جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از پژوهش حاضر تحلیل ادب ورزی زبانی در صحیفه سجادیه است که با روش توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد ادب ورزی زبانی به شیوه های مختلفی در صحیفه سجادیه بکار رفته است. استفاده از اسلوب ندا با کاربست حرف «یا» با نام «الله» و اسامی مشتق از جمله اسم فاعل، اسم تفضیل، صفت مشبهه، صیغه مبالغه، اسامی مؤول به مشتق، اسماء و صفات الهی مضاف به ضمیر متکلم وحده و جملات اسمیه و فعلیه بعد از اسم موصول عام« من»؛ استفاده از توصیف مخاطب با کاربست گزارش اسماء و صفات ثبوتیه و سلبیه خداوند در قالب جملات اسمیه و فعلیه همراه با ستایش، تسبیح و تهلیل الهی و مقایسه صفات مخاطب و خویشتن توأم با اظهار ندامت، توبیخ نفس و عذرخواهی برخی شیوه های ادب ورزی زبانی در صحیفه سجادیه بوده است. نتیجه آنکه با توجه به اینکه مخاطب دعا در صحیفه سجادیه ذات لایزال الهی است نمی توان برخی کنش ها همچون تقاضا را بر خلاف آنچه که در نظریه ادب ادعا شده نوعی کنش تهدیدگر وجهه مخاطب قلمداد نمود.