جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تبلیغات یکی از مهم ترین پایه های تمدن بشری محسوب می شود که در طول تاریخ به شکلهای مختلف از آن استفاده شده است. پیامبر اعظم(ص) نیز برای ابلاغ رسالت و تبلیغ تعالیم اسلام، اسلوب ویژه ای به کار گرفتند؛ از آیات قرآن کریم استفاده می‌شود که تبلیغ به معنی رساندن و بیان کردن احکام و معارف الهی است که جنبه‌ی بشارتی و هدایتی دارد تا انسان بتواند با اراده و اختیار خویش مسیر حق را بپیماید؛ این وظیفه به عهده پیامبران و اولیاء الهی نهاده شده که بر دو پایه آزادی و برهان استوار است. بر این اساس، تمام اعمال، رفتار و کردار پیامبر اکرم (ص) در هر زمینه‌ای که باشد، به عنوان یک روش تبلیغی در جهت هدف محسوب می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نظام تبلیغی اسلام و سیر تطور آن در قرآن و سیره پیامبر (ص) به روش توصیفی-تحلیلی می باشد. پژوهش حاضر در پی پاسخگویی به اینسوال است که؛ نظام تبلیغی اسلام در قرآن و سیره پیامبر (ص) بر چه پایه هایی استوار است؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد؛ برای اطمینان از کاربرد شیوه‌های تبلیغی با توجه به ظرافت و حساسیت هنر تبلیغ، باید به عنصر وحی تمسک جست؛ برقراری نظام تبلیغاتی مستلزم چهار عنصر حامل پیام، پیام، دریافت کنندۀ پیام و روش ارسال آن است. پیامبر خاتم(ص) به عنوان حامل پیام، قرآن پیام وی و مردم عرب جاهلی، دریافت کننده‌ی پیام و روش ارسال پیام ، همان رفتار و کردار آن حضرت در جهت هدف رسالت تبلیغی بوده است. رسول خاتم(ص) در نحوه‌ی برخورد با مخاطبین در جهت ابلاغ رسالت خویش از شیوه‌های مختلف تبلیغی بهره برد که به لحاظ نحوه‌ی ارائه پیام و چگونگی جذب افراد و گروه‌ها و گسترش قلمرو رسالت تبلیغی متفاوت است. می‌توان روش‌های تبلیغی آن حضرت را به شیوه‌های تعهد به اخلاق و ارزش ها، پیش آهنگی اسوه ها، مطابقت کردار با گفتار، بهره گیری از شیوه های غیر مستقیم و عملی، توجه به شرایط و مقتضیات زمان، برانگیختن عقل و دعوت به تفکر، ساده گویی، شناخت استعداد و قابلیت مخاطبان و برخورد متناسب با آنان، صراحت و شفاف سازی، نگرش یکسان و پرهیز از تبعیض و تفاوت و ... بر تمام شیوه های تبلیغی سایه افکنده است.

عاص بن وائل سهمی یکی ازفرمان‌روایان دوران جاهلیت بود که زمان اسلام را درک کرد ولی تا آخرین لحظه بر شرک خود باقی ماند و با حال بت پرستی از دنیا رفت. او از جمله مخالفان لجوج و سرسخت اسلام و پیامبر6بود که به عناوین مختلف، پیامبر6 را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد و امّا نوع مبارزه و دشمنی او با پیامبر6 به گونه‌های مختلف بود. گاهی به صورت آزار زبانی و مسخره کردن و استهزاء، قلب پیامبر6 را آزرده می‌کرد وخاطرش را غمگین می‌ساخت و مانع از ادامه کار تبلیغی پیامبر6می‌شد.گاهی به صورت طعنه و نیش و کنایه و یا ایجاد شبهات علمی واعتقادی مخالفت‌های خود را علیه دین اظهار می‌کرد وگاهی توطئه هایی علیه پیامبر6 داشت و گاهی درخواست معجزه هایی عجیب از پیامبر 6می‌کرد. امّا واکنش قرآن و پیامبر6 در برابر هرکدام از حرف‌ها و گفتارهای عاص به شیوه های گوناگون و متفاوت بوده است. گاهی واکنش قرآنی در مورد شبهات معاد ، به صورت استدلال‌های منطقی و گاه به صورت بحث‌های خطابی و تلفیقات مؤثر ارائه شده است و نقل برخی شبهات مشرکین، نشان می‌دهد که از منظر قرآن، نقل و بیان برخی افکار باطل و شبهه ناک برای پاسخ‌گویی به آن‌ها مانعی ندارد و خود قرآن نیز آن‌ها را بیان می‌کند و در آخر، ریشه‌ی