جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : یکی از برجسته ترین ویژگی های فرهنگ ما این است که این همه مزخرف وجود دارد. این را همه می دانند. هر کدام از ما سهم خود را به عهده می گیریم. اما ما تمایل داریم که وضعیت را بدیهی فرض کنیم. بسیاری از مردم نسبت به توانایی خود در تشخیص مزخرفات و اجتناب از گرفتار شدن در آن اطمینان دارند. بنابراین این پدیده نگرانی عمدی زیادی برانگیخته است. ما هیچ درک روشنی از این که مزخرف چیست، چرا تعداد زیادی از آن وجود دارد، یا چه کارکردهایی دارد نداریم. و ما فاقد درک وجدانی از معنای آن برای ما هستیم. به عبارت دیگر، همانطور که هری فرانکفورت می نویسد، "ما هیچ نظریه ای نداریم." فرانکفورت، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان اخلاق جهان، تلاش می کند چنین نظریه ای را در اینجا بسازد. فرانکفورت با ترکیب مشخصه‌ای از تیزبینی فلسفی، بینش روان‌شناختی و شوخ‌طبعی بداخلاقی، با بررسی اینکه چگونه مزخرفات و مفهوم مرتبط با آن هومگوگ از دروغ متمایز است، پیش می‌رود. او استدلال می‌کند که مزخرف‌ها خود را نادرست به مخاطبانشان معرفی می‌کنند، نه آن‌طور که دروغگویان انجام می‌دهند، یعنی عمداً ادعاهای نادرست در مورد آنچه درست است. در واقع، چرندیات به هیچ وجه نباید نادرست باشد. در عوض، یاوه گویان به دنبال این هستند که برداشت خاصی از خود را منتقل کنند بدون اینکه نگران صحت چیزی باشند یا خیر. آنها بی سر و صدا قوانین حاکم بر پایان مکالمه خود را تغییر می دهند تا ادعاهای مربوط به حقیقت و نادرستی بی ربط باشد. فرانکفورت نتیجه می‌گیرد که اگرچه مزخرفات می‌توانند اشکال بی‌گناه زیادی داشته باشند، زیاده‌روی در آن در نهایت می‌تواند ظرفیت تمرین‌کننده را برای گفتن حقیقت به گونه‌ای که دروغ گفتن اینطور نیست، تضعیف کند. دروغگوها حداقل تصدیق می کنند که مهم است چه چیزی حقیقت دارد. فرانکفورت می نویسد که به موجب این امر، مزخرف دشمن بزرگتر از دروغ است. هری جی. فرانکفورت می‌نویسد: «یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های فرهنگ ما این است که مزخرفات زیادی وجود دارد. همه این را می‌دانند. هر کدام از ما سهم خود را به عهده می‌گیریم. اما ما تمایل داریم که وضعیت را بدیهی فرض کنیم. این کتاب کوچک فشرده، به اندازه پدیده‌ای که کاوش می‌کند تند، تلاش می‌کند نظریه‌ای درباره این بلای معاصر بیان کند - چیست، چه می‌کند، و چرا این همه از آن وجود دارد. نتیجه تقریباً به همان اندازه سرگرم کننده و روشنگر است. نمی توان آن را انکار کرد؛ بخشی از جذابیت کتاب لذت ناب از خواندن گفتمان آکادمیک کلاسیک است که در فواصل زمانی معین با کلمه "چرند" نشانه گذاری شده است. تمرکز فرانکفورت بر مقاصد - تمرین مزخرفات - به جای نتیجه نهایی آن، بسیار مهمتر است. همان‌طور که او اشاره می‌کند، مزخرف کردن دقیقاً دروغ نیست، و یاوه‌گویی چه درست باشد و چه دروغ، مزخرف باقی می‌ماند. تفاوت در بی اعتنایی کامل مرد مزخرف به این است که آیا آنچه می گوید با واقعیت های جهان فیزیکی مطابقت دارد یا خیر: او "قدرت حقیقت را مانند دروغگو رد نمی کند، و خود را با آن مخالفت می