جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این جلد چارچوبی برای نزدیک شدن و درک هنجارگرایی ذهنی فراهم می کند. این پژوهش پیشرو در مورد اخلاق اعتقاد و همچنین تحقیقات نوآورانه فراتر از هنجارگرایی باور - و به سمت اخلاق ذهنی ارائه می دهد. با حرکت فراتر از موضوعات سنتی معرفت‌شناسی، مشارکت‌کنندگان در مورد جدیدترین ایده‌هایی که حول عقلانیت، مسئولیت‌پذیری و هنجارگرایی می‌چرخند، بحث می‌کنند. فصول کتاب به دو بخش اصلی تقسیم شده است. بخش اول در مورد مسائل معاصر پیرامون هنجاری بودن باور بحث می کند. مقالات در اینجا موضوعاتی مانند کنترل بر باور و پیامدهای آن برای اخلاق اعتقادی، نقش جامعه معرفتی برای امکان هنجارگرایی معرفتی، مسئولیت در قبال اعتقاد، جانبداری دوکساتی در دوستی، ساختار و محتوای هنجارهای معرفتی، و هنجارهای تعلیق قضاوت در بخش دوم، تمرکز از ابعاد عملی باور به هنجاری بودن و عقلانیت سایر حالات ذهنی - به ویژه سرزنش، افکار گذرا، خیال‌پردازی‌ها، تصمیم‌ها و احساسات- تغییر می‌کند. این مقالات نشان می‌دهند که چگونه می‌توانیم با تمرکز نه تنها بر باور، بلکه به طور کلی‌تر بر بحث‌های مربوط به مسئولیت‌پذیری و عقلانیت، و همچنین روی پرسش‌های هنجاری مربوط به سایر حالات یا نگرش‌های ذهنی، به اخلاق ذهنی نزدیک شویم. اخلاق باور و فراتر از آن با ایجاد و مشارکت در بحث‌های فلسفی اخیر در اخلاق اعتقادی و هنجاری بودن سایر پدیده‌های ذهنی، راه را به سوی اخلاق ذهنی هموار می‌کند. برای دانشجویان و محققین سطح بالا که در معرفت شناسی، اخلاق، فلسفه عمل، فلسفه ذهن و روانشناسی اخلاقی کار می کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، نویسنده استدلال می‌کند که فلاسفه، فیلسوفان عصر طلایی اسلامی، از منظر اخلاق اعتقادی معاصر و غربی به نحو مفیدی تفسیر شده‌اند. او ادعا می‌کند که موضع آن‌ها همان چیزی است که او آن را «شواهد گرایی معتدل» می‌نامد - که تنها برای نخبگان معرفتی، آنچه را که باید باور کرد، با شواهد فرد تعیین می‌شود. نویسنده این موضوع را مطرح می‌کند که موضع فلاسیفه به خوبی استدلال شده است، به طرز مبتکرانه‌ای مسائل معرفت‌شناسی شهادت را دور می‌زند و ارزش آن را دارد که در بحث معاصر جدی گرفته شود. او استدلال می‌کند که این امر به‌ویژه از آنجایی که این موضع پیامدهای مفیدی برای نحوه پاسخگویی به افراد بدبین و چگونگی درک باورهای افراطی دارد، دارد.