بسیاری از مشکلات معاندین را نادیده گرفتن قدرت عظیم پروردگار و توجه نکردن به علم لا یتناهی خداوند متعال می‌داند. لذا قرآن با به تصویر کشیدن نشانه های فراوانی از قدرت پروردگار، در آفرینش انسان نخستین از خاک بی ارزش و حیات دوباره نباتات با تغییر فصل ها، پاسخ راکامل‌تر و شفاف‌تر برای اهل اندیشه و منطق نیز بیان می‌کند. پژوهش حاضر با روش تحلیلی، توصیفی با استفاده از منابع عاص بن وائل مورد بررسی قرار داده و پاسخ‌های زیبای قرآنی را با استفاده از کلمات مفسرین معاصر و علما تحلیل کرده و در هر قطعه به نتیجه گیری پرداخته شده است. هدف از نگارش این پژوهش، این است که با توجه به الگوگیری از رفتارهای قرآن و پیامبر 6امروزه نیز بتوان با توجه به نوع مخالفت دین ستیزان و مخالفان ، نوع پاسخ‌گویی ونوع برخورد متفاوت با آن‌ها را تشخیص داد.

از جمله موضوعات مشترک در میان مفسران و متکلمان مسلمان، موضوع علم غیب و اثبات یا نفی آن است. برخی معتقدند که علم غیب تنها منحصر به خداست و برخی دیگر آن را برای محدود افرادی نظیر پیامبر اسلام (ص) علم غیب را متصور شده‌اند. پایان نامه حاضر در صدد است با روش تحلیل تطبیقی خُرد که در آن مورد مطالعه از یک گروه یا سِنخ هستند، به مطالعه و بررسی موضوع علم غیب پیامبر اسلام (ص) مستند به آیات قرآن کریم و دیدگاه‌های مفسران شیعه و اهل سنت با محوریت چهار تفسیر المیزان، نمونه، فی ظلال القرآن و تفسیر کبیر یا مفاتیح الغیب بپردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد به صورت کلی، هر دو گروه معتقد به علم غیب برای پیامبر (ص) مستند به صراحت آیات و روایات هستند؛ اما در مورد کیفیت علم غیب دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. اهل سنت با استناد به برخی آیات علم غیب را از غیر خداوند نفی می‌کنند و مستند به برخی آیات دیگر، آن را به صورت بسیار محدود برای پیامبر (ص) در نظر گرفته‌اند که این علم غیب اندک در حوزه دانش وحیانی و قرآنی است و در امور غیر قرآنی، پیامبر (ص) هیچگونه علم غیبی ندارد؛ اما برخی روایات ایشان بر خلاف این موضوع است و به صورت صریح برای پیامبر (ص) علم غیب در نظر گرفته شده است؛ اما شیعه گستره علم غیب پیامبر (ص) را وسیع دانسته و حتی آن را به سایر معصومان (ع) و اهل بیت (ع) نیز تعمیم می‌دهند و در این زمینه آیات و روایات بسیاری را به عنوان شاهد در اثبات مدعا بیان نموده‌اند. با در کنار هم نهادن دیدگاه‌ها می‌توان علم غیب را برای پیامبر (ص) اثبات کرده و در نظر گرفت و آن را لازمه صدق و صحت و استمرار نبوت قلمداد نمود.

یکی از خطبه های منسوب به امام علی(ع) خطبه الوسیله هست که گویا هفت روز بعد از وفات پیامبر(ص) ایراد شده است. این خطبه سرشار از مواعظ اخلاقی و مباحثی همانند؛ منزلت و فضیلت امام علی(ع) و انحراف در جانشینی پیامبر(ص)، مقام وسیله و واقعه غدیر و اتفاقات بعد از آن می باشد. آنچه در این پژوهش به عنوان پرسش اصلی مطرح شده است عبارت است از اینکه: تحلیل معنایی و زبانی خطبه الوسیله در دارنده چه مباحثی در ارتباط با انسان شناسی می باشد؟ مدعای پژوهش نشان می دهد که:تحلیل معنائی و زبانی گفتارهای امام(ع) در خطبه الوسیله تبیین کننده روشن ابعاد مختلف روحی انسان و عوامل سعادت و هلاکت آن؛ می باشد و اینکه در بحث از جنبه های بلاغی و ادبی، این خطبه در بردارند آرایه های متنوی از قبیل: استعاره، تشبیه، جناس، طباق، تلمیح، موازنه، مجاز و کنایه می باشد. برای انجام این تحقیق از روش توصیفی تحلیلی و رجوع به منابع کتابخانه ای استفاده شده است.

