جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تعتبر قضیه الإمامه والولایه من أهم القضایا فی النقاشات الإسلامیه والقرآنیه ، وأهم قضیه فی مدرسه أهل البیت "الشیعه".نعتزم فی هذا البحث دراسه الإمامه بین الولایه التکوینیه والتشریعیه من وجهه نظر العلامه الطباطبائی فی تفسیر المیزان.معنی الإمام شخص اختاره بأمر الله ودخول الرسول لمواصله بعثات النبوه. وبغض النظر عن الوحی ، جمیع الواجبات النبویه الواجبه علی النبی من العصمه والعلم والقوامه والسلطه العلمیه والدینیه والسیاسیه واجبه علی الإمام.إلمام التام بکافه جوانب القرآن الکریم والسنه النبویه ومعرفته ، ومعرفه الأحکام والشرائع الدینیه فی سیاق الزمن ، والاستعداد للرد علی الشکوک ، واکتساب ثقه الناس بتجنب الأخطاء والمعاصی و ولایت التکوینیه و التشریعیه بإذن الله،کلهم فی دائره شؤون الإمامه وکل هذه الأمور لن تکون ممکنه ما لم یکن الإمام علمًاکن واسعًا ولدیک معرفه غامضه. العلامه (ره) یعتقد إن بالإضافه إلی النبوه ، یثیر القرآن قضیه أخری تسمی الإمامه ویعتبرها نتیجه إراده الله وأمره أو حتی أنه یعتبرها مکانه أعلی من النبوه التی بعد أن مرت بمراحل مختلفه واختبارات صعبه تثبت صحتها لبعض الناس (الأنبیاء والأئمه)،الإمامه هی الوظیفه التی یوجه صاحبها الناس بأمر إلهی ویقودهم إلی هدفهم المنشود. إن توجیه الإمام لیس فقط لإظهار الطریق ، ولکن أیضًا لأخذ ید الخلق والقیاده إلی الصراط المستقیم. یعتقد العلامه الطباطبائی أن موقع الإمامه فی الآیه 124 من سوره البقره یختلف عن موضع النبوه‌ و یقول ایضا یقول إذا وردت الإمامه فی القرآن فبعدها ذکرت مسأله الهدایه . یعتقد العلامه طباطبایی ان الائمه الاطهار من خلال تطویر القدرات واکتساب المعرفه والمعرفه وتحقیق الإیمان والیقین الفائقین ، دخلوا مجال الولایه الإلهیه اما الولایه تعنی الملکیه والسیطره والسلطه ، والإمام یعنی خلیفه الرسول التی یعینه الله.وفقًا لآیات القرآن الکریم ، یتمتع الأئمه بولایه تشریعیه و ولایه التکوینیه. وهذا یعنی أن أقوالهم وسلوکهم دلیل لنا فی المسائل الفقهیه وغیر الفقهیه ، ویمکنهم بإذن الله التدخل فی شؤون الوجود. معنی الولایه التکوینیه للأئمه المعصومین علیهم السلام أنهم بإذن الله یستطیعون أن یشغلوا عالم الخلق ، ومعنی الولایه التشریعیه هو المکانه والموقع الشرعی اللذان أعطاهما الله‌‌ لفرد کمسؤل ( امام علیهم السلام) یعتبر العلامه رضی الله عنه أن الإمامه المشار إلیها فی القرآن مساویه للولایه المعنویه و التکوینیه المسؤوله عن إرشاد الناس إلی الأمر الإلهی. معنی الولایه التکوینیه للأئمه المعصومین علیهم السلام أنهم بإذن الله یستطیعون أن یشغلوا عالم الخلق ، ومعنی الولایه التشریعیه هو المکانه والموقع الشرعی اللذان أعطاهما الله لفرد کمسؤول رسمی.

