جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از زمان‌های قدیم یکی از مسائل مهّمی که ذهن بشر را درگیر خود ساخته، رخت بَربَستن از دنیا و تفکّر در مورد مرگ است. فیلسوفان و اندیشمندان جهان هریک با دیدگاهی متفاوت به مرگ نگریسته‌اند عدّه‌ای آن را زخم آزاردهنده دانسته و در فکر یافتن مرهمی بر آن بوده‌اند در حالی که عدّه‌ای دیگر مرگ را بدون هراس و وحشت دریچه‌ای دیده‌اند که برای عبور به دنیای دیگر باز می‌‌‌‌شود. چنان که در کشور ما نیز با توجّه به دیدگاه عرفا و اندیشمندان اسلامی این نوع نگرش کاملاً مشهود بوده و فکر بسیاری از نویسندگان و شعرا و فلاسفه را به خود مشغول کرده است. به همین جهت ضمن مطالعه آثار، نگارنده در این جستار سعی بر آن دارد که مفهوم و مضامین مرگ‌اندیشی را در آثار بیژن جلالی و گلچین گیلانی به روش تحلیلی توصیفی بررسی نموده و دیدگاه آنان را در رابطه با مفاهیمی چون مرگ‌اندیشی، هستی و هستی‌شناسی مرگ، همچنین مرگ ستایی و مرگ گریزی با هم مقایسه و تفاوت و تشابه نظر آنها را ذکر نموده و عقاید و نظرشان را در مورد مرگ دیگر پدید‌ه‌‌های هستی از قبیل گل و درخت و گیاه و ... واکاوی نموده و مورد بررسی قرار دهد. بنابراین در این جستار با توجّه به دفاتر شعری این دو شاعر معاصر (بیژن جلالی و گلچین گیلانی) یافته‌های به‌دست‌آمده نشان داد که این دو شاعر گاهی مرگ را نیستی و نابودی محض انگاشته و گاهی از آن اعتقاد به جاودانگی پیدا کرده‌اند و همین شک و تردید در اشعار این شعرا باعث بروز اندیشه‌های متعارضی شده است، البته آن چنان که مشهود است این تعارض در اشعار گلچین گیلانی کمتر از بیژن جلالی به چشم می‌خورد.