جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مقاله به تبیین و تشریح چگونگی تحلیل مفهوم اکو-صوفیسم: هماهنگی خدا، طبیعت و انسان از دیدگاه سید حسین نصر می پردازد. مفهوم اکو-صوفیسم نصر زمانی آغاز شد که او دید که انسان ها دچار یک بحران معنوی شده اند که بر محیط اطراف تأثیر می گذارد. به طوری که فقدان ارزش های معنوی در انسان بحران زیست محیطی ایجاد می کند. از این رو، نصر در قالب صدور مفهوم اکو صوفی گری، آموزه ای درباره اخلاق مداری و مراقبت صحیح انسان از طبیعت ارائه می دهد. به طوری که در قالب جنبش اکوسوفیسم بین خدا، طبیعت و انسان هارمونی ایجاد کند. انسان برای ایجاد صلح و هماهنگی با طبیعت ابتدا باید تسلیم و اطاعت از دستورات خداوند باشد. در این بحث نویسنده از روش کتابخانه ای با استفاده از منابع مختلف مرتبط در قالب کتاب، مجلات و مقاله استفاده می کند. از این رو، در این مقاله سعی شده است تا چگونگی پیشروی مفهوم اکو-صوفیسم توسط سید حسین نصر و چگونگی هماهنگی خدا، طبیعت و انسان توضیح داده شود.

ترجمه ماشینی: سنت فلسفه در جهان فارسی زبان فوق العاده غنی، خلاق و متنوع است. این گلچین که در سه مجلد تقسیم شده است، قصد دارد چیزی از آن غنا و تنوع را منتقل کند. اصطلاح «فلسفه» به معنای وسیع آن شامل بحث های کلامی، تصوف فلسفی و هرمنوتیک فلسفی (تعویل) می شود. این گلچین که بیش از یک دوره بیش از دو هزار ساله را در بر می گیرد، و ترجمه هایی از دانشمندان معتبر را به نمایش می گذارد، منابع کتابشناختی کاملی را در سرتاسر ارائه می دهد. برای هر کسی که علاقه مند به کاوش در تمام جلوه های متنوع آنها، سنت های فلسفی جذاب ایران است، چنین اثر گسترده و جاه طلبی منبعی ضروری خواهد بود. جلد اول از دوره زرتشتی شروع می شود و به زمان بیرونی و اوما خیام می رسد و به مکتب مشایی مرتبط با ابن سینا (ابعلی سینا) توجه ویژه دارد. در دوران پیش از اسلام، فلسفه با دین آمیخته بود و در متون دینی فارسی مانند گاتها، دنکرد، و متون زرتشتی بونداهیسن است که بحث های فلسفی درباره موضوعاتی از متافیزیک تا کیهان شناسی و آخرت شناسی را می توان یافت. .