تاریخ قرآن که در گذشته ذیل عنوان علوم قرآنی مورد بحث قرار می­گرفت، در تألیفات و نگارش­های قرآن پژوهان عصر حاضر، عنوانی مستقل یافته و به عنوان موضوعی مستقل مورد بحث و نظر قرار گرفته است. امّا اینکه نخستین نگارش در این زمینه از آن کیست میان دانشمندان و قرآن پژوهان مسلمان اختلاف نظر وجود دارد؛ مشهور بر آن است که تئودور نولدکه در بین مستشرقین نخستین فردی است که در این زمینه تألیف داشته و برای نخستین بار این اصطلاح را در قالب نگارشی مستقل به کار برده است. اولین نفر در میان دانشمندان مسلمان، ابو عبد الله زنجانی (1320 ش) می­باشد. امّا آنچه در این میان مورد غفلت قرآن پژوهان قرار گرفته، چشم پوشی از میراث ارزشمند و گرانسنگ اسلامی در شبه قاره هند و پاکستان است. از جمله این مواریث، کتاب تواریخ القرآن و الحدیث مرحوم شمس العلماء میرزا قلیچ بیگ (1270 هـ/1853 م- 1348 هـ/1929 م) است که سال­ها قبل از تألیف مرحوم زنجانی سامان یافته است.

تربیت سیاسی به‌عنوان یکی از انواع چندگانه تربیت، یکی از عرصه‌های شکوفایی استعدادها رشد قابلیت‌های فرد در مسیر دریافت فرهنگ سیاسی، آشنایی با اوضاع سیاسی، اتخاذ مواضع مناسب در مواجهه با وقایع و رویدادها و ایفای نقش مورد انتظار هست، در این تحقیق پس از تبیین اصول و مبانی تربیت از دیدگاه اسلام و بررسی اهداف تربیتی در این دیدگاه به بررسی تربیت از نوع الگویی، آسیب‌ها و چالش‌های آن پرداخته شده است، در فصل دوم به پیش نیازهای تربیت سیاسی و بررسی ویژگی‌های مربی به‌عنوان عنصر پایه گذار و اساسی در امر تربیت و سپس متربی، به‌عنوان موضوع مورد بحث تربیت سیاسی به ویژگی‌هایی چون: شوق و طلب، تلاش برای رشد اخلاقی، آگاهی و بصیرت آزادی و اختیار و خرد و عقل و دین، مورد بررسی قرار گرفته شده است. در فصل سوم پس از بررسی ساحت‌های تربیتی در علم تربیت به شرح مفصل آن‌ها در تربیت سیاسی پرداخته شده است ساحت‌هایی نظیر ساحت بینشی شناختی و ساحت گرایشی و ارزشی و ساحت رفتاری و عملی. با توجه به این ساحت‌های تربیتی سیاسی از دیدگاه قرآن مورد تحقیق قرار گرفته است. در این بخش ویژگی‌های یک شهروند جامعه اسلامی یا جمیع جهاتی که ذکر گردید از دیدگاه قرآن و سنت و سیره ائمه معصومین: به طور مشروح بیان گردیده است. در بخش صفات بینشی و شناختی به موضوعاتی چون آزاداندیشی، عقلانیت، بصیرت، علم آموزی و پرهیز از عمل بدون علم پرهیز از تقلید و در صفات گرایشی و ارزشی: ایمان و تقوی، توکل، حق‌طلبی، اخلاص، نرم خویی، صداقت در گفتار و رفتار و اثرات آن در زندگی، خودشناسی و هویت مستحکم، تواضع و فروتنی، استقامت، ولایتمداری، قانون‌مداری و عزتمندی مورد بازآموزی قرار گرفته است. در بخش مهارت‌های رفتاری و عملی به عواملی چون مدارا و سازگاری اجتماعی، قدرت انتقاد، استدلال، مسئولیت پذیری، احترام به انسان‌های دیگر، همکاری با دیگران، مشورت و جستجوی صلاحدید دیگران، سعه‌صدر، محاسبه و قدر زمان و امکانات را دانستن، گذشت و ایثار پرداخته شده است. در فصل چهارم آسیب‌شناسی تربیت سیاسی با محوریت‌های آسیب حصارکشی و مرزبندی و همچنین حصارشکنی، کمال‌گرایی غیرواقعی و سهل‌انگاری، گسست و فاصله بین مربی و متربی آسیب دنباله روی مربی از متربی، ظاهرسازی و ریاکاری، انحصارگرایی و کثرت‌گرایی، خرافه پردازی، مورد تحقیق و بررسی و بازآموزی قرار گرفته است.