جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رضی الدین علی بن موسی بن جعفر طاووس حسنی (589-664) از عالمان پرنفوذ شیعه در قرن هفتم است که در زمینه های مختلف صاحب رأی بوده و شخصیت او جاذبه های فراوانی دارد و آرای او در زمینه های گوناگون جالب است. روحیه ی عرفانی و عبادی سید، مهمترین بعد از شخصیت اوست که بر تمام دیگر ابعاد ذهنی و شخصیتی او سایه افکنده است. در باب کلام، هر چند که او رسماً موضعی ضد کلامی (به ویژه کلام عقلی) دارد و ورود به کلام را چندان خوشایند نمی دارد، عملاً وارد این حوزه شده است و در باب های مختلف کلام آرایی دارد. او بیشتر به کلام نقلی تمایل دارد و به جای استفاده از استدلال عقلی، کلام نقلی را می پسندد. از همین رو، او در باب خداشناسی، به خداشناسی فطری قایل است و وجود خدا را امری فطری و بی نیاز از استدلال می داند. او در باب خداشناسی اندیشه ای کاملاً تنزیهی دارد. ابن طاووس در باب اسماء و صفات الهی کم تر وارد شده و بر پایه ی همان روحیه ی عبادت خود، در باب توحید عبادی مطالبی دارد. در بحث جبر و اختیار، سید به شدت از اختیار دفاع می کند و به نظر می رسد از نظریه ی امر بین امرین دور شده است. سید نبوت را به دلیل نقص دستگاه شناختی انسان و اتمام حجت، امری ضروری می داند. از منظر او انبیا از همه ی گناهان و خطاهای عمدی و سهوی معصوم هستند، اما علم انبیا محدود است و وحی نیز به انبیا اختصاص *. امامت مهمترین بخش اندیشه کلامی ابن طاووس است و در این باب حقیقتاً قوی و چیره دست است و از امامت خوب دفاع می کند. او هم در استدلال بر امامت اهل بیت و هم در نقد استدلال مخالفان و هم در پاسخ به اشکالات آنان تلاش کرده و مواضع علمی محکمی دارد. مهدویت و آخر الزمان شناسی، باب دیگری از اندیشه ی کلامی اوست. وی هر چند مباحث مربوط به مهدویت را به خوبی تبیین کرده است، کتابی در ملاحم و فتن دارد که چندان معتبر نیست. ابن طاووس از ایمان تعریفی ارجایی ارائه کرده و عمل را جزو ایمان نمی داند. بر همین اساس او مرتکب کبیره را لازم العقاب نمی داند، چه رسد به اعتقاد به خلود او در آتش.

آموزه های ناب دین، به جهت هماهنگی با نظام تکوین و تشریع؛ از مطلوبیت و کارآیی فراوانی در عالم برخوردارند؛ به هعمین جهت، همواره مورد سواستفاده و تعدی بوده اند. از جانب دیگر، اندیشه های انحرافی، هیچ گاه با عناوین باطل خود به میدان نیامده و همیشه در پناه ظواهری از دین، مخفی بوده اند. گاهی نیز به سبب غفلت یا اشکال در مبانی، انحراف هایی صورت گرفته است. تمسک به سه واژة انتظار، عقیده و آسیب، عنوانی را پدید آورد که موضوع این پژوهش گردید؛ و تلاش شد در یک پژوهش تحلیلی توصیفی، آسیب های کلامی که فرهنگ مهدویت و انتظار امام دوازدهم شیعیان را در معرض خطر قرار داده اند، بررسی شوند. از این رو در یک سیر منطقی، آلت ها و آسیب هایی که در منشأ (روایات مطرح کننده تفکر انتظار مهدی موعود(عج یا در نگرش علما و اندیشمندان (به عنوان مبلغان و بررسی کنندگان این عقیده) یا در متدینین (به عنوان پیروان و معتقدان این ایده) روی داده و یا توسط غیر شیعیان، القاء گردیده، مورد توجه قرار گیرند. از این مطالعه و بررسی، شناسایی و علت یابی و نیز در حد امکان، درمان آسیب ها به منظور پالایش اندیشة رایج در جامعه در مورد امام عصر(عج)، مورد نظر بوده است؛ و این مزیت بحث کلامی، که ریشه ها، مبانی و لوازم آسیب ها، از منظر عقل و به شیوة تحلیلی، مورد کاوش قرار می گیرند، مدنظر قرار گرفته است. خلاصه آن که انتظار، عقیده ای منتج به عمل، بلکه لازمة آن است و هرگونه ایستایی فردی، اجتماعی و یا عدم عمل به احکام شرع مقدس، در دوران غیبت امام زمان(عج) در نیل به اعتقاد صحیح، باید دارای ویژگی های ذیل باشد: - مراجعه به کارشناسان و خبرگان دین؛ منفعل نبودن در برابر هر تفکر یا شخص مدعی انتساب به حضرت؛ سکوت در برابر آنچه محتمل است ولی قطعی نیست؛ سعی در کسب معرفت نسبت به واسطة فیض تکوینی و تشریعی؛ و داشتن انتظاری فعال و اصلاح گر.

