جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هنگامی که جوزف اسمیت در سال 1844 به عنوان یک کاندیدای تظاهرات رادیکال برای ریاست جمهوری نامزد شد، مورمون ها گروهی عمیقاً بی اعتماد در جامعه آمریکا بودند و تلاش های آنها برای ورود به زندگی عمومی با تمسخر مواجه شد. زمانی که میت رامنی در سال‌های 2008 و 2012 به عنوان یک جمهوری‌خواه برای ریاست‌جمهوری نامزد شد، عموم مردم مورمون‌ها را آمریکایی‌هایی کامل می‌دانستند: میهن‌پرست، خانواده‌دار، و محافظه‌کار. این تغییر چگونه اتفاق افتاد؟ در این مجموعه، محققان برجسته مورمونیسم، از جمله کلودیا ال. بوشمن، ریچارد لیمن بوشمن، جان شیپس و فیلیپ ال. بارلو، تلاش این دین برای مشروعیت در ایالات متحده و تلاقی آن با سیاست آمریکا را دنبال می کنند. از درگیری‌های بریگام یانگ با دولت فدرال بر سر تعدد زوجات گرفته تا دخالت مورمون‌ها در گزاره 8 کالیفرنیا، مشارکت‌کنندگان جامعه‌شناسی، علوم سیاسی، مطالعات نژادی و جنسیتی، و فرهنگ عامه را ترکیب می‌کنند تا ادغام سریع مورمونیسم در زندگی آمریکایی را دنبال کنند. این کتاب با توجه به رفتار آن با زنان و آمریکایی های آفریقایی تبار و به تصویر کشیدن آن در فرهنگ عامه و رسانه ها، نگاهی گسترده به تاریخ دین دارد. با مقالاتی از دانشمندان مورمون و غیر مورمون، این مجموعه داستان تصویری بزرگ از فرقه کوچکی را روایت می کند که به بازیگر اصلی سیاست آمریکا تبدیل شد.

ترجمه ماشینی: مرکز وحدت‌بخش کتاب نیکلاس جی. هیلی، تحلیلی است، در گفتگو با متافیزیک توماس آکویناس، از درک بالتاسار از قیاس وجود. این بحث از قیاس با تفسیری از آخرت شناسی سه گانه بالتاسار شکل می گیرد. هیلی نشان می‌دهد که شکل نهایی پایان، و در نتیجه معیار تمام آنچه که مراد از معاد شناسی است، در هدیه عشای ربانی و پنوماتیک مسیح از خود داده شده است - هدیه‌ای که به طور همزمان راز زندگی تثلیثی خدا را آشکار می‌کند و مسیح را قادر می‌سازد بازگشت به پدر در ارتباط با کل خلقت.

ترجمه ماشینی: در این مطالعه، مارک مک اینروی استدلال می‌کند که «حواس معنوی» نقشی حیاتی و در عین حال که قبلاً قدردانی نشده بود در زیبایی‌شناسی الهیاتی هانس اورس فون بالتاسار بازی می‌کند. دکترین حواس معنوی معمولاً ادعا می کند که می توان انسان را قادر ساخت که غیر جسمانی را درک کند. واقعیت های "معنوی" پس از یک دوره طولانی عدم استفاده، بالتاسار این دکترین را در اواسط قرن بیستم بازیابی کرد و آن را دوباره در زیبایی‌شناسی الهیات خود بیان کرد. در قلب این پروژه وظیفه ادراک زیبایی مطلق شکل الهی است که خداوند از طریق آن است برای انسان ها آشکار شد. اگرچه توجه علمی گسترده‌ای بر درک بالتاسار از وحی، زیبایی، و شکل متمرکز شده است، اما آنچه به طرز عجیبی مورد مطالعه قرار نگرفته است، مدل او از قوای ادراکی است که از طریق آن، شکلی را که خدا آشکار می‌کند مشاهده می‌کند. مک اینروی مدعی است که بالتاسار از سنت حواس معنوی استفاده می کند تا ابزاری را ایجاد کند که از طریق آن شخص "شکوه" وحی الهی را درک کند. مک اینروی همچنین استدلال می‌کند که در ایفای این نقش، حواس معنوی به‌عنوان یک جزء ضروری از راه‌حل منحصربه‌فرد و زیبایی‌شناختی بالتاسار در بحث‌های برجسته در الهیات کاتولیک مدرن بین الاهیات نئواسکولاستیک و مخالفانشان عمل می‌کند. به عنوان گزینه سوم بین «برون گرایی» نئو اسکولاستیک، که احتمالاً بر اقتدار وحی تا حد نارضایتی انسان پافشاری می کند، و «ایمانانتیسم» که وحی خدا را به نام مرتبط بودن به مقولات انسانی تقلیل می دهد، مک اینروی مدل بالتاسار از ادراک معنوی را پیشنهاد می کند. اجازه می دهد کسی که از شکوه وحی خدا هم مسرور و هم شگفت زده شود.

