جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : پزوهش حاضر بررسی می کند که مرلوپونتی چگونه رابطه بین خدا و هستی شناسی را از تفسیری که این نویسنده در مورد هستی شناسی مدرن انجام می دهد، می بیند و چگونه از بازپس گیری این سنت، خود را با توجه به مشکل خداوند در بسط و توسعه خود قرار می دهد. درک وجود، به ویژه در لحظه دوم کار او. به گفته مرلوپونتی، فیلسوفان مدرن، به ویژه کسانی که بخشی از چیزی را که او آن را «عقل گرایی بزرگ» می نامد، می گیرند، با برخی از تزهای الهیات یهودی-مسیحی درگیر بودند، که عمیقاً بر نحوه درک این فیلسوفان از هستی، بارها تأثیر گذاشت. ، آن را با خدا اشتباه گرفته است. مقوله های مفهومی حاصل از این هستی شناسی، برداشتی دوگانه از امر واقعی را به نمایش می گذارد، که به گفته فیلسوف فرانسوی، برای توصیف پدیده ها آنگونه که خود را نشان می دهند، کافی نیست. بنابراین، مرلوپونتی بر ضرورت غلبه بر هستی شناسی سنتی اصرار دارد. به همین دلیل، او بازگشت به هستی‌شناسی را پیشنهاد می‌کند، تا تصور جدیدی از هستی ایجاد کند، بدون هیچ تعهدی با الهیات، حتی با ایجاد مقوله‌های مفهومی جدید. به این ترتیب، با تحلیل مفهوم هستی توسط مرلوپونتی، می‌توان فهمید که از جنبه‌های مه، از ایده مدرن بودن بسیار دور است، با این حال، هستی اولیه که او توصیف می‌کند، برخی از اصلی‌ترین چیزها را بازپس می‌گیرد. بخش هایی از خدای هستی شناسی مدرن