جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان قرآن در شمار مباحثی است که خاورشناسان ادعاهای ویژه‌ای دربارۀ آن بیان کرده‌اند. در واقع ایدۀ اقتباس قرآن از عهدین و دیگر کتاب‌های مقدس به گونه‌ای در بحث زبان هم مطرح شده و برخی دانشمندان غربی به غیر اصیل بودن زبان عربی قرآن اعتقاد دارند. آلفونس مینگانا قرآن را صرفاً اقتباسی از کتاب مقدس دانسته و ادعا می‌کند، زبان سریانی نقش مهمی در مبادی اسلام داشته و فرهنگ واژگانی و دستور زبان عربی قرآن از سریانی نشأت گرفته است. کریستف لوگزنبرگ نیز در کتابی با عنوان خوانش سیرو آرامی از قرآن که در آستانۀ سدۀ 21 میلادی منتشر شده، آرامی بودن زبان قرآن را مطرح کرده است. این جستار با تتبع در مطالعات زبان‌شناسان عرب و آثار کتیبه‌شناختی و باستان‌شناختی یافت شده به زبان عربی، نشان داده که زبان عربی پیش از ظهور اسلام در جزیره العرب وجود داشته و البته قرآن کریم موجبات اعتلا و تکامل این زبان را به وجود آورده است.

حدیث در طی سده­های متمادی پس از رحلت پیامبر(ص) تا­کنون، تاریخ پرفراز و نشیبی را طی کرده و در بوم­های مختلف جهان اسلام در بوته توجه قرار داشته­است. بر­اساس آموزه‌های دین اسلام، حدیث در کنار قرآن، مهم­ترین منبع شناخت اسلام به­شمار می­آید و در عین­حال که مسلمانان را به سنت پیامبر(‌‌ص) پیوند می‌زند، برای شناخت تفسیر، تاریخ عقاید، فقه، اخلاق و احکام هم به­کار می‌رود. بدین­ترتیب بر اساس گزارش‌های تاریخی، مسلمانان به­دلیل شیفتگی و عشق به شخصیت پیامبر اسلام و احساس نیاز به آگاهی از تاریخ پرافتخار گذشته، درصدد جمع­آوری احادیث برآمدند و دانشمندان مسلمان از نقاط مختلف جهان اسلام، برای یافتن حدیث پیامبر(ص) به این­سو و آن­سو سفر کردند. لذا در­خلال سده‌های اول اسلامی، شمار بسیاری از نگارش­های مسلمانان به این موضوع اختصاص پیدا کرد و دانش ویژه­ای به نام علوم حدیث برای ضبط احادیث معصومین و ارزیابی اعتبار آن­ها شکل گرفت.