جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مفاهیم فلسفی «طبیعت» و «جهان» در طول تاریخ فلسفه غرب به روش های بی شماری با یکدیگر همپوشانی داشته اند. با این وجود، مدرنیته یک دوگانگی فلسفی قاطع بین حوزه طبیعت و قلمرو جهان بشری به عنوان پاسخی به انقلاب‌های علوم طبیعی در قرن هفدهم ایجاد کرده است. رائونی پادوی در کتاب هگل و هایدگر در باب طبیعت و جهان، پاسخ به این تمایز بین طبیعت و جهان را در آثار هگل و هایدگر بررسی می‌کند. هر دو فیلسوف تلاش می کنند تا زخم های مدرنیته را التیام بخشند و جهان تاریخی بشری را با قلمرو طبیعت آشتی دهند و هر دو از پذیرش دوگانگی بین طبیعت و جهان امتناع می ورزند و به دنبال ارائه راهی هستند که در آن انسان ها بتوانند در جهانی معنادار زندگی کنند بدون اینکه از خود بیگانه شوند. از طبیعتی که آن را شرط می کند. با این حال، تفاوت در شیوه‌های آشتی آن‌ها گزینه‌هایی را نشان می‌دهد که فلسفه مدرن گشوده شده است: یا یک مسیر هگلی برای تعیین سرنوشت که رهایی تاریخی ما را از قلمرو طبیعی نشان می‌دهد، یا یک بازاندیشی هایدگری درباره طبیعت که به دنبال نزدیکی مجدد به حوزه است. از چیزها

ترجمه ماشینی : در دنیای تغییر الگوهای کاری و جابجایی جهانی سبک زندگی کاری، ماهیت هویت و کار انسان تحت فشار زیادی قرار گرفته است. تصورات مدرن از کار به مسائل فایده و ضرورت محدود شده است، جایی که اهداف و اهداف کار به ارضای نیازهای فنی و اقتصادی فوری تقلیل می یابد. نادیده گرفته شدن، زمینه روایت بزرگتری است که در آن انسان ها به طور طبیعی به دنبال درک مشارکت و مسئولیت انسان در قبال خود، دیگران و وجود به عنوان یک کل هستند. کار انسان چه نقشی در توسعه خود جهان دارد؟ آیا صرفاً یک فعالیت کارکردی است یا فراخوانی متافیزیکی و هستی شناختی دارد؟ هایدگر، کار و هستی، فلسفه کار هایدگر را روشن می کند و تفسیری بدیع از درک ارسطویی از کار در رابطه با هستی شناسی و مفهوم شکرگزاری هایدگر ارائه می دهد. تاد اس. می از رویکرد هرمنوتیکی هایدگر برای نقد و بازسازی درک کار استفاده می کند تا نشان دهد که کار، در هسته خود، فعالیتی است بر تشکر و قدردانی متقابل.

ترجمه ماشینی : زمان و جهان مشترک این دیدگاه رایج را که هایدگر منابع کمی برای درک ماهیت اجتماعی بشر ارائه می دهد به چالش می کشد. این کتاب نشان می‌دهد که فرمول‌بندی مجدد هایدگر از مفاهیم سنتی سوبژکتیویته، پیامدهای گسترده‌ای برای درک ماهیت روابط انسانی دارد. برخلاف نقدهای ریشه‌دار، ایرنه مک‌مولین نشان می‌دهد که توصیف هایدگر از خود بودن به‌عنوان اساساً اجتماعی، مستلزم اذعان پاسخ‌گو به خاص بودن و دیگری بودن هر فرد است. مک مولین در انجام این کار استدلال می کند که کار هایدگر در مورد ماهیت اجتماعی خود باید در یک پیوستار فلسفی قرار گیرد که بر اساس کار کانت و هوسرل در رابطه با ماهیت پیشینی و ساختارهای بنیادی زمانمندی انسان استوار است و در عین حال به این موضوع اشاره می کند. تحولات این مضامین را در آثار متأخر هایدگر و متفکرانی چون سارتر و لویناس می توان یافت. با توسعه منابع ناشناخته در آثار هایدگر، زمان و جهان مشترک می‌تواند گزارشی الهام‌گرفته از هایدگر از احترام و خاستگاه‌های بیناذهنی هنجارگرایی ارائه دهد.