جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این تک نگاری، ارزیابی مجدد اجتماعی-زبانی تطبیقی ​​اصطلاح تثنیه، lᵉšakkēn šᵉmô šām، و رفلکس های مترادف آن در کتاب مقدس در تاریخ تثنیه، lāśûm šᵵômôhyʼnmô šām، است. این فرمول‌های خاص مدت‌هاست که به‌عنوان شواهدی از الهیات نام - تکامل در دین اسرائیل به سمت یک حالت انتزاعی‌تر از حضور الهی در معبد شناخته شده‌اند. این مطالعه با استفاده از مطالب کتیبه‌ای جمع‌آوری‌شده از زمینه‌های بین‌النهرین و شام، نشان می‌دهد که lᵉšakkēn šᵉmô šām و lāśûm šᵉmô šām، اقتباس‌های قرضی از اکدی šuma šakānu، یک اصطلاح یادبود رومیال Mespotao مشترک هستند. ترجمه مجدد و تفسیر مجدد حاصل از اصطلاح کتاب مقدس عمیقاً بر فرمول کلاسیک الهیات نام تأثیر می گذارد.

ترجمه ماشینی: الاهیات و کلیساها اغلب در حاشیه فرهنگ معاصر در نظر گرفته می شوند که اغلب برای هویت و توجه مبارزه می کنند. در این کتاب مهم جدید، مارتین پرسی استدلال می‌کند که اگر می‌خواهند کلیساها موقعیت خود را در دنیای مدرن درک کنند، به شکلی غنی از مشارکت عملی الهیات نیاز است و در نتیجه آنها را قادر می‌سازد تا با اطمینان بیشتری با جامعه درگیر شوند. این کتاب با تکیه بر طیف وسیعی از دیدگاه‌ها در بحث دین-فرهنگ، و از مطالعات موردی در ایالات متحده و اروپا، راه‌های بی‌شماری را که فرهنگ در حال شکل‌دهی به مسیحیت معاصر است، بررسی می‌کند و درک این پویایی تا چه حد حیاتی است. خود درک کلیساها و الهیات این کتاب سهم حیاتی و مستمری را که الهیات می‌تواند در زندگی عمومی داشته باشد، در عصری که اغلب تصور می‌شود تحت سلطه مصرف‌گرایی و سکولاریسم است، بررسی می‌کند. این به ویژه برای دانشمندان دین معاصر، متکلمان عملی و همه کسانی که در تشکیل وزارتخانه مشغول هستند جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: آیا غسل تعمید مؤمن تعلیم واضح کتب عهد جدید است؟ چالش های تاریخی و الهیاتی برای غسل تعمید مؤمن چیست؟ کاربردهای عملی تعمید ایمانداران امروز چیست؟ جلد دوم از مجموعه مطالعات تفسیری جدید آمریکایی در کتاب مقدس و الهیات (NACSBT) برای کشیشان، دانشجویان پیشرفته کتاب مقدس، و دیگر افراد عادی عمیقاً متعهد، به این سؤالات قانع کننده می پردازد. در واقع، تعمید مؤمن با این اعتقاد آغاز می‌شود که تعمید مؤمن (در مقابل تعمید نوزاد یا سایر روش‌های تبلیغ ایمان) تعلیم واضح عهد جدید است. در طول مسیر، این استدلال توسط مشارکت‌های مکتوب آندریاس کوستنبرگر، رابرت استاین، توماس شراینر، استفان ولوم، استیو مک‌کینیون، جاناتان رینبو، شاون رایت و مارک دیور پشتیبانی می‌شود. کاربران این را یک بسط عالی از تفسیر آمریکایی جدید و معتبر قدیمی می دانند.

ترجمه ماشینی: ایده خلقت به صورت الهی سابقه طولانی و پیچیده ای دارد. در حالی که ریشه‌های آن ظاهراً در اسطوره‌های سلطنتی بین‌النهرین و مصر نهفته است، این کتاب استدلال می‌کند که این گزارش کتاب مقدس از آفرینش ارائه شده در فصل‌های اول پیدایش و تفسیر آن در ادبیات اولیه خاخام‌ها بود که پایه‌ای را برای تحقیق دائمی این مفهوم ایجاد کرد. در سنت یهودی ـ مسیحی یایر لوربرباوم ایده خلقت انسان را به شکل خدا (تسلم الوهیم) که در میدراش و تلمود نسبت داده شده است، بازسازی می کند. او معانی منسوب به تسلم الوهیم را در اندیشه خاخام اولیه، همانطور که در آگادا بیان شده است، تحلیل می کند و کاربرد آن را در قلمروهای هنجاری، قانونی و آیینی بررسی می کند.

پدر و مادر در شیوه فرزند­پروری قرآنی، مسئول تربیت فرزندان هستند. این سبک در قرآن کریم، در قالب مؤلفه­های مختلفی شامل مجموعه­ای از رفتارها، آموزش­ها و روش­هایى بیان شده که به صورت جدا و یا در تعامل با یک­دیگر، بر رشد معنوى و عاطفى فرزندان در ابعاد مختلف زندگی ایشان تأثیر مى­گذارد و در دو محور عاملیت والدین و مؤلفه­ها در قرآن بررسی می­شود. بر مبنای عاملیت والدین، پدر و مادر فرزندان خود را دارای کرامت خداوندی دانسته، در برابر آن­ها احساس مسئولیت ویژه­ای می­کنند و راهنمایی و هدایت آن­ها را در زمینه­های مختلف و با هدف دست­یابی به سلامت، ثبات و تعادل روانی فرزندان پیگیری می­نمایند. این پژوهش، مؤلفه­های موثر بر فرزندپروری را با استفاده از مطالعه کتابخانه­ای و روش توصیفی و تحلیل محتوا، از آیات قرآن کریم استخراج کرده و سپس به تبیین روان­شناختی هر کدام از این مؤلفه­ها پرداخته است. یافته­های پژوهش، نشان می­دهد که بر اساس آیات قرآن کریم، پدر و مادر باید ضمن رعایت دو اصل تکلیف بر اساس قدرت و تعامل مثبت با فرزند، در برابر نیازهای آنان پاسخ­گو باشند و شخصیت فرزندان را محترم بشمارند. بهره­گیری درست از تشویق و تنبیه، دادن آموزش­های جنسی و توجه به مقوله­هایی که می­تواند خودکارآمدی فرزندان را افزایش دهد و اعتماد به نفس آن­ها را تقویت نماید نیز از دیگر مولفه­های فرزندپروری مسئولانه مورد اشاره قرآن است.