کند. او به آن توجهی نمی کند. به همین دلیل، چرندیات دشمنی بزرگتر از دروغ برای حقیقت است." این ممکن است برای کسانی که هنوز در "جامعه مبتنی بر واقعیت" زندگی می کنند بسیار آشنا به نظر برسد و باید با دنیایی که توسط کسانی که این کار را نمی کنند به تشنج بپردازند. اما فرانکفورت چنین پیامدهای سیاسی را به خوانندگان خود واگذار می کند. در عوض، او به یکی از منابع گسترش بی‌سابقه مزخرفات در سال‌های اخیر اشاره می‌کند، شک پست مدرن به حقیقت عینی به نفع صداقت، یا همانطور که او آن را تعریف می‌کند، وفادار ماندن به تجربه ذهنی. اما چه چیزی باعث می‌شود فکر کنیم که هر چیزی در طبیعت ما پایدارتر یا ذاتی‌تر از آن چیزی است که خارج از آن نهفته است؟ بنابراین، فرانکفورت، با مشاهده‌ای به کوچکی و کامل بودن بقیه این کتاب نفیس، نتیجه می‌گیرد که «صداقت خود مزخرف است». --مری پارک

ترجمه ماشینی : "یکی از ویژگی های برجسته فرهنگ ما این است که غرق در مزخرفات است. همه ما آن را می دانیم. همه ما در آن سهیم هستیم. اما تمایل داریم آن را بدیهی تلقی کنیم. (...) بنابراین این پدیده باعث تفکر زیادی نشده است. (...) "به عبارت دیگر، ما نظریه ای نداریم. بنابراین، من پیشنهاد می کنم که ما شروع به توسعه یک چارچوب نظری برای اسلامارا کنیم و با اولین تحلیل فلسفی اکتشافی شروع کنیم." هری فرانکفورت، یکی از بزرگترین فیلسوفان اخلاق عصر ما، در این کتاب تلاش می کند تا پایه های چنین نظریه ای را پی ریزی کند. او با توانایی مشخص خود در ترکیب شور فلسفی با تیزبینی روانشناختی و طنز کوبنده، تفاوت بین دروغ و دروغ را بررسی می کند و به این نتیجه می رسد که دروغ برای حقیقت مخرب تر از خود دروغ است.

ترجمه ماشینی : هری جی. فرانکفورت تحقیق خود را با این سؤال آغاز می کند: "چه چیزی در انسان وجود دارد که به ما امکان می دهد خودمان را جدی بگیریم؟" بر اساس سخنرانی‌های تانر در فلسفه اخلاق، خودمان را جدی بگیریم و آن را درست انجام دهیم، به این سؤال تحریک‌آمیز و اصلی می‌پردازد. نویسنده معتقد است که جدی گرفتن خود مستلزم یک نظارت انعکاسی به درون است که ما را قادر می سازد توجه خود را مستقیماً روی خودمان متمرکز کنیم، و [این] به این معنی است که ما آماده نیستیم خودمان را همانطور که آمده ایم بپذیریم. ما می خواهیم افکار، احساسات، انتخاب ها و رفتارمان منطقی باشد. ما راضی نمی شویم که فکر کنیم ایده های ما به طور تصادفی شکل گرفته اند، یا اینکه اعمال ما توسط انگیزه های گذرا و مبهم یا تصمیمات بی فکر هدایت می شوند. ما باید خودمان را هدایت کنیم یا به هر حال باور کنیم که خود را با هنجارهای پایدار و مناسب هدایت می کنیم. ما می‌خواهیم اوضاع را درست کنیم.» این مقاله ها دو ویژگی را مشخص می کنند که نقش مهمی در این امر ایفا می کنند: عقلانیت ما و توانایی ما در عشق ورزیدن. فرانکفورت به طور دقیق نقش عقل و عشق را در زندگی فعال ما بررسی می کند و رابطه بین این دو نیروی محرک اعمال ما را در نظر می گیرد. بحث این است که حجیت عقل عملی کمتر از حجیت عشق اساسی است. عشق، همانطور که نویسنده آن را تعریف می کند، یک امر ارادی است، یعنی چیزی است که ما در واقع