هدف پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که رفتار پیامبر (ص ) با مشرکان و اهل کتاب چگونه بوده است ؟ و آیا پیامبر (ص ) فقط درصدد ابلاغ و بیان حق و دعوت به توحید بودند یا اینکه علاوه بر آن ، در پی محقق نمودن اسلام و غلبه دین نیز بودند روش نمونه گیری : تمام آیات قرآن و سیره پیامبر (ص ) با عطف به دو سوال به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است روش پژوهش : کتابخانه ای ابزار اندازه گیری : قرآن و تاریخ زندگی و سیره پیامبر (ص ) طرح پژوهش : در بخش اول برخورد نظری پیامبر با توجه به آیات قرآن و در بخش دوم پس از بررسی مبانی و اصول رفتار پیامبر (ص ) برخورد عملی ایشان در سه مقطع مکه ، مدینه ، و پس از فتح مکه برری شده است نتیجه اینکه : روشها و شگردهای پیامبر (ص ) در مواجهه با مشرکان و اهل کتاب ، متنوع متعدد و گاه حتی در یک نگاه سطحی ، برخی مواضع در تضاد با هم دیده می شود. نکته کلیدی در بررسی موضع پیامبر (ص ) نسبت به مشرکان و اهل کتاب هنگامی فهم خواهد شد که دین نه صرفا به مثابه یک اعتقاد ذهنی و درونی برای افراد بلکه به مثابه یک فرآیند تکامل اجتماعی نیز در نظر گرفته شود. روش پیامبر (ص ) در برخورد با مشرکان و اهل کتاب با عطف به وضعیت اسلام و مسلمین و شرایط گروه مقابل در هر مقطع طراحی میشده و در واقع می توان به نوعی رابطه طولی در روشها و مواضع پیامبر قائل شد و این رفتارها در عرض هم نیستند که بتوان هر کدام از آنها را بدون توجه به فرآیند ظهور اسلام از یک هویت اعتقادی تا یک هویت اجتماعی و سیاسی ، به عنوان نظر قطعی و همیشگی اسلام ارائه کرد

