جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ذکر از موضوعات اصلی در عرفان عملی است و در سلوک عرفانی اهمیت بسیاردارد.اخلاقیون نجف،که گروهی از سالکان وعارفان شیعه معاصر بوده اند، به مبحث ذکر توجه بسیار داشته اند و آن را در نوشته های خود منعکس کرده اند. پژوهش حاضر،با هدف شناسایی ذکر،در نظام سلوکی اخلاقیون نجف ،صورت گرفته است.نقطه آغاز این طریقه، سیدعلی شوشتری و پس از او ملا حسینقلی همدانی است که از شاگردان برجسته شوشتری بوده راه ایشان را ادامه داده است.این مکتب توسط برخی ازشاگردان مرحوم ملاحسینقلی همدانی،مانند محمد بهاری همدانی،سیداحمدکربلایی،میرزاجوادملکی تبریزی...وشاگردان افراد نامبرده که ازآن میان به سیدعلی قاضی و شاگردانش می توان اشاره کرد ادامه یافته است. از شاخصه های سلوکی بزرگان این مکتب ،جمی توان به اهتمام ایشان به امر معرفت نفس از طریق نفی خواطر برای حصول توحید یا فنا،که غایت سلوکی ایشان می باشد اشاره کرد. جایگاه رفیع ذکر در عرفان اسلامی،تا حدّ بسیاری تحت تأثیر آیات و احادیثی است که،عظمت و ارزش این عمل عبادی رابیان می کند.عرفا و بزرگان طریقه اخلاقیون نجف با درک عظمت و اهمیت ذکر در سلوک إلی الله،همواره درسخنان یا در آثار خویش،سالکان طریق حق رابه مداومت بر ذکر و یاد حق فرامی خواندند.با توجه به دستورالعملهای سلوکی ایشان ،معلوم می شود که درطریقه مرحوم ملا حسینقلی همدانی و شاگردانش نفی خواطرکه از راه مداومت بر ذکر حاصل می شود،فراوان توصیه شده است. پشتوانه تمامی اذکار ایشان آیات و روایات ائمه بوده است.ذکر،مراحل مختلفی داردکه از ذکر خیالی قالبی شروع و در مراحل عالی به ذکر سرّی می رسد این پژوهش از نوع کتابخانه ای به شیوه تطبیقی انجام شده است.در اجرای آن از کتاب ها و مقالات و سایر متون چاپی والکترونیکی استفاده شده است؛در آن مباحثی ازقبیل توحید و فنا،معرفت نفس ،اسماءحق تعالی،سیروسلوک و جز آن مطرح شده است.