جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شفافیت و عدم احتجاب، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻭ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﻣﺤﻮﺭﻱ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻛﻼﻥ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺍﺳﺖ و به عنوان یک رکن بنیادین در جهت تقویت رابطه حکومت با شهروندان و یک حرکت اساسی در بهبود سیاستگذاری قلمداد میشود. شفافیت و آگاهی عمومی مردم از آنچه در حکومت میگذرد، موضوعی نیست که به جوامع مدرن امروزی اختصاص یابد بلکه در رویکرد دینی نیز به مفهوم و محتوای شفافیت اشاره شد، همچنان که سنّت پیشوایان اسلام مؤیّد اصل شفافیت و عدم احتجاب آنها در تعامل با جامعه است، ﺍﺯ ﻣﻨﻈﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺍﺳﻼﻡ، ﻣﺮﺩﻡﺳﺎﻻﺭﻱ ﺩﻳﻨﻲ ﺑﺮ ﺁﺭﺍﻱ ﺧﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻜﻞ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺍﺳﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺩﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﻱ ﺷﻔﺎﻑ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ. باید دید حقیقت این مقوله چیست و چه آثاری به بار دارد و در چه محدوده‏ای ‏تعریف شده و آیا همه امورات حاکمیتی باید در معرض افکار عمومی قرار گیرد؟ یا اینکه به عنوان یک اصل، دارای جایگاه مشخصی و محدودی در دایره حکومت می­باشد.

آيت‌الله على احمدى ميانجى، از عالمان معاصر شيعه و از استادان حوزة علمية قم، در علوم مختلفي از جمله تفسير، فقه، تاريخ و حديث مهارت داشت و آثار متعددي از خود بر جاي گذاشته‌اند. ايشان به عنوان يک فقيه اخلاقي، در پي انگيزه‌هاي شخصي يا اعتقادي، تأليفات تاريخي از خود به يادگار گذاشته که داراي تنوع موضوعي است. اين مقاله با بررسي کتاب مکاتيب الرسول، در پي استخراج رويکرد اين عالم بزرگوار در تأليف اين کتاب است. بدين منظور، به محتواي کتاب پرداخته و سبک و شيوة برخورد ايشان با موضوعات گوناگون و انعکاس مطالب مورد نظرشان، مورد بررسي قرار گرفته است. ايشان پس از پرداختن به کيفيت تأليف نامه‌ها و نحوة ارسال، سعي در تجميع مصادر و نسخ نموده، سپس با بررسي دقيق رجالي، مخاطبين نامه‌ها را مورد بررسي قرار داده است. از ويژگي‌هاي ديگر اين کتاب، پرداختن به تاريخ و شرح لغات و بيان تعارضات، ذيل هر نامه است. ايشان با روش‌هاي مختلف، سعي در تجميع اقوال داشته و شخصيت‌شناسي مناسبي از افراد مورد بحث، به يادگار گذاشته است. مؤلف در اين تأليف، از روش روايي، تحليلي بهره برده و رويکرد ايشان نيز يک رويکرد کلامي، تاريخي با شاخصه‌هاي آن مي‌باشد.

خداوند برای هدایت بشر، هادیان و سفرائی را قرار داده است تا راه سعادت و هدایت را به واسطه آنها به مردم معرفی نماید، ایشان نیز برای درک حقیقت و شناخت دستورات و اراده الهی باید با عالم ملکوت در ارتباط باشند. یکی از راههای این ارتباط تحدیث است که همان گفتگوی انسان با ملائکه محسوب می­گردد که در معنای اعم، ارتباط قلبی و سمعی شخص منتخب با عالم ملکوت است و شامل شخصی می­شود که دارای مقام نبوت نبوده و لیکن برای اتمام حجت و تبیین شریعت و هدایت امت در بین مردم حضور دارد. در روایات معصومین، از لغات مختلفی در بیان این مقام و کیفیت آن سخن به میان آمده که برخی از این لغات در بیان کیفیت تحدیث کاربرد دارند که از الفاظ جانشین واژه تحدیث محسوب می شوند و عبارتند از؛ قذف، نکت، قرع، نقر و وقر و برخی دیگر که عبارتند از وحی و الهام، از الفاظ و معانی همنشین تحدیث هستند که در بیان مقام تحدیث کاربرد یافته اند. در این مقاله هر کدام از این لغات به تفکیک مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده که وجه افتراق و اشتراکی از آنها بدست آورده شود تا بر اساس آن کاربرد این الفاظ در روایات معصومین مبتنی بر وجوه کمی و کیفی تحدیث بدست آید.

یکی از راه‌‌های ارتباط هادیان الهی با عالم ملکوت، تحدیث (گفتگوی انسان با ملائکه) است و شامل فردی می‌‌شود که دارای مقام نبوت نیست، ولی برای هدایت امت در بین مردم حضور دارد. در روایات از لغات مختلفی در بیان این مقام و کیفیت آن سخن به میان آمده است و برخی از این لغات در کیفیت تحدیث کاربرد یافته که از الفاظ جانشین واژه تحدیث محسوب می‌‌شوند و عبارت از قذف، نکت، قرع، نقر و وقر و برخی دیگر چون وحی و الهام، از الفاظ و معانی همنشین تحدیث هستند که در بیان مقام تحدیث کاربرد یافته‌‌اند. در این مقاله، در راستای تبیین مفهوم تحدیث، هر کدام از این لغات مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده است که وجه افتراق و اشتراکی از آنها به دست آید تا بر اساس آن، کاربرد این الفاظ در روایات معصومانD مبتنی بر وجوه کمی و کیفی تحدیث استخراج گردد.