موضوع مورد تحقیق در این پایان نامه، الهیات سلبی از دیدگاه ابن میمون اندلسی و قاضی سعیدقمی است. در مقدمه، ابتدا اهمیت موضوع بررسی گردیده و گفته شد. از دیرباز یکی از مهمترین مسائلی که اندیشه متفکرین اسلامی را به خود معطوف نموده بود شناخت خداوند است که ردمبحث معرفت الهی بحث از صفات جایگاه ویژه دارد و ا نکه خداوند اصولا دارای صفاتی است وصفات خداوند به چه نحو می باشد، یکی از دغدغه های اصلی اندیشمندان مسلمان بوده است، دراین بین ابن میمون اندلسی و قاضی سعید قمی، تفسیر متمایزی از صفات حق تعالی بیان نمودندکه معروف به الهیات سلبی می باشد. این موضوع از لحاظ سابقه تاریخی کمتر مورد توجه فلاسفه مسلمان بوده است و جزء این دو دانشمند و عده اندکی دیگر همچون ملا رجبعلی تبریزی، بقیه فلاسفه صرفا به اشاره بسیار کوتاه اکتفا نمودند. هدف بحث معرفی این دو دانشمند بزرگ قاضی سعید قمی و ابن میمون اندلسی و معرفی جایگاه الهیات سلبی در اندیشه اسلامی می باشد. درادامه بیان گردید ابن میمون اندلسی در سال ‎1135 میلادی در شهر قرطبه چشم به جهان گشود وبزرگترین فیلسوف یهودی بود. همچنین قاضی سعید قمی در سال ‎1041 هجری قمری متولد شدو از مفاخر دنیای اسلامی می باشد. در ادامه بیان شد تفکر الهیات سلبی نگرشی خاص در موردصفات حق تعالی دارد و بر این باور است که خداوند دارای صفات ثبوتیه نیست و صفات ثبوتی حق تعالی به سلبی نقیض آن بر می گردد یعنی وقتی می گوییم خداوند عالم است یعنی جاهل نیست و خداوند قادر است در واقع آنچه خداوند بدان متصف است سلب عجز می باشد نه صفت قدرت. سپس به نظر برخی از فلاسفه و متکلمین اسلامی اشاره و گفته شد در این میان مرحوم ملارجبعلی تبریزی از مدافعان نظریه الهیات سلبی بوده، ولی دانشمندانی چون ملاصدرا،علامه طباطبایی، و سایر فلاسفه حوزه صدرایی توجه چندانی به این نظریه ندارند و آنرا نمی پذیرند. در ادامه به تعریف صفات و فرق اسم و صفت و همچنین تقسیم صفات الهی اشاره شد و در بخش دوم، صفات حق تعالی از دیدگاه ابن میمون مورد بحث قرار گرفته است.

پرسش عمده در فلسفه ی جدید، پرسش از امکان شناخت و شرایط آن است. این امر به نحو اجتناب ناپذیری منجر به قرار گرفتن “من” در جایگاهی ممتاز می شود. از میان فیلسوفان معاصر هوسرل از جمله کسانی است که نقش من را به نحو بنیادی و ریشه ای بررسی کرده است. او در مسیر اندیشه ی خود در این باب مواضع متعددی را طرح می کند؛ این مسیر از رد “من”– به تبعیت از هیوم و ویلیام جیمز– آغاز می شود و به پذیرش من استعلایی- با تعریف منحصر به فردی که نزد هوسرل می یابد- ختم می شود. او در پژوهش های منطقی قائل به نوعی قانونمندی حال در محتواهای آگاهی است که وحدت آگاهی را تامین می کند؛ از این رو نیازی به طرح و پذیرش "من متعال" نیست. اما تحول موضع هوسرل از پدیده شناسی ماهوی به پدیده شناسی استعلایی، ضرورت پذیرش منی محض و تقلیل ناپذیر را آشکار کرد. او در ایده ها...1 با نقد رویکرد نخست خود، به بسط مفهوم من ِ محض می پردازد. من محض منی آفریننده و سرچشمه ی نهایی تکوین کوگیتوهای نظری و عملی است. اما پذیرش من محض توقف گاه نهایی اندیشه های هوسرل در باب "من" نیست، بلکه او با تحلیل و بسط خصلت مطلق بودن و نیز مقوم بودن آن به "من استعلایی" راه می برد، و پدیده شناسی را به مثابه ی من شناسی استعلایی تثبیت می کند

