جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: قرن نوزدهم دوره ای از اصالت های فلسفی خیره کننده است که مشخصه آن درگیری رادیکال با علوم انسانی در حال ظهور است. فیلسوفان قرن نوزدهم که غالباً تحت الشعاع فلسفه قرن بیستم بودند و می خواستند برخی از اصول اصلی آن را رد کنند، دوباره به عنوان چهره های بسیار مهم ظاهر شدند. The Routledge Companion to Neneteenth Century Philosophy یک بررسی و ارزیابی برجسته از کل قرن است. این همراه که به هفت بخش تقسیم شده و شامل سی فصل نوشته شده توسط دانشمندان برجسته بین المللی است، موضوعات، مضامین و فیلسوفان اصلی قرن نوزدهم را بررسی و ارزیابی می کند و اولین تصویر جامع این دوره را در یک جلد ارائه می دهد: فلسفه ایدئالیسم آلمانی به عنوان سیاسی. کنش، از جمله هگلیان جوان، مارکس و توکویل، فلسفه و سوبژکتیویته، از جمله شوپنهاور، کی یرکگور و نیچه، طبیعت گرایی علمی، از جمله داروینیسم، فلسفه نژاد، روانشناسی تجربی و نئوکانتیانیسم فایده گرایی و ایده آلیسم بریتانیایی ایده آلیسم آمریکایی و پراگماتیسم و ​​جهت گیری های منطقی جدید، از جمله برنتانو، فرگه و هوسرل. کتاب Routledge Companion to Nineteenth Century برای دانشجویان فلسفه و برای هر کسی که علاقه مند به این دوره در رشته های مرتبط مانند سیاست، تاریخ، ادبیات و دین است، خواندنی ضروری است.

ترجمه ماشینی: قرن بیستم یکی از مهم‌ترین و هیجان‌انگیزترین دوره‌هایی بود که تاکنون در فلسفه شاهد آن بوده‌ایم که با تغییر و تحول فکری در مقیاس گسترده مشخص می‌شود. The Routledge Companion to Twentith Century Philosophy یک بررسی و ارزیابی معتبر برجسته از کل قرن است. این مجموعه با بیست و دو فصل نوشته شده توسط دانشمندان برجسته بین المللی، به پنج بخش واضح تقسیم شده است و برای اولین بار تصویری جامع از این دوره ارائه می دهد: مضامین و حرکات اصلی منطق، زبان، دانش و متافیزیک فلسفه ذهن، روانشناسی و علم. پدیدارشناسی، هرمنوتیک، اگزیستانسیالیسم و ​​نظریه انتقادی سیاست، اخلاق، زیبایی شناسی. همراه با راتلج برای فلسفه قرن بیستم، همراه با حاشیه نویسی بیشتر و یک واژه نامه جامع، برای هر کسی که در صد سال گذشته به فلسفه علاقه مند است، ضروری است، هم برای متخصص و هم برای تازه کار مناسب است.

پیتر بیرن در این کتاب مطالعه‌ای تفصیلی از نقش مفهوم خداوند در فلسفه انتقادی کانت ارائه می‌کند. بعد از نگاهی به مناقشات تفسیری راجع به نظر کانت درباره خداوند، بیرن انتقادهای کانت از براهین وجود خداوند را بررسی می‌کند. بیرن با وارسی تلقی کانت از زبان دینی، عناصر رئالیستی و ضدرئالیستی این تلقی او را برجسته می‌کند. سپس مفهوم خیر اعلی همراه با مقومات آن هم‌چون سعادت و فضیلت، شرح می‌شود تا بدین جا برسیم که کانت تا چه حد تثبیت می‌کند که ما باید خداوند را مفروض بگیریم و مبنای استدلال قرار دهیم. نفش ظریفی که خداوند بنا به نظر کانت در اخلاق ایفا می‌کند وارسی می‌شود . به دنبال آن تعریف دین هم‌چون بازشناسی وظایف به عنوان فرمان‌های الهی می‌آید. بیرن هم‌چنین کار انتقادی دوباره کانت روی مفهوم لطف و مشیت را مورد بحث قرار می‌دهد. این کتاب با یک بازبینی از رابطه بین فلسفه انتقادی و مسیحیت و بین فلسفه انتقادی و قول به دین طبیعی پایان می‌یابد.

علم منطق هگل بیش از «پدیدارشناسی روح» یا کتاب‌های دیگر او٬ مستقیماً به حل آن چیزی می پردازد که می‌توان آن را مسئلهٔ متافیزیک یا هستی‌شناسی نامید. همه متفق‌القولند که «علم منطق هگل» تقریباً باید به عنوان سخت‌ترین اثر او لحاظ شود٬ هرچند می‌تواند مهمترین اثر وی تلقی شود؛ در واقع٬ «علم منطق» ممکن است مهم‌ترین اثر دربارهٔ متافیزیک در سراسر تاریخ فلسفه باشد. اثری مانند «علم منطق» هگل که درصدد آشکار کردن بنیان خاص هر تفکر و هستی‌شناسی‌ای است، نه می‌تواند و نه باید از سوی انسان ناطق مورد غفلت قرار گیرد. اینکه هدف علم منطق هگل توصیف یا کشف مقوله‌ها، یعنی توصیف یا کشف مشخصات یا اوصاف عقل است می‌تواند گمراه کننده باشد. می‌توان پیشنهاد کرد منطق هگل تحقیقی است که نهایتاً آشکار می‌کند که چگونه عقل در واقع ساخته می‌شود. (برگرفته از درآمدی بر منطق هگل، یوستوس هارتناک.) درس‌گفتارهای پیش‌رو درس‌های استاد دکتر سید‌حمید طالب‌زاده در باب منطق هگل است که در مقطع کارشناسی در دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۷ تدریس شده است. در این دورهٔ درسی ایشان به صورت مختصر مروری بر «علم منطق» هگل دارند و فرازهای مهم آن را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهند.

ترجمه ماشینی: مدت‌هاست که به‌عنوان یکی از مهم‌ترین گزارش‌های فلسفه نیچه شناخته می‌شود، که به دلیل ترکیب نادری از دقت علمی و تفسیر تخیلی مورد تحسین قرار گرفته است. با این حال، این چیزی بیش از یک کار مهم در مورد نیچه است: این کتاب مسیر جدیدی را در اندیشه پس از جنگ باز کرد. در اینجا دلوز نشان می دهد که چگونه نیچه شیوه جدیدی از تفکر را آغاز کرد که از دیالکتیک به عنوان یک روش می شکند و از محدوده خود فلسفه می گریزد.