جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هستی و انسان دغدغه­ای است که قرن‌ها است ذهن­ بشر را به خود مشغول کرده است. بیش از بیست قرن است متفکران دینی و غیردینی پیرامون آن به بحث و گفتگو مشغول هستند. مسئله این است که چه رابطه و تأثیرگذاری بین هستی و انسان وجود دارد و مبنای هستی‌شناسی و انسان‌شناسی چه رابطه­ای با یکدیگر می­تواند داشته باشند و هر یک بر دیگری چه تأثیری خواهد داشت. بر اساس گزاره­های دینی و آرای اندیشمندان اسلامی، می­توان مبنای هستی‌شناسی را هستی­شناسی شبکه­ای دانست. به تعبیر دیگر، جهان ما یک جهان شبکه­ای است. این ­هستی شبکه­ای­ با انسان رابطه تناظری دارد که از آن تعبیر به عالم کبیر و صغیر شده است. در این رابطه تفسیر و تبیین جهان بدون انسان، و تفسیر و تبیین انسان بدون جهان، تفسیر ناقص و بی­معنا خواهد بود. بنابراین براساس رابطه هستی­شناسی و انسان­شناسی می­توان نظریه انسان‌شناسی شبکه­ای را نتیجه گرفت. در این نظریه انسان محور شبکه­هستی است و ارتباطات انسان محور اساسی زندگی در شبکه­هستی است. در این مقاله نوع تحقیق بنیادی، رویکرد پژوهش توصیفی، تبینی و روش تحقیق کتابخانه­ای انتخاب شده است.