ترجمه ماشینی: دهه گذشته شاهد یک رنسانس در رویکردهای علمی به مطالعه اخلاق بوده است. هنگامی که به عنوان حوزه روانشناسی اخلاق شناخته شد، رویکرد جدیدتر به اخلاق عمدتاً بین رشته ای است، که در بخش کوچکی از پیشرفت های اقتصاد رفتاری و زیست شناسی تکاملی، و همچنین پیشرفت در قابلیت های تصویربرداری علوم اعصاب، در میان سایر زمینه ها، هدایت می شود. تا به امروز، دانشمندانی که شناخت و رفتار اخلاقی را مطالعه می کنند، توجه کمی به نظریه فضیلت نشان داده اند، در حالی که نظریه پردازان فضیلت هنوز نتایج تحقیقات جدید ناشی از علم جدید اخلاق را تصدیق نکرده اند. الهیات و علم عمل اخلاقی رویکرد جدیدی به تفکر اخلاقی را بررسی می‌کند که گفت‌وگو و یکپارچگی بین تحقیقات اخیر در مطالعه علمی شناخت و رفتار اخلاقی - از جمله علوم اعصاب، روان‌شناسی اخلاقی، و اقتصاد رفتاری - و رویکردهای نظری فضیلت به اخلاق را در هر دو ارتقا می‌دهد. فلسفه و الهیات به طور خاص، این کتاب مفهوم سرمشق اخلاقی و اهمیت آن را در اخلاق فلسفی و کلامی و همچنین برای برنامه‌های پژوهشی در حال انجام در علوم شناختی ارزیابی می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب یک سنت گمشده را توصیف می کند که می توان آن را معقولیت نامید. این سنت با ارسطو آغاز شد، توسط آگوستین به آموزش غربی توصیه شد، در مدارس رنسانس تا قرن نوزدهم شکوفا شد، سپس در آشفتگی‌های آکادمیک و فلسفی قرن بیستم گم شد. نماینده این سنت، داستان جان لاک درباره پادشاه سیام است که گزارش‌های مربوط به وجود یخ را رد کرد. پادشاه مجبور بود به مرد دیگری که او را خیلی خوب نمی‌شناخت، یعنی یک سفیر هلند، به خطر بیاندازد تا باور کند که فیل‌ها می‌توانند روی آب سرد راه بروند. جان لاک این داستان را ارائه کرد تا خوانندگانش را تشویق کند که درباره مسئولیت ها و خطرات ناشی از آنچه او «روش های ملایم و منصفانه اطلاعات» می نامد فکر کنند. هنر تفکر تا حد زیادی اجتماعی است. نویسندگان محبوب کتاب‌های درسی مانند کوئینتیلیان، بوئتیوس، فیلیپ ملانچتون، جان سنت توماس، آنتوان آرنولد، توماس رید، آیزاک واتس، ریچارد واتلی، ویلیام همیلتون، ال. سوزان استبینگز و مکس بلک راهبردهای باور، اعتماد، رضایت، و حتی تسلیم به عنوان بخشی از معقولیت. سنت ارسطویی در مورد موضوعات، پایه و اساس آموزش نحوه رسیدگی به شهادت و اختیار را گذاشت. آرنولد در مورد احتمالات اصلاح ساختار ارسطو به گونه‌ای که طبیعی‌تر و ریاضی‌تر باشد، بسیار مشتاق بود. لاک در مورد امیدهای آرنولد مشکوک بود. آگوستین در مورد این موضوع مجتبی و روانشناس بود. کوئینتیلیان روش‌های رسیدگی به گزارش‌های تاریخی را از مسئولیت‌های خشن دادگاه در بررسی یک شاهد متمایز کرد. آنسلم عدم استفاده از شهادت را آزمایش کرد، سپس عذرخواهی کرد. آبلارد آن را روش یهودیان می دانست نه فیلسوفان. سیسرو در مورد مشکلات شهادت الهی هشدار داد. واتس چک لیست های گسترده ای را برای تشخیص صحیح شهادت الهی و انسانی ارائه کرد. رید و همیلتون فکر کردند که بهتر است بر این واقعیت عملی تمرکز کنند که انسان ها در تفکر خود یک عملیات اجتماعی دارند.

