جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن، کلان متنی است با ویژگی­هایی منحصر به خودش؛ با بیانی فصیح و بلاغتی در خور تأمّل؛ از همین­روست که منبع الهام و استخراج قواعد بلاغت نیز قرار می­گیرد. از دیگر سو، از آنجا که این کتاب آسمانی به تناسب فهم مخاطب­های خود، چشم­انداز و افق‌های گوناگونی را برای­شان می‌گشاید، نقطه‌ی عزیمت و آبشخور توجّه به تفسیر و تأویل در عالم اسلام محسوب می­شود. لذا مترجم و مفسّر این متن باید از شایستگی­ها و بایستگی­های لازم علمی و آگاهی کافی بر ظرایف زبانی و علوم بلاغی برخوردار باشد؛ و فقدان تسلّط کافی بر موارد یاد شده و عدم برخورداری از دانش چگونگی نطق به الفاظ قرآن و مدلولات و احکام فردی و ترکیبی و معانی در آن الفاظ و.‏‎.. سبب نقص در ترجمه و تفسیر درست و دقیق آیات خواهد شد. این پژوهش که به شیوه­ی توصیفی ـ تحلیلی (‏‎‏‎و با بهره­گیری از ابزار کتابخانه­ای نوشته شده­است­، می­کوشد تا ضمن تشریح شیوه­ی صحیح نقد، با تکیه بر موضوع «حصر و قصر» (‏‎‏‎شاخه­ای از علم معانی)‏‎، به بررسی و مقایسه­ی پنج ترجمه­ از سور مکی بپردازد. بر اساس این واکاوی و قیاس، ابتداء به فهم دقیقتری از آیه مورد نظر برسیم ،و در نهایت میزان رعایت مترجمان متقدم و متأخر (‏‎‏‎طبری، رازی، فولادوند، مکارم و انصاریان)‏‎ در بحث حصر مشخص می­گردد.