در دنیای معاصر با توجه به پیشرفت علوم و تغییر سبک زندگی انسانها، عده‌ای معتقد شدند که انسان از اصول انسانی خویش که در گرو دین قرار دارد افول کرده و به انحطاط گرویده است لذا در صدد بازسازی اندیشه دینی متناسب با روزگار معاصر برآمدند. شهید مطهری و دکتر سید حسین نصر دو اندیشمندی هستند که برای بازسازی اندیشه دینی دیدگاه‌هائی حائز اهمیت دارند که در این رساله بدان پرداخته شود. درمنظومه فکری استاد شهید مطهری تعبیر احیای تفکر دینی، یادشده است وآن را دستوری قرآنی خوانده و درساحات اعتقادی، اخلاقی،و در اعمال و رفتار تعمیم داده که بازسازی مفاهیم دینی کاربست کلیدی در نظریه احیای تفکر دینی ایشان دارد.وی براین باور است که حقیقت اسلام به صورت مسخ‌شده و بی‌خاصیت در ضمیر ما نهادینه شده و نیاز به انقلاب فکری- فرهنگی و نوعی رستاخیزمعرفتی در قالب "احیاء" دارد. ایشان بین بازسازی دین و بازسازی اندیشه دینی تفاوت مبنائی قائل است و درمسیر احیای تفکر دینی با جریانهائی مثل:1- تحجرگرائی 2- تجددگرائی 3- الحاداندیشی 4- انحراف و تحریف ظاهری و باطنی، تفسیرمادی کتاب و سنت بخصوص ماتریالیسم منافق، مواجه بوده و با آنها به مبارزه عقلانی و درعین حال شجاعانه برخاسته و بر دو عنصر: 1- توانائی، جامعیت و کمال 2- خلوص و ناب بودن دین و تفکر دینی تأکید ورزیده است. دکترسید حسین نصر نیز نسبت به دین و اهمیت تجدیدتفکر دین، از حساسیت خاصی برخوردار بوده و از زاویه سنت‌گرایی بدان نگریسته است. ناگفته نماند که منشا دغدغه نصر نیز مانند سایر اندیشمندان دینی که درصدد بازسازی اندیشه دینی بر آمده‌اند، هجوم اندیشه غربی و به‌طور خاص مدرنیته بوده است. دکتر نصر بر اساس سنت‌گرایی و حکمت جاوید، بر این باور است که همه ادیان از یک اصل و مبدأ ریشه گرفته و دارای جنبه‌ای از حقانیت هستند، هر چند ممکن است به‌خاطر حضور بعضی از شرایط جنبه حقانیت دینی مانند اسلام بیشتر باشد. نصر، فجایع دنیای مدرن را نتیجه روی‌آوردِ انسان‌ها به منطق محاسبه و عقل ابزاری دانسته و بر این باورند که سنت اصیل اسلامی، می‌تواند منشأ اصول و معیارهای جامعه‌ای متفاوت از جامعه کنونی باشد. بنابراین مسئله محوری رساله حاضر معطوف به بازسازی اندیشه دینی است که درمجموع با عنایت به دیدگاه هرکدام از مطهری و نصر نظریه احیای اندیشهو تفکر دینی دربرابر نظریه بازسازیتفکر دین براساس مبانی معرفت‌شناختی، هستی‌شناختی،انسان‌شناختی و دین‌شناختی خاصی است که البته در جزئیات مبانی بین دو متفکر اسلامی یعنی استاد شهید مطهری و دکتر نصر در اکثر موارد تفاوت‌های بنائی و گاهی مبنائی وجود دارد. در مجموع نتیجه تحقیق حاضر بر این است که دو متفکر مذکور در بازسازی اندیشه دینی در مواردی مانند فلسفه صدرائی و حکمت متعالیه، نیاز انسان معاصر به معنویت و ... دارای اشتراک دیدگاه هستند ولی در مواردی چونان کثرت‌گرائی دینی، حاکمیت سیاسی، مدرنیته، عمل‌گرائی و باطن‌گرائی و ... دیدگاه‌های متفاوتی دارند. روشی که در این رساله پیروی شده، روش تحلیلی- تطبیقی است که بعضا با نقل و نقدِ اجمالی تحقق یافته است.

پیدایش منازعه ای بی پایان بین طرفداران علم و دین پس از دوران رنسانس ، سبب شکل گیری نحله های مختلف در موافقت یا مخالفت با امکان علم دینی گردید. پدیده ای که هر چند جرقه های اولیه ی آن در مسیحیت زده شد اما متفکران مسلمان پرچمدار توسعه ی آن شدند. استاد جوادی آملی و دکتر سید حسین نصر را باید از طرفداران امکان علم دینی دانست که علی رغم اشتراکات فراوان، هر کدام طریقی متفاوت را برای دستیابی به آن برگزیده اند. علامه جوادی با تمسک به مبانی فلسفه ی الهی و برجسته سازی نقش عقل در معرفت دینی، علوم جدید را در تعارض با دین تلقی نمی نماید و رویکرد وحدت علم و دین از طریق شمولیت بخشی و توسیع دائره حقیقت دین را راهکار دستیابی به علم دینی می داند. اما در دیدگاه دکتر نصر علوم مدرن در تعارض با مبانی جهان بینی دینی است و احیای سنت و عناصر اساسی آن چون حکمت خالده که میراث تمدن کهن دینی است تنها راه احیای علم دینی است. بنابراین دکتر نصر مسیر احیاء علم دینی را در مقابل طریق انحلال استاد جوادی آملی بر می گزیند. شیوه پژوهش در این نوشتار اسنادی- تحلیلی و بهره وری از منابع کتابخانه ای بوده و بر اساس یافته های پژوهشی به نظر می رسد عناصر بکار گرفته شده در مبانی حکمت متعالیه توسط استاد جوادی آملی نویدی بر یافتن راهکاری قابل بررسی در بازنگری درمبانی شاخه های مختلف علوم انسانی و بومی و اسلامی سازی آنها است.

ترجمه ماشینی: مروری جامع بر سنت فلسفی اسلامی.

