جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رساله اي است در دفع كساني كه نمي خواهند لفظ مولي در كلام رسول خدا (ص) را كه فرموده :(من كنت مولاه فعلي مولاه) را نص در ولايت آن حضرت بدانند و تبديل ظاهر اين كلام به معاني ديگر ، كه مؤلف ابتدا اين لفظ را از جهت لغوي مورد بررسي قرار داده و براي هر يك از معاني شواهدي را نيز آورده و استناد به روايات بسياري مي نمايد و اين قسمت اول اين كتاب است. اين رساله در فهرست از يحيي بن حسين حلي دانسته شده ولي مصحح محترم اين رساله «محمد الكاظم» در بررسي دقيقتر آن آورده است كه رساله داراي چهار فقره است كه فقره اول آن چنانكه در مقدمه تصريح دارد و قسمت اعظم آن را در بر مي گيرد از علامه يحيي بن حسين حلي نقل شده و با اين كه تصريح به اسم كتاب او نكرده بعد از بررسي معلوم شد كه تصحيفي در نام مؤلف رخ داده و نام مؤلف يحيي بن حسن بن حسين حلي معروف به ابن بطريق(-600ق) است و تمامي آن، نقل از فصل چهاردهم كتاب «العمدة» ابن بطريق است؛ فقره دوم قسمت اندكي از كتاب «مشكاة الانوار للسالكين مسالك الابرار» امام زيديه المؤيد بالله يحيي بن حمزه نقوي (669-747ق) است؛ در فقره سوم مؤلف حديثي را از كتاب «المعتمد» نقل مي كند ولي از مؤلف آن نام نمي برد و تنها كتابي كه از جهت زماني و تناسب مي توان از آن نام برد «المعتمد في الامامة» علامه كراجكي (-449ق) است؛ و فقره چهارم كه كتاب به آن خاتمه مي يابد يك حديث از تاريخ طبري است. با اين شرايط اين كتاب مجموعه اي از اين چهار كتاب است و هيچ جيز زائد بر آن ندارد و مؤلف چيزي از خود بدان نيافزوده است. آغاز كتاب: مما نقل من تأليف العلامة يحيي بن الحسين الحلي تولي الله مكافاته في دفع من لا يريد ان يكون لفظ مولي في قوله صلي الله عليه و اله من كنت مولاه نصا في اميرالمؤمنين و سيد الوصيين و يريد اخراجها عن ظاهرها من ناصبي حاسد او مكابر جاحد ذلك قوله... چاپ: ميراث حديث شيعه، دفتر ششم، قم، مؤسسه فرهنگي دارالحديث،1380ش، با تصحيح محمد الكاظم ]فهرست عكسي مركز احياء ميراث اسلامي 3/33 ؛كتابخانه برلين 97/100 ؛[