جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

الإشاره إلی مذهب أهل الحق، تأليف أبى‌اسحاق شيرازى(متوفی 476ق)، كتابى است بسيار مختصر و موجز درباره‌ى پاره‌اى از مسائل كلامى؛ چون توحيد و صفات الهى و نبوت پيامبر اسلام و ترتيب افضليت صحابه، كه در قرن پنجم به زبان عربى نوشته است. تحقيق كتاب توسط محمد سيد جليند از اساتید فلسفه اسلامی مصر صورت گرفته است. در اين كتاب بسيار تمسك به مذهب اشعرى نموده و در قضاياى اختلافى بين خودش و مذهب قدريه از ابى الحسن اشعرى يارى جسته است. مؤلف مى‌گويد، چون قومى را مى‌ديدم كه علم را به خود نسبت مى‌دهند، حال آن كه جاهلاند و نمى‌دانند كه چه گروهى بر اين عقيده هستند، و همچنين چيزهايى را به اهل حق نسبت مى‌دهند كه شايسته اهل حق نيست و با اين كار مى‌خواهند قلوب عامه را از حق منحرف سازند و آنها را مورد لعن و تكفير قرار دهند، لذا دوست داشتم به بطلان آنچه به اهل حق نسبت مى‌دهند، اشاره كنم، شروع به تألیف اين كتاب نمودم با اين كه به تقصير و كوتاهى خويش در رساندن حق مطلب معترفم. كتاب با ترجمه‌اى درباره مؤلف شروع گشته كه در آن به ذكر مذهب مؤلف كه بين اشعرى و شافعى است پرداخته و سپس از علم و ورع وى سخن گفته و همچنين از اهم تأليفات او طى 18 مورد نام برده است. بعد از آن در دو صفحه، نسخه خطى اين كتاب به تصوير كشيده شده است. سپس متن اصلى كتاب با مطلبى تحت عنوان اول الواجبات كه مربوط به معرفت به الله عزوجل مى‌باشد، آغاز گرديده است، سپس از حدوث عالم، صفت وحدانيت، صفت قديم و ساير صفات الهى؛ چون علم، قدرت، إراده، سمع، بصر، أزليت، حيات و كلام الهى سخن گفته است. در قسمتى از كتاب، علاقه صفات الهى با ذات خدا را متذكر شده است. سخنى از صفت "استواء" خدا بر عرش گفته و در آن بيان داشته كه مثلا "ثم استوى على العرش" به اين معنا نيست كه خدا ملاصقه يا استقرار بر عرش همچون اجسام دارد، بلكه بلند مرتبه بودن و علو الهى را مى‌رساند، سپس در نبوت پيامبر و ترتيب صحابه در فضل و برترى سخن گفته، كه افضل الناس بعد رسول‌الله، ابوبكر سپس عمر و سپس عثمان و آنگاه على است و اقدم در خلافت بايد مقدم در فضيلت باشد، زيرا كه تقديم مفضول بر فاضل محال است. در پايان فهرست محتويات سه كتاب ذكر شده است.

«المعونة فی الجدل» بحثی درباره جدل و مناظره است که توسط نویسنده ای توانمند در جدل و مناظره نگاشته شده است. در مقدمه کتاب ابتدا اشاره ای به زندگی نویسنده کتاب، ابواسحاق شیرازی شده است و استادان و شاگردان وی را معرفی کرده است. همچنین در ادامه در مقدمه کتاب به آثاری که وی نگاشته نیز اشاره ای کوتاه داشته است. این کتاب بر اساس تنها نسخه خطی منحصر به فرد کتاب موجود در کتابخانه گوته آلمان که به شماره ثبت 1183 نگهداری می شود تصحیح شده است. این نسخه در 54 برگ نوشته شده و درباره عنوان و نام مولف آن نوشته شده: «کتاب المعونة فی الجدل تصنیف الشیخ الامام الاجل الاواحد ابی اسحاق ابراهیم بن علی بن یوسف الفیروزی المعروف بالشیرازی». در ادامه باید گفت جدل ترجمه کلمه (دیالکتیک) است، مرکب از دو جزء دیا و لکتیکون و به مفهوم گفتار می باشد. در قیاس جدلی احراز حق یا اثبات باطل مد نظر نیست، بلکه الزام طرف مقابل یا رفع الزام از خویش (خواه به حق باشد یا به باطل) مورد توجه است. بنابراین جدل عبارت است از بحث، پرسش و پاسخی که به نحوی خاص بین دو طرف برقرار می شود. بدین سان که یک طرف پیوسته از دیگری سوال می کند و عقیده او را درباره امری جویا می شود و طرف مقابل را به بررسی مطلب وا می دارد و از او می خواهد که به سوالات وی پاسخ دهد. دو طرف جدل عبارتند از سائل و مدافع. هدف از پرسش این است که سائل مدافع را وادار به تناقض گویی (جمع بین سلب و ایجاب) کند که علامت بارز کذب است. مبادی جدل دو دسته اند: یکی مشهورات و دیگری مسلمات. مشهورات قضایای معتقدی هستند که سبب اعتقاد به آنها شهرتشان میان همه است و مسلمات نیز قضایای معتقدی هستند که چه صادق باشند و چه کاذب و چه مشکوک به سبب توافق مردم و تسلیم در مقابل آنها، صادق هستند. اما این کتاب در چند باب نوشته شده که عبارتند از: بیان وجوه ادلة الشرع، وجوه الکلام علی الاستدلال الکتاب، الکلام علی الاستدلال بالسنة، الاعتراض علی الاستدلال بالاجماع، الکلام علی قول الواحد من صحابة، الکلام علی فحوی الخطاب، الکلام علی دلیل الخطاب، الکلام علی علی معنی الخطاب و هو القیاس، الکلام علی استصحاب الحال، ترجیح الظواهر و ترجیح المعانی.###