رساله حاضر تحت عنوان گادامر و تاریخمندی فهم در سه بخش و ده فصل ارائه گردیده است؛ در بخش اول تماما به اصل تاریخی نگری پرداخته شده که شامل چهار فصل است: در فصل اول قریب چهارده تعریف از منابع مختلف و نگرش های متفاوت درباره هیستوریسیزم یا تاریخی نگری ذکر شده است که این تعاریف گویای دگرگونی های معنا ی تاریخی نگری به مرور زمان است. در فصل دوم به پیشینه و خاستگاه تاریخی نگری، از پیدایش این اصطلاح و رواج آن، از تبدیل آن به یک نگرش معرفت شناسی تا زوال رویکردهای تاریخی نگر، مفصل سخن به میان آمده است. فصل سوم به انواع هیستوریسیزم پرداخته و تطور معنایی آن را از هگل تا زمان حاضر پی گیری کرده و مجموعا شش مرحله را برای آن بر شمرده و جایگاه گادامر را در این مراحل مشخص نموده است . فصل چهارم به ایرادات دو منتقد تاریخی نگری، صروی کلوزر و کارل پیج پرداخته و نقدهای کلی آنان را به اساس تاریخی نگری به میان کشیده است و در پایان پراگماتیسم درونی را که در پی نجات هیستوریسیزم از گرداب اشکالات است، مورد نقد قرار داده است. بخش دوم رساله جمعا در دو فصل تدوین شده است؛ فصل اول به آراء و اندیشه های دو تن از متقدمین گادامر یعنی دیلتای و هیدگر به طور مختصر می پردازد زیرا اندیشه های گادامر بسیار ناظر و یا متأثر از افکار این دو استاد است. فصل دوم به طرح اندیشه های گادامر در موضوعاتی که مرتبط با بحث تاریخ مندی است، می پردازد و در هشت محور به تفصیل، آرای گادامر را تبیین می کند. بخش سوم رساله در چهار فصل به بررسی و نقد اندیشه ها وافکار گادامر در زمینه تاریخ مندی فهم می پردازد؛ فصل اول اشکال خود انکار بودن دیدگاه گادامر را بررسی می کند؛ فصل دوم به طور مفصل اشکال نسبی گروی شناخت در نظر گادامر را مورد بررسی قرار می دهد؛ مباحث این فصل در فهم پاره ای از نظرات گادامر تأثیر بسزایی دارد و در نهایت با وجود انکار گادامر و شاگردانش، این ایراد را بر او وارد می داند. فصل سوم به بررسی ایراد ذهن گروی در هرمنوتیک فلسفی گادامر پرداخته است؛ و نهایتا در فصل چهارم ایرادات مبنایی وارد بر گادامر مورد بررسی و تحقیق قرار می گیرد که مجموعا بیست اشکال را بر دیدگاههای گادامر در محورهای گوناگون وارد می داند.

هدف پژوهش شناخت دقیق تقابل و مواجهه اسلام با امر فراگیر جهانی شدن و بررسی رهیافتهای تجددگرایی ، سنت گرایی و بنیادگرایی نسبت به آن است روش نمونه گیری : مبتنی برنوع نگاه مولفان مقالات کتاب و بررسیهای میدانی و معاصر آنها است روش پژوهش : مداقه در انتخاب مقالات مربوطه از کتاب ، جهت ترجمه و پرداخت محتوایی آنها در قالب تالیف است ابزار اندازه گیری : ترجمه مبتنی بر دلالت مستقیم معنایی و لفظی متن اصلی است طرح پژوهش : بررسی کتاب اسلام درمواجهه با جهانی شدن و تحلیل برخی مقالات آن در مقدمه است نتیجه گیری : سه رهیافت بنیادگرایی ، سنت گرایی و اصلاح گرایی دینی در رهیافت با پدیده جهانی شدن راهکارهایی را ارائه می دهند که به نسبت برگرفتن هرکدام از آنها پاسخها متفاوت می شود اما بهترین رهیافت ، رهیافت اصلاح گرایی است که می کوشد نسبت دین و دنیا و سنت و تجدد را در کنار هم به تعاملی منطقی و کارآمد ارتقاآ بخشد

:هدف پژوهش مفهوم آزادی و نسبت آن با انسان در اندیشه های دو متغیر اگزیستانسیالیست می باشد. و روش تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای می باشد. انسان یگانه موجودی است که آگاهی دارد و هر گاه بخواهد آگاهی مقدم بر هر تاملی را بررسی نمائیم ویژگی وجود او چون چیزی که هنوز یگانه نه - هست نمود می یابد. بودنی که در طی دست به انتخاب زدن شکل می گیرد. آنچه دلهره و اضطراب را برای او به همراه دارد . آزادی برای این وجود مطرح است. وجودی مواجه با امکانات پیش روی، او همواره توانایی جدا شدن از ابژه های اطراف خود و تبدیل به آنچه می خواهد شود را دارد. فهم این آزادی در پرتو هدف معنا می یابد نه نتیجه. در اندیشه یاسپرس: - وجود حقیقی انسان در مرتبه هستی دار است و انسان با جهش از مراتب مختلف وجود دازاین، آگاهی کلی و روح ذهن به آن دست می یابد. انسان هستی دار، تعالی را چون یک رمز درک می نماید. در مرتبه هستی دار بودن آزادی ادارک شده و خود همچون وجود، چون چیزی داده شده دریافت می شود.