ترجمه ماشینی: ایران خانه یکی از معدود تمدن های جهان است که بیش از دو هزار و پانصد سال است که دارای سنت مستمر تفکر فلسفی بوده است. با توسعه الهیات اسلامی در قرون وسطی، بسیاری از مکاتب آن با جریان های فلسفی موجود فارسی در تعامل بودند و به یک کلام فلسفی متمایز یا الهیات جزمی تبدیل شدند. از استادان قطعی متکلمان شیعه و سنی، ایرانیان متعددی بودند، از جمله غزالی و فخرالدین رازی که در اینجا حضور برجسته ای دارند. گزیده های مهمی از مکاتب کلامی شیعه و سنی (از جمله معتزله و اشعریه) در این جلد گنجانده شده است که بسیاری از آنها تاکنون هرگز در غرب به صورت ترجمه در دسترس نبوده اند.

تفسیر معاصرانه، اثری شایان توجه برای مخاطبان جهانی است. این تفسیر بنا دارد دیدگاه‌های سنتی را در تفسیر قرآن، از منابع تفسیری و روایی که برگزیده بیان کند، از روش تفسیر قرآن به قرآن بهره برد و نیز به مسئولیت خود در رساندن هدایت‌های قرآن به مخاطبان جامه عمل بپوشاند. این مقاله با شیوة تحلیل انتقادی، به میزان تطبیق این راهبردها در تفسیر آیات ولایت و امامت اهل­بیت، در سطح ظواهر الفاظ قرآن (بقره: 124؛ نساء: 59؛ مائده: 3، 55، 56 و 67) می‌پردازد و مواجهه این تفسیر را به صورت موردی نیز دربارة آیات یادشده ارزیابی می کند. نتیجه آن که این تفسیر در تطبیق این راهبردها توفیق کامل ندارد؛ از جمله، از دیدگاه های سنتی در منابع معتبر، روایات کلیدی درباره این آیات و نیز نظام منطقی حاکم بر این آیات با روش تفسیر قرآن به قرآن چشم پوشیده است. در مواجهه با تفسیر این آیات نیز به ضعف‌ها بلکه خطاهایی مانند نقل ناقص دیدگاه­ها و روایات، مقایسه معنایی آیات بر اساس اشتراک لفظی و درک نادرست از تفسیر شیعی از این آیات دچار است.

توضیحات برگرفته از نسخه فارسی رساله لب اللباب: رساله لب اللباب در سير و سلوك اولى الالباب، به زبان فارسى، از تأليفات عارف كامل، حضرت علامه آیت‌الله حاج سيد محمدحسین حسينى تهرانى است. موضوع اين رساله، تهذيب اخلاق بر مبناى سير و سلوك و طى سفرهاى چهارگانه عرفانى است. اين رساله، مشتمل بر «مقدمه مؤلف»، «معرفت اجمالى و طرح كلى سلوك الى الله»، «شرح تفصيلى عوالم مقدم بر عالم خلوص»، «شرح اجمالى طريق و کیفیت سلوك الى الله» و «شرح تفصيلى طريق و کیفیت سير الى الله» است. اصل اين رساله، اسّ و مخّ اولين دوره از درس‌هاى اخلاقى و عرفانى است كه حضرت استاد علامه طباطبايى در سال‌هاى 69 - 1368ق، در حوزه علميه قم، براى بعضى از طلاّب بيان فرموده و مؤلف(علامه حسینی طهرانی)، به‌عنوان تقريرات درس، به رشته تحرير درآورده و سپس با تنقيحات و اضافاتى به چاپ رسانده است؛ اساس و شالوده مطالب اين رساله، برگرفته از رساله «تحفة الملوك در سير و سلوك»، منسوب به علامه بحر العلوم است، حتى تعداد و ترتيب شرايط بيست و پنج‌گانه سلوك، در هر دو رساله يكى است. به احتمال قوى، علامه طباطبايى، مباحث اخلاقى مزبور را از روى همين رساله بحر العلوم مطرح مى‌فرمودند. در واقع، رساله «لب اللباب» تنقيح رساله «تحفة الملوك» است؛ بدين معنا كه بيشتر عناوين و مطالب هر دو رساله همسان است و پاره‌اى از مباحثى كه مورد نظر حضرت علامه طباطبايى و علامه تهرانى بوده است، مورد نقد و بررسى قرار گرفته است و برخى از مسائل سؤال‌برانگيز، به‌طور كلى مطرح نشده است؛ در عوض، در لابه‌لاى مطالب و جاى جاى مباحث، لطايف و معارفى گنجانده شده است كه در جاى خود كم‌نظير است و به رساله طراوت خاصى داده است.