جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

متکلمان اسلامی با تکیه بر دلایل عقلی و نقلی، وجوب عصمت را اثبات کرده­اند. صابونی از مفسران معاصر اهل­سنت با برداشت التقاطی از عصمت در قرآن، صدور گناه از سوی پیامبران را به غفلت و خطای در اجتهاد و ترک­اولی تنزل داده و عصمت را تنها در احتراز از گناه تفسیر نموده است. پژوهش حاضر درصدد بررسی این مطلب است که اگرچه صابونی تلاش نموده، تا برخی آیات را به غفلت و لغزش پیامبران تفسیر کند، ولی به­دلیل تناقض­گویی در کتاب النبوة و الانبیا، دلیلِ مستقلی از خویش ارائه نداده است؛ این در حالی است که تلاش­های صابونی به­جهت قابل جمع نبودن نظریه­ای که نسبت به محدوده زمانیِ عصمت (عصمت از طفولیت تا رحلت و عصمت از ابتدای نبوت تا رحلت) ارائه کرده، نتوانسته توجیهات وی در غفلت­انگاری انبیا را پوشش دهد؛ در نتیجه، برداشت­های او، تعریفِ مطلق از عصمت را به چالش کشیده است.