آیا اعتقاد به خداوند معقول، خرد پسند یا عقلاً مقبول است؟ آیا فرد برای آن که در اعتقاد ورزیدن به خداوند، معقول یا عقلانی باشد باید قرینه ای در اختیار داشته باشد؟ ادعای پلنتینجا این است که اعتقاد به خداوند معقول است و فرد معتقد کاملاً به لحاظ معرفتی حق دارد به خداوند اعتقاد ورزد، حتی اگر هیچ برهان مقنع استقرایی یا قیاسی ای را بر وجود خداوند نشناسد و یا حتی اگر در واقع اصلا چنین برهانی وجود نداشته باشد، قلب ادعای پلنتینجا این است که اعتقاد فرد به خداوند می تواند واقعا پایه باشد و این که هیچ کس تا کنون نشان نداده است که اعتقاد ورزیدن به خداوند، به شیوه پایه غیر عقلانی است. پلنتینجا ادعای قوی تری نیز دارد، وی مدعی است اعتقاد خدا باورانه از تضمین برخوردار است، یعنی این اعتقاد محصول فرایند ادراکی ای است که در وصول به غایت باورهای صادق درباره خداوند، موفق بوده است؛ زیرا این فرایند ادراکی به درستی و در محیط مناسب خود، کار کرده است. معرفت شناسی پلننتینجا از چندین جهت مورد حمله قرار گرفته است. پاره ای از منتقدان وی را متهم می کنند که تصویر اغراق آمیز منصفانه ونا درستی از الهیات عقلی ارائه داده است. برخی دیگر می گویند معرفت شناسی اصلاح شده نظریه معیارین معرفت را که هر خردمندی باید آن را بپذیرد، رها کرده اس. برخی دیگر از منتقدان می گویند معرفت شناسی اصلاح شده در مواجهه با آرای متعارض پیروان ادیان دچار مشکل است و ملاکی برای داوری میان آنان در اختیار ندارد. هدف رساله حاضر شرح و تحلیل معروفترین دعاوی معرفت شناختی پلنتینجا در باب اعتقاد دینی و نیز ارائه متداولترین نقدهایی است که بر این دعاوی وارده شده است.

موضوع این رساله، تحت عنوان انسان شناسی ملاصدرا است. لذا ابتدا به جایگاه انسان شناسی، حوزه های مختلف آن و مبانی انسان شناسی ملاصدرا پرداختیم و رهاورد این بحث چنین شد که انسان شناسی ملاصدرا در حوزه های دینی، عرفانی و فلسفی می باشد. آنگاه ساحات وجودی انسان و این که انسان تلفیقی از نفس و بدن است، مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه ویژگیهای نفس انسانی بدین نحو از دیدگاه صدرا بیان می شود که در فلسفه وی، نفس انسانی جوهری بسیط و مجرد است که جسمانیه الحدوث و روحانیة البقاء می باشد واین حرکت جوهری است که زمینة تکامل نفس را فراهم می سازد. در مرحله بعد به بحث از قوای ادراکی انسان، پرداخته شد که از نظر صدرا تمام قوای ادراکی انسان مجردند لذا فناناپذیرند. سپس سخنی از عوامل سازندة انسان به میان آمد که همان علم و عمل و ملکات می باشند و در پایان به مساله سعادت انسان پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که از نظر صدرا سعادت به دو قسم حقیقی وغیر حقیقی تقسیم می شود و سعادت حقیقی همان مرحلة فناء فی الله می باشد که پس از جدایی نفس از بدن حاصل می شود.