ترجمه ماشینی: بسیاری از چیزهایی که می دانیم با قبول چیزهایی که از قول دیگران به آنها اعتماد داریم و به آنها به عنوان مقاماتی در مورد آنچه باید باور کنیم به دست می آوریم. اما این دقیقاً چیست که حرف کسی را به جای چیزی قبول کنیم؟ این که با دیگری به عنوان یک مرجع در مورد اینکه چه چیزی را باید باور کرد، چه کاری دارد، و پس از آن اعتماد به این شخص برای حقیقت چیست؟ بنجامین مک مایلر در کتاب شهادت، اعتماد و اختیار استدلال می‌کند که فیلسوفان در درک ماهیت و اهمیت وابستگی معرفتی ما به کلام دیگران شکست خورده‌اند. چیزی که دیگران به ما می گویند موردی است - شهادت آنها، همانطور که فیلسوفان از این اصطلاح استفاده می کنند - دلیلی برای اعتقاد به ما ارائه می دهد که اساساً با نوع دلیل اعتقاد ارائه شده توسط سایر انواع شواهد غیرشخصی متفاوت است. برخلاف رد پا در برف یا چاقوی خونینی که در صحنه جنایت باقی مانده است، شهادت گوینده چیزی را در اختیار مخاطب قرار می دهد که مک مایلر آن را دلیل دوم شخصی برای باور می نامد، دلیلی برای باور که در خدمت بخشیدن به مسئولیت معرفتی این باور است. بین فردی بین گوینده و مخاطب شهادت، اعتماد و اقتدار توسعه یافته ترین بیان و دفاع از یک نظریه بین فردی از معرفت شناسی شهادت است که هنوز ظاهر نشده است. توضیح می‌دهد که این موضع چگونه با توسعه تاریخی سؤالات فلسفی در مورد شهادت ارتباط دارد، آنچه را که بین این موضع و سایر مواضع رقیب در ادبیات معرفت‌شناختی معاصر در مورد شهادت وجود دارد ترسیم می‌کند، آنچه را که در مورد این موضع بسیار بحث برانگیز است برجسته و روشن می‌کند، و نشان می‌دهد. چگونه این موضع به مسائل فلسفی گسترده تر در مورد اعتماد، شخص دوم و نقش مرجعیت در عقلانیت نظری و عملی متصل می شود. این نه تنها برای متخصصان معرفت شناسی، بلکه برای هر کسی که به ماهیت و اهمیت اجتماعی انسانی علاقه مند است، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: این کتاب به تعدادی از موضوعات اخیر در تقاطع فلسفه و علوم شناختی می پردازد، با بهره گیری از دیدگاه ها و مفاهیم غربی و شرقی که در کنفرانس PCS2011 که اخیراً در گوانگژو برگزار شد، پدیدار شد و مورد بحث قرار گرفت. تبادل فرهنگی روزافزون بین دانشگاهیان و روشنفکران متعلق به فرهنگ‌های مختلف با کنار هم قرار دادن مقالاتی که هدفشان بررسی جنبه‌های جدید مسائل اساسی در فلسفه است، بازتاب می‌یابد: نقش مدل‌ها در علم و رویکرد داستانی. پویایی جستجوی شانس و چگونگی کارکرد هزینه ها. شناخت ربایشی؛ تجسم در علم؛ ساختار شناختی نظریه های علمی؛ نمایندگی علمی؛ نمایش ریاضی در علم؛ استدلال مبتنی بر مدل؛ استدلال قیاسی؛ شناخت اخلاقی؛ جایگاه های شناختی و تکامل

ترجمه ماشینی: در طول قرن گذشته، بحثی بر سر تز رئالیسم و ​​جایگزین های آن به وجود آمده است. رئالیسم - این دیدگاه به ظاهر عامیانه که همه یا بیشتر چیزهایی که در جهان با آن مواجه می شویم وجود دارد و مستقل از تفکر انسان است - توسط روشنفکران برجسته ای مانند ژاک دریدا، میشل فوکو، ریچارد رورتی، توماس کوهن، هیلاری به شدت رد شده است. پاتنام و نلسون گودمن مخالفان رئالیسم، از جمله مورخان و دانشمندان علوم اجتماعی که از ساخت‌گرایی اجتماعی حمایت می‌کنند، معتقدند که تمام یا بیشتر واقعیت به طرح‌ها و باورهای مفهومی انسان بستگی دارد. در این مجلد از مقالات اصلی، گروهی از فیلسوفان به بررسی مناقشه های جاری می پردازند. کتاب با مقدمه‌ای از ویلیام پی آلستون آغاز می‌شود که نوشته‌هایش در این زمینه بسیار تأثیرگذار بوده است. مقالات منتخب سپس جنبه‌هایی از استدلال‌های ارائه شده توسط واقع‌گرایان را با استدلال‌های ضدواقع‌گرایان مقایسه و مقایسه می‌کنند. فصل‌های دیگر اهمیت بحث را برای موضوعات فلسفی مانند معرفت‌شناسی و حوزه‌های مختلف از دین، ادبیات و علم تا اخلاق را مورد بحث قرار می‌دهند.

