس نوع جدیدی از مطالعات با عنوان «تاریخ فکر» به ویژگی‌های امامان(ع) و نحوۀ نگرش شیعیان اولیه نسبت به مسئلۀ امامت و اوصاف امامان(ع) پرداخته است. بر اساس مبانی این کتاب، آموزۀ علم غیب(=علم لدنی) و دیگر ویژگی‌های قدسی امامان(ع) در اندیشۀ اصحاب ائمه(ع) جایگاهی نداشته و توسط غلات و مفوّضه جعل شده‌اند. هدف: این مقاله، به منظور رفع چالشها و خلأهای کتاب مزبور دربارۀ علم غیب امامان(ع) و مبانی قرآنی، حدیثی، رجالی و کلامی، آن را نقد و بررسی کرده است. روش: مقالۀ حاضر با استفاده از روش توصیف و تحلیل نگارش شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: بر اساس معیارهای مورد قبول مؤلف، علم غیب ائمه(ع) را با آن مبانی سازگار یافته و به یافته‌های ذیل دست یازیده است: قرآن جنبه‌های قدسی و غیر طبیعی بسیاری را به انبیا و غیر انبیا نسبت داده و انتساب این جنبه‌ها با بشر بودن ایشان منافات ندارد؛ شواهد و گزاره‌های بسیاری نشان از شکل‌گیری اندیشۀ اصحاب ائمه بر پایۀ نصّ الهی و ویژگی‌های خاص امامت از جمله علم غیب دارد؛ بر اساس مبانی نویسندۀ کتاب، روایات مشتمل بر صفات ائمه(ع) مانند عصمت و علم لدنی، با قرآن و عقل منافات ندارند و با مسلّمات تایخی نیز سازگارند.