جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع این مقاله تطبیق و مقایسۀ ارتباط میان دین و دولت از دیدگاه امام خمینی; و سید قطب است. هدف این مقاله، به دست آودن ریشه‌های اندیشه‌ای ‌امام‌خمینی و سیدقطب در پدید آمدن آرای عملی و انقلابی آن­ها درباره رابطه دین و دولت‌ و مؤلفه­های اصلی پیوند دهنده میان دین و دولت است. روش انجام تحقیق حاضر ترکیبی از روش­های تحلیل تاریخی و تحلیل مقایسه‌ای است. نتایج بیانگر این است که نوع گرایش ‌امام ‌خمینی و سیدقطب به رابطه دین و دولت یا اسلام و سیاست، اساسی برای مبارزه با طاغوت است. هم­چنین، علی رغم شباهت ظاهری آرای سیدقطب با ‌امام ‌خمینی، تأکیدهای ‌امام‌خمینی در تعریف مبارزه با طاغوت و آنچه مراد سیدقطب در موضوع جهاد و تشکیل حکومتی اسلامی بدون پدید آمدن دولت مردمی است، متفاوت است. تفاوت عمدۀ آن­ها در اهمیت و ضرورت تشکیل حکومت اسلامی است. علاوه­ بر این، بر خلاف آرای ‌امام‌خمینی که جهاد را آخرین مراحل مبارزه با طاغوت می­داند، سید قطب بر ضرورت جهاد در جایگاه یک اصل اساسی برای پیوند بین دین و دولت تأکید دارد.

مدیریت جهادی فی نفسه در ذات انقلاب اسلامی نهفته است. توسعه همه جانبه کشور برای نخبگان سیاسی انقلابی از اهمیت بسیاری برخوردار بود. مدیران و دست اندرکاران نظام نوپای اسلامی به جهت نوع انقلاب دارای انگیزه بالایی برای خدمت به کشور و مردم بودند. مدیریت جهادی به خاطر ویژگی‌هایش می‌توانست به مدد آن‌ها بیاید. مطالعات تاریخی نشان می­دهد که نخبگان در تحولات و توسعه اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با اتخاذ مدیریت جهادی، تأثیرگذارند و جایگاه ویژه­ای دارند. تحقیق حاضر، با روش توصیفی – تحلیلی و نیز الگوی تطبیقی با استفاده­ی حداکثری از ظرفیت‌ها و مقتضیات برای شناخت هر چه بهتر پارامترهای تأثیرگذار در موضوع و اهداف تحقیق و پژوهش بوده و با هدف تبین و تأثیرگذاری نقش نخبگان سیاسی در مدیریت جهادی برای توسعه کشور در دهه اول پس از انقلاب اسلامی انجام یافته است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که نخبگان سیاسی، تأثیرات مثبتی در روند رشد و توسعه ایران در دهه اول انقلاب اسلامی داشته­اند و یکی از محرک­های اصلی در سوق دادن جامعه اسلامی ایران برای رسیدن به آرمان­هایش می­باشند.