متعهد به مراقبت از آن هستیم. فرانکفورت می‌افزاید که «ابژه عشق می‌تواند تقریباً هر چیزی باشد» یک زندگی، یک کیفیت تجربه، یک شخص، یک گروه، یک ایده‌آل اخلاقی، یک ایده‌آل غیراخلاقی، یک سنت، هر چیزی که باشد. با این حال، درک این اشیاء و آرمان ها دشوار است و اغلب در تضاد با یکدیگر هستند. اصول اخلاقی نقش حمایتی مهمی در این فرآیند ایفا می‌کنند، زیرا به ما کمک می‌کنند تا بینشی که عشق ما را برمی‌انگیزد توسعه دهیم و روشن کنیم. بخش اول کتاب شامل دو سخنرانی است که با عنوان «خودمان را جدی بگیریم» و «درست گرفتن» است. بخش دوم شامل نظرات کریستین ام. کورسگارد، مایکل ای. براتمن و مایر دان کوهن در پاسخ است. این کتاب شامل پیشگفتاری از دبرا ساتز است.

ترجمه ماشینی : یکی از بارزترین ویژگی‌های فرهنگ ما این است که در مورد چیزهای زیادی صحبت می‌شود. همه آن را می‌دانند. هر کدام از ما سهم خود را به اشتراک می‌گذاریم. اما تمایل داریم که این وضعیت را نادیده بگیریم. اکثر مردم به توانایی خود در تشخیص زمان صحبت کردن بسیار مطمئن هستند. بنابراین، این پدیده هرگز نگرانی خاصی ایجاد نکرده است یا باعث بررسی سیستماتیک نشده است. به همین دلیل، ما نمی‌دانیم که حرف زدن چیست، چرا این همه صحبت می‌شود یا چیست. هدفی که در خدمت است.» این مقاله که از سخنرانی نویسنده در دانشگاه پرینستون تهیه شده بود، پیش از انتشار یکی از موضوعات مذهبی دانشگاهی بود. پس از ویرایش، از فرقه به پاپ تبدیل شد و مورد تحسین خوانندگان سراسر جهان قرار گرفت. متن سبک و کنایه‌آمیز نوعی رساله است که جایگاه گفتمان را در زمانه‌ای که بار اطلاعاتی فرا گرفته، دوباره ابعاد می‌دهد. هری جی. فرانکفورت همیشه به اهمیت حقیقت و تغییر شکل های تعمیم یافته آن در جامعه توجه داشت تا اینکه به این نتیجه رسید که حرف بیهوده جدی ترین کار است. اگرچه این نشانه ای از جهان معاصر است، یا احتمالاً به دلیل آن، فیلسوف تصمیم گرفت ماهیت این عمل را زیر سوال ببرد، به نظر او بی ظرافت، بی دقتی و خودافرازی است. نویسنده به نقل از لودویگ ویتگنشتاین و گفتگوی او و یکی از دوستانش می پردازد. فیلسوف بعد از جراحی لوزه هایش به بیمارستان می آید و او زیر لب می گوید: «احساس می کنم سگی که از دستش گرفته شده است». او عصبانی می شود و پاسخ می دهد: "تو نمی دانی چه حسی دارد که سگ رد شده است." واکنش ممکن است غیر قابل تحمل به نظر برسد، اما این یک اثر عملی از تفکر ویتگنشتاین بر زبان است که به عنوان مثال توسط فرانکفورت برای نشان دادن عدم توجه به حقیقتی که در گفتار دوست وجود دارد، در نظر گرفته شده است. او بدون فکر، بدون دقت صحبت می کند. و این بی‌تفاوتی نسبت به شرایط واقعی است که نویسنده جوهره چرندیات را در نظر می‌گیرد. این کتاب همچنین حاوی اشاراتی به سنت آگوستین و مقاله ای است که او درباره دروغ نویسی کرده است. فرانکفورت می خواهد نشان دهد که چرت و پرت دشمنی بسیار بدتر از دروغگویی برای حقیقت است. انتقادی، او سعی می کند به خطر ذاتی چنین عمل معمولی اشاره کند، به ویژه در زندگی عمومی، زمانی که مردم ملزم به انجام مشاهدات هوشمندانه در مورد سؤالاتی هستند که اغلب ناشناخته هستند.

