جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مسئله اصلي اين تحقيق، بررسي مسائل و مشکلات تاريخي و اعتقادي در ارتباط با ولايت و حکومت در اسلام است. در اين زمينه دو ديدگاه تاريخي و اعتقادي وجود دارد؛ جريان اوّل امامت وخلافت را منصبي الهي دانسته و تعيين امام را نيز در حيطه اختيارات خداوند مي‌داند. اين جريان تاريخي با استناد به آياتي از قرآن مانند آيه ولايت، مباهله و صادقين، و همچنين با ارائه مستندات تاريخي مثل جريان غدير و اخبار و روايات فراواني که در منابع اهل سنّت و شيعه به آن تصريح شده، معتقد است که علي( توسط پيامبر و به دستور پروردگار به‌عنوان خليفه انتخاب شده است. در مقابل، جريان ديگري با پذيرش ابوبکر به‌عنوان خليفه، اين منصب را بشري مي‌داند. اهل سنت با تمسک به ادلّه‌اي مثل اجماع، شورا وادّعاي نزول آياتي در شأن ابوبکر، و بيان فضايلي درباره عمر و عثمان، و از طرفي انکار فضايل اميرالمؤمنين(، درصدد تثبيت ادّعاي خود هستند. در اين پژوهش که به‌شيوه کتابخانه‌اي انجام شده است، ضمن دفاع از دلايل مکتب شيعه، همه مستندات اهل سنّت در فضايي خالي از تعصّب مورد نقد قرار گرفته است. از دلايل مهم اهل سنّت در اثبات خلافت خلفا، مسئله اجماع و شورا بوده است. حتي با پذيرش اين مبنا، بايد گفت که بر خلاف ادّعاي اهل سنّت، هيچ اجماعي بر خلافت ابوبکر وجود ندارد؛ چون بزرگاني از اصحاب مثل علي(، ابوذر، سعد بن عاص، ابوقحافه، سلمان، عبداللّه بن عبّاس، و بسياري ديگر، با اين خلافت مخالفت کردند، و اکثر بيعت‌کنندگان نيز با تهديد، تطميع، حسد و عداوت بيعت کردند. به‌علاوه، در اجماع اوّليه ادعايي، بيش از پنج يا شش نفر نبوده‌اند. استناد به شورا نيز به‌دليل عدم استناد به دلايل متقن، و بلکه وجود دلايل مخالف بر آن، مردود بوده، و از طرفي انتخاب شش نفر براي شورا ترجيح بلامرجح است؛ چون افراد ديگري در ميان اصحاب بودند که برتري آن‌ها نسبت به برخي از اعضاي شورا آشکار است.

تربیت هر فرد در اجتماع به دیدگاه و ایدئولوژی آن مکتب بر می گردد در تمامی مکاتب و جوامع بشری تربیت نسلی نو و مفید حائز اهمیت است و برای تربیت افراد روشهای متفاوت بسته به نوع نگرش مکاتب متعدد هست که در مسیر تربیت انسان امر تشویق و تنبیه در این مکاتب مورد توجه می باشد و هر مکتب نسبت به نوع ایدئولوژیی که دارد به روشی خاص به این امر پرداخته است. تشویق و تنبیه از ضروریات هر نظام تربیتی می باشد .نقش مثبت تربیتی تشویق ، بسیار حساس است. تشویق هم نقش قدردانی، نقش انگیزشی نیز دارد. چرا که تشویق باعث برانگیختن قوای بیشتر در جهت مطلوب دارد. نقش تنبیه ، فراهم کردن بیم از بدی و ن ایمن سازی است . البته هر دو ، زمانی مفیدند که مبتنی بر اصول صحیح باشند، در وگر نه آسیب هایی در زمینه های روحی و اجتماعی دارد. در جامعه اسلامی نیز تشویق و تنبیه باید مبتنی بر تعالیم اسلامی باشد. ضرورت وجود تشویق و تنبیه در هر نظام تربیتی ، جایگاه تشویق و تنبیه در فقه و حقوق اسلامی و دیدگاه علما در خصوص حدود تنبیه وتشویق سوالاتی است که در این پژوهش بررسی می شود. باتوجه به اینکه تشویق و تنبیه هر دو جنبه تربیتی دارند و در فقه موافقان و مخالفانی دارد. اسلام تشویق و تنبیه را دو عامل موثر در تعلیم وتربیت می داند و حدودی برای آن قائل شده است. هدف تعلیم و تربیت در اسلام این است که رفتار صحیح و پسندیده را در انسان ایجاد و تقویت نماید و رفتار غلط و نامناسب را تضعیف و حذف کند. از جمله قیود تادیب، جنبه تربیتی آن می باشد . هدف از تنبیه بدنی، تأدیب و تربیت افراد جامعه است در غیر این صورت، عمل مزبور مصداق ظلم و ستم می باشد. در هر دو مورد، محدودیت‌هایی وجود دارد که از جمله مهم‌ترین آنها، رعایت هدف تأدیب و پرهیز از انگیزه‌های نفسانی است که در صورت انجام این عمل ، تنبیه کننده مرتکب عمل حرام شده و قابل مجازات است. علاوه بر این ، محدودیت سنی هم مطرح است و آن، این که کودک در سنّی باشد که این عمل بر روی او اثرگذار باشد . اما نسبت به معلم ، حداکثر تنبیه‌بدنی مجاز از سوی او به مقدار سه ضربه است و بیشتر از آن، جایز نیست. در این تحقیق مسأله فوق از نظر قرآن و سیره پیامبران وائمه و روانشناسان و اندیشمندان علوم تربیتی مورد بررسی قرار گرفته است.