پایان نامه ی پیش رو، مشتمل بر مستندات قرآنی سخنان امیرالمومنین«ص» در زمینه شخصیت پیامبر گرامی اسلام«ص» می باشد . مستندات شخصیت پیامبر گرامی«ص» به دو بخش مستندات شخصیت فردی و مستندات شخصیت اجتماعی مورد پژوهش قرار گرفته است . مستندات شخصیت و اجتماعی آن حضرت اینگونه توضیح داده شده است : مانند تقوا در مورد تقوی پیامبر اعظم«ص»، امیر المومنین«ص» در نهج البلاغه می فرماید: و امام «علیه السلام» بر سخنان خودش مستند قرآنی هم دارد : که این آیه شریفه «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیماً حَکِیماً» بر تقوی پیامبر اعظم(ص) دلالت می کند. مفسرین گفته اند که رسول خدا(ص) امام متقیان است: فَهُوَ إِمَامُ مَنِ اِتَّقَى وَ بَصِیرَهُ مَنِ اِهْتَدَى. اکثر مفسران بر این هستند که این آیه شریفه «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْکافِرِینَ وَ الْمُنافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیماً حَکِیماً» بر تقوی پیامبر اعظم«ص» دلالت می کند. در این آیه شریفه اصلا امر به تقوی صورت نگرفته است بلکه در اینجا اخبار از متقی بودن پیامبر«ص» در صیغه انشاء و امر محقق شده است یعنی خداوند متعال از متقی بودن پیامبر اعظم«ص» خبر داده است. در مورد خاتمیت فرموده است: اِجْعَلْ شَرَائِفَ صَلَوَاتِکَ وَ نَوَامِیَ بَرَکَاتِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِاِجْعَلْ شَرَائِفَ صَلَوَاتِکَ وَ نَوَامِیَ بَرَکَاتِکَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ اَلْخَاتِمِ لِمَا سَبَقَ وَ اَلْفَاتِحِ لِمَا اِنْغَلَقَ وَ اَلْمُعْلِنِ اَلْحَقَّ بِالْحَق. و در قرآن کریم آمده است که: ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیماً. مفسرین بر این عقیده‏اند که پیامبر اکرم «صلى الله علیه و آله» آخرین پیامبر الهى است و لازمه خاتمیت‏ پیامبر «صلى الله علیه و آله» آن است که پس از اسلام دینى نخواهد آمد، زیرا با توجه به اینکه نبوت اعم از رسالت است با پایان یافتن نبوت، رسالت نیز پایان مى‏پذیرد. در مورد امی بودن آنحضرت می فرماید: وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قُضِیَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ اَلنَّبِیِّ اَلْأُمِّیِّ «صلى الله علیه وآله» أَنَّهُ قَالَ یَا عَلِیُّ لاَ یُبْغِضُکَ مُؤْمِنٌ وَ لاَ یُحِبُّکَ مُنَافِقٌ. مفسرین می گویند: پیامبر بزرگوار اسلام«ص» به حتمی و قطعی نزد کسی خواندن و نوشتن را فرا نگرفته است. و از همین جهت است که قرآن کریم او را امی می گویند. شخصیت اجتماعی پیامبر اینگونه بررسی شده است : در مورد امانتداری آن حضرت در نهج البلاغه فرموده است. إِنَّ اَللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً «صلى الله علیه وآله» نَذِیراً لِلْعَالَمِینَ وَ أَمِیناً عَلَى اَلتَّنْزِیلِ وَ أَنْتُمْ مَعْشَرَ اَلْعَرَبِ عَلَى شَرِّ دِینٍ وَ فِی شَرِّ دَارٍ. مفسرین گفته اند: مراد از امانتداری آن حضرت این است که آن حضرت پیامبر «ص» امین وحی الهی است یعنى بر آن طریق که وحى بر او نازل مى‏شود به بندگان، بى زیاده و نقصان مى‏رساند. و در مورد امانتدار بودن آن حضرت در قرآن آمده است که در حالى که آیه مورد بحث را تلاوت مى‏نمود: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‏ أَهْلِها و بنا بر این پیامبر اعظم(ص) امین بوده است و کلمات امیر المومنین در باره امانتداری رسول مکرم(ص) مستند و دلیل قرآنی داشته است. در مورد رحمت بودن پیامبر (ص) در نهج البلاغه: امام علی علیه السلام ،پیامبر اعظم(ص) را به عنوان رحمت بودن وصف نموده است؛ مانند خطبه های زیر: 1: أَمِینُ وَحْیِهِ وَ خَاتَمُ رُسُلِهِ وَ بَشِیرُ رَحْمَتِهِ وَ نَذِیرُ نِقْمَتِهِ. 