جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر یکی از اثرهای مهم در فلسفهء دین است و نویسندهء آن یعنی آقای آنتونی کنی شخصی است که هم در علم کلام و هم در فلسفهء دین صاحب‌نظر است و یکی از معروفترین فیلسوفان دین در عصر کنونی در انگلستان است . البته لازم به ذکر است که رویکرد ایشان در این کتاب صرفا از دید یک فیلسوف دین است و با حفظ این دیدگاه، مباحثی که مطرح می‌کند تقریبا منصفانه آنها را بررسی می‌کند و نتیجهء نهایی که ایشان از این مباحث بدست می‌آورد، خود حاکی از عجز فلسفه در رسیدن به حقیقت است چرا که ایشان تقریبا در همهء مباحث این کتاب به "لاادری‌گری" می‌رسند. آقای آنتونی کنی متولد سال 1931 در شهر لیورپول انگلستان است . در سال 1955 یعنی در سن 24 سلگی رسما به کسوت کشیشی در سنت کاتولیک درمی‌آید و تا سال 1963 در این کسوت باقی می‌ماند. اما پس از هشت سال لباس و کسوت کشیشی را رها می‌کند و به کارهای فلسفی خود می‌پردازد. در اینکه علل و انگیزه‌های او از ورود به این کسوت و همچنین خروج او از آن چه بوده است ؟ اطلاعی نداریم، همچنین دربارهء جزئیات زدگی خصوصی و زندگی علمی او اطلاعات زیادی در دست نیست . دربارهء مقام علمی او گفتنی است که استاد دانشگاه آکسفورد است . در دانشگاه لیورپول تدریس داشته است همچنین در دانشگاههای آمریکا به عنوان استاد مهمان تدریس کرده است . از سال 1989 تا 1993 ریاست فرهنگستان بریتانیا را به عهده داشته است . صاحب بیش از سی اثر علمی است که عمدتا در فلسفه دین است از جمله مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از طرق پنجگانهء آکوئیناس ، خدای فلاسفه، ایمان و عقل، عقل و دین و همچنین کتاب حاضر "ایمان چیست ؟". شایان ذکر است که هیچکدام از آثار این فیلسوف بزرگ به فارسی ترجمه نشده است و همچنین مطالب قابل توجهی به زبان فارسی دربارهء او در دست نداریم. البته گفتگوی او با برایان مگی دربارهء فلسفهء قرون وسطی "در کتاب فلاسفهء بزرگ " ترجمهء آقای فولادوند، در دست است و همچنین کتابی تحت عنوان "تامس مور" ترجمهء آقای عبدالله کوثری و همچنین مقاله‌ای تحت عنوان "حقایق سرمدی" برگرفته از کتاب خدای فلاسفه، ترجمهء آقای هدایت علوی تبار. کتاب حاضر شامل هشت گفتار پیرامون مهم‌ترین مسائل فلسفهء دین است .

در این مقاله به بررسی تعریف مشهور ارسطویی نفس از نگاه کتاب اثولوجیا پرداخته شده است.افلوطین خود در کتاب تاسوعات در جانب وجه سلبی علم النفس خویش و در دفاع از موضع افلاطونی خود درباره ذات و ماهیت مجرد و روحانی نفس، آراء رواقیان و اپیکوریان را که قائل به مادیت و جسمانیت نفس بوده و همچنین اقوال فیثاغوریان و ارسطو را که به نوعی نفس را مرتبط و متصل با جسم و بدن می دانند ابطال می نماید. در کتاب اثولوجیا اما بر خلاف تاسوعات، مولف تا آن جا که می توانسته سعی در تصحیح مذهب ارسطویی درباره نفس و عرضه تفسیری مقبول و معقول از تعریف نفس ارسطو داشته است و انتقادات وارد برتعریف ارسطویی در تاسوعات را مرتبط با تفسیر مادی گرایانه از ارسطو دانسته و حال آن که به زعم صاحب اثولوجیا و با تفسیر صحیح کلام ارسطو این مناقشات برکلام او وارد نمی آید.

موضوع این بحث تعریف حقیقی است. این مقاله تحلیلی است مبتنی بر کتاب زتا در مابعدالطبیعه ارسطو که چیستی اشیا را مورد بررسی قرار می دهد و می کوشد نشان دهد که شناخت حقیقت اشیا یعنی ذاتیات شی موجود که مراد از آن جنس و فصل است، دشوار است؛ و بیان می کند که جنس نقش ماده را ایفا می کند و فصل نقش صورت را. به این سان جنس به مثابه ماده است و فصل به مثابه صورت. علاوه بر این، در این مقاله رابطه صورت به عنوان معقول نخستین با صورت محض، و رابطه نوع با صورت محض به این معنا که یک نوع این همانی میان آن دو- یعنی نوع و صورت محض- وجود دارد؛ هر چند که نوع غیر از صورت محض است. همچنین رابطه صورت با وحدت، بحث می شود. سرانجام نشان داده می شود که تعاریف برای صورت به عنوان معقول نخستین است؛ یعنی تعریف برای کلی است.

عنوان بحث در این مقاله صورت جوهری است. این مقاله تحلیلی است مبتنی بر کتاب زتا. ارسطو این اصطلاح یعنی صورت جوهری را به کار نمی برد، اما ما آن را صورت جوهری می نامیم. بحث صورت در فلسفه ارسطو یکی از مهم ترین مباحث فلسفی به شمار می رود، زیرا موجودیت هر چیزی به صورت آن است نه هیولای اولی، زیرا هیولای اولی چیزی است بالقوه و یک شی منحاز و مستقل نیست و نمی تواند مشارالیه «این» قرار گیرد. اما صورت یک شی منحاز و مستقل است و می تواند مشارالیه «این» قرار گیرد و صورت است که به هیولای اولی تشخص می دهد. از میان اقسام جوهر، صورت مهم ترین آنها تلقی می شود، چون مرحله فعلیت است در این مقاله نیز بحث می شود که ما در مورد صورت جوهری هم واژه «this» به کار می بریم و هم واژه «such» را. این مقاله نشان می دهد که به کار بردن هر دو واژه مزبور در مورد صورت، درست است. لازم به یادآوری است که واژه «this» در مورد جزیی و واژه «such» در مورد کلی به کار می رود.