ترجمه ماشینی: این مجموعه مقالات (شامل سه مقاله کاملاً جدید) توسط یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان معرفت‌شناسی فراتر از دو مورد از سوءتفاهم‌شده‌ترین موضع‌گیری‌ها در فلسفه - مبناگرایی و انسجام‌گرایی است. آئودی یک مبانی گرایی درونگرایانه و معتدل را پیشنهاد می کند که برخی از فضایل انسجام گرایی و قابلیت اطمینان را در بر می گیرد. او تمایزات مهمی را بین وابستگی معرفتی مثبت و منفی، نظریه‌های ماهوی و مفهومی طبیعت‌گرایانه، باورها و گرایش‌های اعتقادی، باورهای استنتاجی از نظر اپیزودیک و ساختاری، درون‌گرایی مرتبه اول و دوم، و رد کردن در مقابل رد شک‌گرایی ایجاد می‌کند. این تضادها نه تنها در مورد باور عقلانی، بلکه در مورد عمل عقلانی و عقلانیت امیال و نیات نیز اعمال می شود. موضع کلی، نظریه‌ای کثرت‌گرایانه، نسبتاً عقل‌گرایانه، درونگرایانه از توجیه و برداشتی تا حدی برون‌گرایانه از دانش است. با این حال، به واسطه ارائه نظریه عقلانیت و نیز گزارشی از دانش و باور موجه، فیلسوفان اخلاق، علم، و علوم اجتماعی و معلمان و دانشجویان معرفت شناسی را مورد توجه قرار خواهد داد.

ترجمه ماشینی: بی واسطه و معنا به دنبال نزدیک شدن به ناراحتی عجیب ریشه در تمام معنای متافیزیکی است. اینکه انسان دانا تلاش می کند تا آنچه را نمی توان واسطه کرد، واسطه کند. وجود یک بی‌واسطگی ازادی پیش‌شناختی وجود دارد که مشارکت‌کنندگانش را تقلیل‌ناپذیر، غیرقابل ارتباط و شخصی می‌سازد. معضل متافیزیک بر رابطه بین تماشاگر و بازیکن استوار است، هر دو به عنوان پاسخ های اساسی به بی واسطه بودن هستی. بی‌درنگ و معنا کوششی است برای مکث، اما بدون عقب‌نشینی، تماشاگر بودن در بازی، برای دسترسی به این حضور بی‌واسطه، شاید فقط برای لحظه‌ای، قبل از اینکه شکست امضاکننده در زبان متافیزیکی ما را به میانجی بازگرداند. تترالوژی نیمه اتوبیوگرافیک جی کی هویسمن این کتاب را به عنوان یک مراقبه، نه صرفاً شاعرانه و نه فقط فلسفی، لنگر می‌اندازد. زمانی که سعی می‌کند چیزی را بیان کند، ادعای قلمروی منحصربه‌فرد دارد. محاسن ناخوشایند اسم گرایی، دشواری های ارزیابی صادقانه دعای مؤثر، عقل دیوانه وار الهه، رابطه بین مخلوق و مخلوق، و اخلاق اصیل تضاد، هر کدام در خدمت روشن ساختن یک معرفت شناسی جدید هستند.

ترجمه ماشینی: در این کتاب لیندا ترینکاوس زاگزبسکی استدلال گسترده‌ای ارائه می‌کند که فرد متفکر به خود متعهد به اعتقاد به اقتدار است. اقتدار معرفتی با خودمختاری سازگار است، اما خوداتکایی معرفتی نامنسجم است. او استدلال می کند که اعتماد به نفس معرفتی و عاطفی عقلانی است و اجتناب ناپذیر است، این اعتماد به نفس مستمر ما را متعهد می کند که به دیگران اعتماد کنیم، و اینکه در میان کسانی که متعهد به اعتماد هستیم، برخی هستند که باید با آنها به عنوان مقامات معرفتی، الگوبرداری از اصول مشهور مرجعیت جوزف راز، رفتار کنیم. برخی از این مقامات می تواند در اخلاق و حوزه های مذهبی. چرا مردم هزاران سال است که مرجعیت معرفتی را در جوامع دینی پذیرفته اند؟ توجیه یک جامعه دینی برای اقتدار معمولاً مبتنی بر باورهای منحصر به فرد آن جامعه است. متأسفانه، اغلب به این معنی است که از دیدگاه جامعه، ادعاهای توجیه کننده آن است عایق شده از بیرون؛ در حالی که از منظر بیرونی، اقتدار معرفتی در جامعه ناموجه به نظر می رسد. اما همانطور که استدلال زاگزبسکی نشان می دهد، پذیرش یک فرد از اقتدار در جامعه خود را می توان با اصولی که بیگانگان می پذیرند و باورهای خاص توجیه کرد. توجیه شده توسط آن مقام از نقدهای خارجی مصون نیستند.