جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ما مسلمانان آیات قرآن را نزول وحی الهی بر پیامبر اسلام و کلام خدا می‌دانیم و به اعتقاد ما، این کتاب معجزه جاوید پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و آخرین و کامل‌ترین کتاب آسمانی است اما در طول تاریخ، مستشرقانی بودند که نقدهایی بر آن وارد نمودند و مدعی ایرادات و تناقضاتی در جنبه های مختلف آن شدند. منتقدان با مطرح کردن نقدهایی در زمینه‌های تاریخی، علمی، جنبه‌های اخلاقی و همچنین ادعای تناقضات متن قرآن، وحیانی و الهی بودن آن را، به چالش می‌کشند. تحقیق حاضر به بررسی انتقادهای علمی آنان در چهار مورد (کیهان شناسی، طبیعت شناسی، فیزیولوژی انسان، و حیات و مرگ و هدایت انسان) پرداخته است. مستشرقان در زمینه کیهان شناسی شبهاتی همچون هفت آسمان، خلقت جهان در شش روز، حرکت خورشید، شهاب ها، تقدم یا تاخر خلقت آسمان و زمین و حرکت یا ایستایی زمین و ... را مطرح کرده اند. این ایرادات ناشی از عدم آشنایی به زبان قرآن بوده است. آنان در زمینه طبیعت شناسی، شبهاتی در مورد شدت باد و طوفان و زوجیت در طبیعت را مطرح ساخته اند که غالباً ناشی از فقدان استدلالها و دلایل علمی جهت اثبات اشارات قرآنی می باشد. همچنین در حیطه فیزیولوژی، سوالات و تناقض های زیادی از جمله عناصر خلقت بشر، وضعیت جنین در رَحِم و امکان خواب یا عمر طولانی را آورده اند که متاثر از عدم تسلط به واقعیت های علمی و تجربی بوده است. در زمینه حیات و ممات و هدایت بشر نیز، برخی از اشارات قرآن در مورد طول روزهای قیامت، هدایت عمومی و اختصاصی، تقابل اعمال خوب و بد و ... را دستمایه ایرادگیری خود قرار داده اند؛ در حالی که این آیات منافاتی با علوم تجربی نداشته اند. روش تحقیق در این تحقیق، مطالعه کتابخانه‌ای و رویکرد آن، توصیفی و تحلیلی است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که این کتاب مقدس عاری از تضاد و تعارض بوده و ادعای مستشرقین از روی عناد و غرض ورزی، نا آگاهی و قصور دانش آنان در قرآن پژوهی، استناد به منابع اسلامی نامعتبر، روحیه استعمار گری و اسلام ستیزی و تعصب مسیحی- یهودی آنان بوده است. با این حال، بودند مستشرقانی که پی به حقانیت این کتاب آسمانی بردند و در مقام دفاع از آن برآمدند.