2: وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً نَجِیبُ اَللَّهِ وَ سَفِیرُ وَحْیِهِ وَ رَسُولُ رَحْمَتِه. تعبیرهایی مانند بشیر رحمته و رسول رحمته بر رحمت بودن آن حضرت دلالت می کند . در مورد دعوت به یکتاپرستی در نهج البلاغه آمده است : فَبَعَثَ اَللَّهُ مُحَمَّداً صلى الله علیه وآله بِالْحَقِّ لِیُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَهِ اَلْأَوْثَانِ إِلَى عِبَادَتِهِ وَ مِنْ طَاعَهِ اَلشَّیْطَانِ إِلَى طَاعَتِهِ بِقُرْآنٍ قَدْ بَیَّنَهُ وَ أَحْکَمَهُ لِیَعْلَمَ اَلْعِبَادُ رَبَّهُمْ إِذْ جَهِلُوهُ وَ لِیُقِرُّوا بِهِ بَعْدَ إِذْ جَحَدُوهُ وَ لِیُثْبِتُوهُ بَعْدَ إِذْ أَنْکَرُوهُ. خداوند حضرت محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را به حق برانگیخت تا بندگان خود را از پرستش دروغین بت ها رهایى بخشیده به پرستش خود راهنمایى کند و آنان را از پیروى شیطان نجات داده به اطاعت خود کشاند با قرآنى که معنى آن را آشکار کرد و اساسش را استوار فرمود تا بندگان عظمت و بزرگى خدا را بدانند که نمى دانستند و به پروردگار، اعتراف کنند پس از انکارهاى طولانى اعتراف کردند وَ ادْعُ إِلى‏ رَبِّکَ وَ لا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکِین‏. 5: لِکُلِّ أُمَّهٍ جَعَلْنا مَنْسَکاً هُمْ ناسِکُوهُ فَلا یُنازِعُنَّکَ فِی الْأَمْرِ وَ ادْعُ إِلى‏ رَبِّکَ إِنَّکَ لَعَلى‏ هُدىً مُسْتَقِیمٍ. در آیات مذکوره بعضی از تعبیرات بر داعی بودن آنحضرت به یکتا پرستی دلالت دارند.

دین و قدرت؛ عنوان نظریه جدید عبدالکریم سروش درباره نسبت دین و قدرت است که طی آن رشد دین را در سایه قدرت و دیگر معارف بشری امکان‌پذیر می‌داند. در مطاوی این نظریه سروش قرآن را کتاب بیم و ترس نام نهاده که حاصل تجربه پیامبر اسلام(ص) بوده لذا جنبه‌های ترسناک در آن بیشتر از جنبه‌های رحمانی است. به باور او دین یک قدرت است که با تعامل با دیگر قدرت‌ها به تثبیت خود می‌پردازد. او معتقد است پیامبر اسلام(ص) عامدانه و آگاهانه از قدرت و اقتدار برای حفظ اسلام و سرزمین‌های اسلامی استفاده می‌کرد و ویژگی اقتدارگرایی پیامبر(ص) مورد تأیید قرآن نیز هست. در این پژوهش ضمن تبیین مبحث اقتدار و تفاوت آن با اقتدارگرایی به ترسیم الگوی اصیل حاکمیت اسلامی و تبیین سیره صحیح حکومت پیامبر اسلام(ص) و تفاوت ماهوی آن با انگاره اقتدارگرایی پرداخته شد و اتهام جنگ طلبی و عدم تحمل مشرکین و اصل بودن اسلام (به معنی تسلیم در برابر قدرت پیامبر) نه ایمان، مورد نقد و بررسی قرار گرفت. نتیجه آنکه نظریه دین و قدرت که با استفاده از تعابیر جدید به توصیف پدیده‌ای کهن پرداخته، دین اسلام را به صورت یک بُعدی، مورد توجه قررا داده و تفسیر نادرست و غیر جامعی از آیات و معارف قرآنی ارائه نموده است. این نظریه با استناد به روایات ضعیف، و مبتنی بر ضعف پژوهش‌های تاریخی و عدم توجه به سیره صحیح پیامبر اسلام(ص) شکل گرفته است.

