جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سلفیه جهادی با استناد به آیۀ 44 سوره مائده )و من لَمْ یَحْکُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ( حاکمان کشورهای اسلامی را محکوم‌ به کفرِ اکبر کرده‌اند. آنان تفسیر صحابی پیامبر عبدالله بن عباس، ذیل آیۀ حاکمیت،که شاکلۀ مبانی تکفیری آنان را متزلزل کرده، تخطئه نموده و از انتساب این حدیث به ابن‌‌عباس خودداری می‌کنند. آن‌ها به وثاقت هشام بن حُجَیر در سند حدیث اشکال کرده و مدعی‌اند که در متن حدیث، إدراج صورت گرفته است. اما با بررسی دقیقِ سند و متن روایت، نتیجه می‌گیریم که هیچ خدشه‌‌ای به حدیث ابن‌‌عباس که از طُرُق گوناگون نقل شده، وارد نیست و حتی برخلاف آنان، سَلَف و خَلَف امّت، همچون نظریه‌پرداز سلفیه (ابن‌‌تیمیه) و شاگردانش (مانند ابن‌‌قیّم)، نه‌تنها مخالفتی با روایت ابن‌‌عباس ندارند، بلکه در موارد گوناگون به آن احتجاج کرده‌‌اند. با بررسی این حدیث درمی‌یابیم که علما در موضوعات گوناگون، اعم از مسائل کلامی، فقهی،حدیثی و تفسیری، بر آن اهتمام ورزیده‌اند.