جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سنت گرایی به مثابه مدلی فلسفی، برای گفت و گوی ادیان از داشتن ریشۀ واحد ادیان در مُثل اعلای دین «وحدت متعالیه ادیان» سخن می‌گوید و از سنت به مثابه اصول معنوی و قدسی مشترک میان، به عنوان زمینه مشترک برای طرح گفت‌وگوی ادیان استفاده می‌کند. در این مقاله سعی می‌شود که این مدل فلسفی گفت‌وگوی ادیان را بر اساس بایسته‌ها و نتایج مورد انتظار از گفت و گوی طراز دینی مطرح شده از سوی نحلۀ رئالیسم انتقادی مورد ارزیابی قرار دهیم. نتایج حاصل از این تحقیق این است که با توجه به منظومۀ هستی شناسی و معرفت شناسی سنت گرایی در تبیین تکثر ادیان، گفت و گوی ادیان معطوف به گذشته خواهد بود و نه معطوف به آینده؛ هرچند در تفسیری از دین که به ایجاد حس دیگرپذیری و هم‌پذیری کمک شایانی می‌کند موفق هستند ولی در نهایت، گفت و گوی ادیانی کاملاً نخبه گرایانه است و به فرهنگ توده مردم تبدیل نخواهد شد.

این مختصر، گزارشی است از کتاب«الفکر الاسلامي قرائة علمیة» که توسط محمد ارکون، فیلسوف و روشنفکر دینی الجزائری نگاشته شده و توسط هاشم صالح از فرانسه به عربی ترجمه شده است. مبنای ما در این گزارش، چاپ دوم ترجمه این کتاب است که توسط انتشارت مرکز الاِنماء القومي بیروت، در سال 1996 منتشر شده است.