ترجمه ماشینی: گریگوری پالاماس، عیسیکاست و جنجال‌گرای یونانی قرن چهاردهمی، چنان با موفقیت به عنوان «دیگری» در گفتمان الهیات غرب انتخاب شده است که به سختی می‌توان شنوایی دلسوزانه برای او به دست آورد. در بخش اول این کتاب، نورمن راسل دریافت تاریخی تفکر پالامی را در ارتدکس و غرب بررسی می‌کند و بررسی می‌کند که چگونه «پالامیسم» در اوایل قرن بیستم توسط الهی‌دانان غربی و شرقی (عمدتاً مارتین جوگی و جان میندورف) ساخته شد. ) برای مقاصد جدلی یا عذرخواهی. راسل استدلال می کند که ما باید پشت این ساختارهای ایدئولوژیک حرکت کنیم تا درک درستی از آموزه گریگوری پالاماس به دست آوریم. رابرت سینکویچ در بررسی اخیر خود در مورد بورسیه Palamite خاطرنشان کرد که اکنون زمان طرح سؤالات بزرگتر فرا رسیده است. بخش دوم کتاب با پیروی از خطوط فکری پالاماس در سه حوزه: رابطه او با سنت، فلسفه و الهیات او سعی در انجام این کار دارد. راسل نشان می دهد که تفکر پالامی، زمانی که از سوء تفاهم و ارائه نادرست رها شود، این پتانسیل را دارد که درک ما از ارتباط الهی-انسانی را غنی کند. این مطالعه به تغییر پارادایم پژوهش در مورد پالاماس کمک می‌کند و آن را به سمت نقطه‌ای سوق می‌دهد که در آن اندیشه‌های پالامی می‌توانند توسط الهی‌دانان معاصر غربی و شرقی بدون نیاز به اشتراک آنچه به عنوان «پالامیسم» تلقی می‌شود، مثمر ثمر استفاده کنند.

ترجمه ماشینی: دانش، عشق و خلسه در الهیات توماس گالوس اولین مطالعه کامل توماس گالوس (متوفی 1246) را به زبان انگلیسی ارائه می‌کند و نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در الهیات متمایز اوست. بوید تیلور کولمن استدلال می‌کند که گالوس دو «وجه بین‌المللی» را در آگاهی انسان متمایز می‌کند، اما هرگز از هم جدا نمی‌کند و به طور صمیمی به هم مرتبط می‌کند: عقلانی و عاطفی، که هر دو شکل‌هایی از شناخت هستند. کولمن نشان می‌دهد که گالوس این دو روش شناختی را به‌صورتی وابسته به هم در کنار یکدیگر می‌پندارد، و اینکه گالوس با تخصیص انسان‌شناختی گالوس از مفهوم سلسله‌مراتبی دیونوسی، ویژگی خاصی به این دوجانبه داده است. از آنجایی که گالوس روح را بر اساس مدل سلسله مراتب فرشته ای «سلسله مراتبی» می داند، رابطه عقل-عاطفه اساساً توسط پویایی سلسله مراتب دیونیزی اداره می شود که دارای دو خط سیر همزمان است: صعودی و نزولی. دو ویژگی مهم در این زمینه قابل توجه است: در صعود، اولاً پایین‌تر در بالاترین قرار می‌گیرد. در نزول، ثانیاً، بالاتر، با توجه به ماهیت پایین، با پایین تر ارتباط برقرار می کند. وقتی گالوس در بالاترین نقطه صعود، شناخت عاطفی بالاتری را بالاتر از شناخت عقلانی قرار می‌دهد، بر این اساس، این شکل عاطفی بالاتر هم بر شکل عقلانی پایین‌تر ساخته می‌شود و هم آن را تعالی می‌دهد. در همان زمان، این شناخت عاطفی دوباره به روح فرود می‌آید و هم ظرفیت عقلانی مناسب آن را غنی می‌کند و هم حرکت صعودی را در عشق تجدید می‌کند. بنابراین، برای گالوس، در روح سلسله مراتبی، یک متقابل پویا بین عقل و عاطفه پدیدار می شود، که او آن را به عنوان یک حرکت «مارپیچی» تعبیر می کند، که به وسیله آن روح بی وقفه در شناخت و دوست داشتن خدا به فراسوی خود کشیده می شود.