ترجمه ماشینی : یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان معاصر، هری فرانکفورت، سهم عمده ای در فلسفه کنش، روانشناسی اخلاقی، و مطالعه دکارت داشته است. این مجموعه مقالات تکمیل کننده مجموعه قبلی و موفقی است که توسط کمبریج منتشر شده است، اهمیت آنچه که ما اهمیت می دهیم. این مقالات به طور کلی به موضوعات اساسی متافیزیکی و معرفت شناختی مربوط به دکارت، فلسفه اخلاق، انسان شناسی فلسفی، فلسفه سیاسی و دین می پردازد. ویژگی بارز کار فرانکفورت سبک واضح و دقیق اوست، به این معنی که این مقالات باید برای طیف وسیعی از فیلسوفان و خوانندگان رشته های همسایه با علایق فلسفی جذاب باشد.

ترجمه ماشینی : در این اثر کلاسیک، نویسنده پرفروش، هری فرانکفورت، تحلیل قانع‌کننده‌ای از این پرسش ارائه می‌کند که نه تنها در قلب تأملات دکارت نهفته است، بلکه دغدغه اصلی فلسفه مدرن را نیز تشکیل می‌دهد: بر چه اساسی عقل می‌تواند ادعا کند که توجیهی برای آن ارائه می‌کند. حقیقت باورهای ما؟ شیاطین، رویاپردازان و دیوانه ها گزارشی مبتکرانه از دفاع دکارت از عقل در برابر تردیدهای معروف خود مبنی بر اینکه او ممکن است دیوانه باشد، رویاپرداز باشد، یا بدتر از آن، فریب یک دیو شیطانی را ارائه می دهد تا به دروغ باور کند. خوانش استادانه و تخیلی فرانکفورت از آثار اصلی دکارت نه تنها در آزمون زمان ایستاده است. شخص خود دکارت را در حال تکان دادن سر به نشانه موافقت تصور می کند.

ترجمه ماشینی: نقش غالب تقریباً در تمام تحقیقات اخیر در مورد مشکل آزادی اراده توسط اصلی ایفا می شود که نویسنده آن را «اصل احتمالات جایگزین» می نامد. این اصل بیان می کند که شخص فقط در صورتی مسئول اخلاقی است که انجام داده است. می توانست غیر از این انجام دهد. معنای دقیق آن موضوع بحث برانگیز است، به ویژه در مورد اینکه آیا کسی که آن را می پذیرد متعهد به این باور است که مسئولیت اخلاقی و جبرگرایی ناسازگار هستند یا خیر. در جستجوی مثال‌هایی از اصل احتمالات متناوب، طبیعی‌ترین حالت است که به موقعیت‌هایی فکر کنیم که در آن شرایط یکسان هم باعث می‌شود که شخص کاری را انجام دهد و هم اجتناب از انجام آن را برای او غیرممکن می‌سازد. دو مفهوم اصلی به کار رفته در اصل احتمالات متناوب عبارتند از: «مسئولیت اخلاقی» و «می‌توانست خلاف آن عمل کند.» بحث درباره این اصل بدون تجزیه و تحلیل هر یک از این مفاهیم ممکن است تلاشی برای دزدی دریایی به نظر برسد.