جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حَدیقَةُ الشّیعه کتابی کلامی به زبان فارسی نوشته مقدس اردبیلی درباره امامت و فضائل ائمه اطهار(ع). اردبیلی در این اثر با قلمی ساده و روان و با دلائل عقلی و نقلی بر امامت ائمه اطهار تأکید می‌کند. برخی انتساب این کتاب به مقدس اردبیلی را به دلایل متعدد نمی‌پذیرند. این کتاب دارای نسخه‌های فراوانی بوده و در فهرست‌ها با نام‌های مختلفی یاد شده است: حدیقة الشیعه فی تفصیل احوال النبی(ص) و الائمة، حدیقة الشیعه فی اُصول الدّین، زُبدةُ الشیعه فی تفصیل احوال النبی و الائمه، آقا بزرگ در الذریعه، آن را «امامت» معرفی می‌کند. درباره انتساب یا منتسب نبودن کتاب به مقدس اردبیلی چند دیدگاه مطرح است. دیدگاه موافقان که معتقدند حدیقة الشیعه از مقدس اردبیلی است. دیدگاه کسانی که معتقدند در میان سال‌های ۹۹۳ق تا ۱۰۵۸ق احادیث ضعیفی در کتاب گنجانیده شده و در آخر توسط مُعِزُّالدین اردستانی با کم و زیاد کردن و تفاوتهایی با نام کاشف الحق مشهور گشت. دیگر مخالفان انتساب معتقدند این کتاب همان کاشف الحق ملا معز اردستانی است که با الحاق مذمت و نکوهش صوفیه توانسته‌اند تبلیغات وسیع خود علیه این فرقه را به مقدس اردبیلی منتسب کنند. همچنین وجود پاره‌ای از روایات ضعیف و تکفیر عرفا و مخالفت با وحدت وجود را دلیلی بر عدم انتساب ذکر کرده‌اند. عده‌ای معتقدند کتاب از مقدس است اما بخش صوفیه آن را دیگران به کتاب افزوده‌اند. برخی از طرفداران صحت انتساب حدیقه به مقدس اردبیلی برای اثبات مدعای خود دلایل و شواهدی ارایه داده‌اند که عمده آن ارجاعات اردبیلی به کتب متعدد و مشهور خود است. عده‌ای دیگر این کتاب را نه از اردبیلی دانسته‌اند و نه از اردستانی؛ بلکه گفته‌اند یکی از شاگردان علامه مجلسی آن را نوشته است؛ زیرا مجلسی آن را از تألیفات اردبیلی ذکر نکرده و دیگر اینکه بعید است عالمی مانند اردبیلی سخنان نسنجیده‌ای بیان کرده باشد. برخی نیز آن را نوشته شاگرد مقدس اردبیلی می‌دانند. این کتاب در دو جلد درباره زندگانی رسول خدا و در دفاع از حقانیت شیعه نوشته شده است. جلد اول: در شرح زندگانی پیامبر اکرم(ص) که هیچ اطلاعی از آن نبوده و نسخه‌ای از آن موجود نیست. جلد دوم: در اثبات امامت و زندگانی امامان شیعه. علت شهرت و مقبولیت حدیقة الشیعه در میان شیعیان غیر از ساده و سلیس بودن آن، انتساب کتاب به شخصیتی نظیر مقدس اردبیلی است که در میان عامه و خاصه محبوب بوده است. همچنین قسمت نکوهش صوفیه و ذکر مطاعن آنها در معروف ساختن کتاب بی‌تأثیر نبوده است.

کتاب «الروضة فی فضائل امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام» نوشته شاذان بن جبرئیل قمی از علمای قرن هفتم هجری است از این نویسنده کتاب مشابهی با عنوان فضائل وجود دارد. احادیث و روایات کتاب روضه بدون سند آمده و در مواردی هم که مؤلف بخشی از اسناد را آورده با کلمه «یرفعه» آن را بریده و تکمیل نکرده است. وی منابع خود را هم ذکر نمی کند. کتاب، فصل بندی و تنظیم خاصی ندارد و احادیث به شکل پیوسته و دنبال هم ذکر شده است. هر چند عنوان کتاب، فضائل علی علیه السلام بوده و همه احادیث هم در حول همین عنوان دور می زند لیکن مواردی نادر در لابلای کتاب یافت می شود که درباره دیگر اهل البیت و ائمه است. کتاب روضه از منابع مرحوم مجلسی در کتاب بحار است. ازآنجا که کتاب «الفضائل» اثر شاذان در بردارنده فضائل امیرالمؤمنین و اکثر احادیث آن در الروضه آمده است، برخی در انتساب این کتاب به صورت جداگانه تشکیک کرده‌اند. عده‌ای نیز آن را منتسب به صدوق دانسته‌اند. شیخ حر عاملی می‌گوید: کتاب روضه را به شیخ صدوق نیز نسبت داده‌اند هر چند ثابت نشده است. اما صاحب مستدرک می‌گوید: کتاب فضائل و مختصر آن که روضه نامیده می‌شود از شاذان است. علامه مجلسی هم تاریخ تألیف کتاب را حدود ۶۵۰ ذکر می‌کند و انتساب کتاب به شیخ صدوق را خطا دانسته است.