دراین پژوهش ضمن بررسی اجمالی آیات قرآن و تمرکز بیشتر به آیات سوره توبه و با توجه به تاریخ عصر رسالت حضرت رسول (ص)، رفتار آن حضرت در مواجهه با گروه‌های معاند (مشرکان، اهل کتاب ومنافقان ) مورد نظر می‌باشد. خداوند در سوره توبه سه گروه اصلی را مورد خطاب قرار می‌دهد که به‌عنوان گروه‌های معاند در بالا اشاره گردید. مشرکان که نمونه نخستین معاندان هستند با بت‌پرستی و اعمال ناشایست خود، ادامه راه پدران خود را در پیش گرفته و مشکلات فراوانی را برای حضرت رسول (ص) و مسلمانان ایجاد می‌نمودند .حضرت با اعلام برائت از آن‌ها و با دادن اخطار توطئه‌های آن‌ها را رصد می‌نمودند و با ابراز تنفر از آن‌ها و با قطع پل ارتباطی اقتصادی دستور جنگ و تحریم جنگ را هر کدام در زمان خود صادر می‌نمودند، با نظر به آیات بعدی سوره توبه گروه دوم از معاندان اهل کتاب بودند. که شامل (یهود و نصارا) علاوه بر دشمنی با پیامبر (ص) و یاران او درصدد ممانعت از گسترش اسلام بودند. پیامبر(ص) با کج‌روی‌های آن‌ها برخورد می‌نمودند و به جهت پیمان‌شکنی‌هایشان و عداوتشان با دادن فرصت به آن‌ها و در خصوص سوءاستفاده آن‌ها راهبردهای مناسبی را به کار می‌گرفتند. مخاطب بخش اعظم آیات سوره توبه منافقان بودند. افرادی پیرو هوای نفس، منافع طلب، ریاکار و فریبکار که از شرکت در میادین جنگ تعلل می‌ورزیدند، دیگران را از شرکت در جبهه و جهاد مانع می‌شدند و جریان تنگ‌نظری که به فکر منافع خود بوده و به‌صورت مرموزانه با تنگ‌نظری و از روی دشمنی با پیامبر(ص) و مؤمنان واقعی درصدد ضربه زدن به پیکره اسلام بودند. با هواپرستی و لجاجت برای رسول خدا(ص) و همراهان او مشکلاتی را ایجاد می‌نمودند. حضرت در مواجهه با آن‌ها با گفتمان دوسویه و انذار و اخطار، ضمن نرمش حکیمانه و بصیرت‌مدارانه با شناخت از روحیات آن‌ها در زمان مناسب چهره واقعیشان را برای همه آشکار و درمقابل عداوت‌های آن‌ها راهکارهای مناسب به‌کار برده و از تسلط آنان مانع می‌شدند.

تبلیغ به معنای رساندن پیام با استفاده از ابزار مناسب و مؤثر است. در طول تاریخ همه مکتب ها و همه افرادی که قصد رسانیدن پیام خود به دیگران را داشته اند از روش ها و ابزارهای مختلفی استفاده کرده‌اند. انبیاء الهی نیز هر کدام به روش خاص و متناسب با موقعیت زمان خویش، شرایط فردی و اجتماعی مخاطبان تبلیغ می‌کردند. تبلیغ اسلامی مشتمل بر خصوصیاتی است که آن را از تبلیغ عام جدا می‌کند. این پژوهش نظری با روش تحلیلی-کتابخانه‌ای، به دنبال بررسی بیان قرآن و علامه طباطبایی در رابطه با افضلیت سیره تبلیغی پیامبر اکرم(ص) و نمونه‌های تطبیقی نسبت به سایر انبیا است. پژوهش‌های زیادی در زمینۀ سیره تبلیغی پیامبران مختلف انجام شده است، اما استخراج افضلیت سیرۀ تبلیغی پیامبر اکرم(ص) از قرآن و از منظر علامه طباطبایی، نوآوری این پژوهش نسبت به سایر پژوهش‌هاست. در مجموع پس از بررسی‌های انجام شده می‌توان نتیجه گرفت که یکی از امتیازاتی که پیامبر اسلام نسبت به بقیه پیامبران دارد، خاتمیت او نسبت به پیامبران می باشد که پیامبری به وسیله او ختم شده است. در عین حال همان‌گونه که ملاحظه می‌کنید رسول خدا(ص) خود این امتیاز را کاری اختیاری می‌داند که سبقت خود از پیامبران در اعتراف به ربوبیت خداوند باشد. مقاومت رسول خدا (ص) در زمینۀ مقاومت در تبلیغ نیز در قرآن ستودنی تلقی شده است. پیامبر(ص) نه تنها از مردم دوری نمی‌کرد و در برابر اذیت و آزار آنان نفرینشان نمی‌کرد، که برای هدایت آنان دعا هم می‌کرد و تنها به خدا بازگو می‌کرد. روش تبلیغی چهره به چهره، ماهیت وجودی پیامبر، استقامت و ایستادگی در برابر جهل و خاتم الانبیاء بودن، از افضلیت‌های پیامبر اکرم(ص) نسبت به سایر پیامبران از منظر قرآن و علامه طباطبایی است.

