جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهامر به معروف و نهی از منکر این دو فریضه‌ی بزرگ دینی که در شرع مقدس اسلام توسط شارع بنیان نهاده شد، نشانگر توجه دین مبین اسلام به اصلاح جامعه و پیشگیری از جرم و گناه آن هم به وسیله ضمانت اجرای نرم و لسانی بر خلاف ضمانت اجرا‌های کیفری است و این موضوع همان چیزی است که در قرن اخیر جامعه غرب تحت عنوان جرم شناسی پیشگیری به آن رسیده و راجع به آن مطالعه می‌کند. بنابراین انجام پژوهشی در زمینه استفاده از امر به معروف و نهی از منکر و ارائه راهکارهایی برای توسعه بستر‌های آن در راستای پیشگیری از جرم امری ضروری به نظر می‌رسد.با توجه به مطالب فوق ما در این پژوهش در پی آن هستیم که بدانیم تأثیر امر به معروف و نهی از منکر در پیشگیری از جرایم چگونه است و همچنین شرایط آمرین به معروف و ناهیان از منکر چیست؟برای احقاق این مهم علاوه بر منابع اسلامی امر به معروف و نهی از منکر از منابع غربی تحت عنوان جرم شناسی پیشگیری نیز استفاده کردیم.با توجه به پژوهش انجام شده به این نتیجه رسیدیم که برای پیشگیری از جرم در عصر حاضر بیش از پیش به مشارکت همگانی نیاز داریم و ضمانت اجرای کیفری نتوانسته موفق باشد،بنابراین لازم بود در این زمینه پژوهشی صورت گیرد.در پژوهش حاضر به فریضه‌ی امر به معروف و نهی از منکر، مبانی امر به معروف و نهی از منکر، شرایط آمران به معروف و ناهیان از منکر و چگونگی استفاده از امر به معروف و نهی از منکر برای پیشگیری از جرم و به طور اجمالی به جرم شناسی غربی پرداخته شده است و سپس در پی اثبات این فرضیه است که امر به معروف و نهی از منکر می‌تواند موجب پیشگیری از وقوع جرم و اجرای قوانین الهی و تعزیرات حکومتی شود. نتیجتاً این مطلب حاصل شد که عمل به امر به معروف و نهی از منکر با شرایط نامه‌ی آن می‌تواند نقش موثری در پیشگیری از شرایط داشته باشد.

رسالۀ حاضر با استفاده از چارچوب نظری ساختار ـ محیط و کارکردگرایی و در پاسخ به این پرسش که آسیب ها و چالشهای جنبشهای اسلامی افغانستان از 1357 تا 1380 چه بودند تدوین گردیده و به نتایج و استنباطهای دست یافته است مبنی بر اینکه آسیب ها و چالشهای جنبشهای اسلامی دارای ریشه های تاریخی و به سبب تأثیرپذیری ساختارهای داخلی از محیطهای بیرونی بویژه از سه محیط شرق (پاکستان و هندوستان) شمال (آسیای مرکزی) و غرب (ایران) بوده است و در دورۀ اشغال افغانستان بوسیلۀ شوروی و برپایی دولت کمونیستی مورد حمایت آن و همینطور در ظهور و پیدایش جنبشهای اسلامی مورد حمایت جمهوری اسلامی و پاکستان و دولتهای غربی و عربی همسو با آن به روشنی و ووضح بازتاب آن تأثیرپذیری را مشاهده می کنیم.علاوه بر آنچه بیان شد لازم به ذکر است که جنبشهای اسلامی از سه طیف عمدۀ اسلام گرایان، بینادگرایان و سلطنت طلبان تشکیل شده بودند و این طبقه بندی جنبشهای اسلامی نیز از ساختارهای داخلی و محیط های خارجی متأثر بودند و همین تأثیرپذیری از ساختارهای داخلی و محیط های بیرونی زمینه های تعدد، تکثر، وابستگی و تضاد منافع آنها را فراهم کرده و آنها را در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، تسلیحاتی ـ نظامی، فرهنگی و اجتماعی دچار آسیب کرده و از همان ابتدای مبارزه آنها را با چالشهای عمده مواجه ساخته بودند اما به دلیل وجود دشمن مشترک (شوروی) چالشها و آسیب ها امکان و مجال بروز پیدا نمی کرد و لی همزمان با خروج نیروهای شوروی بویژه با سقوط دولت کمونیستی در سال 1371 و برطرف شدن تهدید مذکور چالشهای نهفته در پیکرۀ جنبشهای اسلامی بر اثر عدم تجربه سیاسی سران جنبشها و پررنگ شدن منافع قومی، نژادی و کم رنگ شدن محوریت دین و مسایل مذهبی و تحریک حامیان خارجی برای دستیابی به منافع سیاسی بویژه ایجاد دولت همسو با خود به یکباره خود را نشان داده و جنبشهای اسلامی را از دستیابی به اهدافشان یعنی ایجاد حکومت اسلامی مورد قبول همۀ ملت افغانستان بازداشته و زمینه های اشغال افغانستان بوسیله غربیها بویژه آمریکا را فراهم ساخت.