قرآن کریم در خلال 23 سال، از بعثت تا رحلت پیامبر اکرم(ص)به صورت بخش هایی، به رسول گرامی وحی شده است و آن حضرت، آیات شریفه را قرائت می کردند و تعلیم می دادند. اکثر مسلمانان آیات قرآن را حفظ می کردند و بعضی نیز آیات را با وسایل و ابزار آن روز می نوشتند و نگهداری می کردند.افراد نخبه ای که این کار را به طور دقیق و کامل انجام می دادند، به کاتب وحی معروف شدند. پس از رحلت پیامبر (ص)، عواملی همچون: اختلاف نقل شفاهی قرآن، اختلاف لهجه ها، اختلاف مصاحف، تجرید مصحف از قواعد املائی و اموری دیگر موجب پیدایش اختلاف قرائات گردید . اختلاف قرائات و اندیشه درستی و نادرستی قرائات مختلف و معیارهای مربوط به آن نیز به نوبه خود انگیزه پیدایش علم قرائات گردید. این پژوهش در شکل کارشناسی ارشد شیوه قرائت در زمان پیامبر(ص) و ائمه معصومین (ع) را مشخص میکند و یه سیر تحول آن تا زمان معاصر می پردازد وتاثیر لهجه ها، عرف جامعه و علوم موسیقی بر تحول قرائت را بررسی می کند. در باب قرائات پژوهش های بسیاری انجام گرفته اما به شاخص های موثر بر تلاوت معاصر خیلی کم پرداخته شده است سعی داریم با استفاده از تجربیات و مطالب ناگفته در کتاب ها به تبیین این موضوع بپردازیم.

معجزه هر کار خارق العاده ای است که به اتکای قدرت خداوند و برای اثبات نبوت یا امامت انجام گیرد. این پژوهش با عنوان «تحلیل معجزات پیامبرﷺ از دیدگاه علامه مجلسی در بحارالانوار»، اقوال علامه مجلسی را ذیل روایات مربوط به معجزات پیامبرﷺ مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. ایشان ذیل روایات مربوط به مشخص شدن زمان برخی قصص قرآنی که از منابع عامه انتخاب و نقل کرده است، با اینکه عدم اعتماد خود را نسبت به وثاقت این قبیل روایات نشان می‌دهد، اما دقت نظر دارد که انتخاب این روایات با عقل سازگار باشد. وی ذیل روایات مربوط به قیودات زمانی، ملاک و معیار برای شناخت دقیق زمان قصص قرار داده است. به اعتقاد ایشان علت استفاده از روایات عامه که دارای قیودات زمانی است، به عنوان مؤید در جاهای دیگر قابل استفاده است؛ چرا که ابهام برخی تاریخ ها را برطرف می‌کند. علاوه بر این علماء شیعه هم به نقل این روایات پرداخته‌اند و نکات موجود در این روایات متضاد با قوانین مربوط به معجزه نیست. همچنین استفاده از این ملاک و معیارها برای تعیین زمان قصص در باقی قصص موجود در بحارالانوار برای رفع نکات مبهم قابل استفاده است. شیوه‌ی جمع آوری مطالب در این پژوهش به صورت کتابخانه ای مورد توجه قرار گرفته است روش جمع آوری این پژوهش توصیفی- تحلیلی است