جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

معنويت از رايج ترين واژگاني است كه از آغازين حضور آدمي در عرصه هستي نمود داشته است . توجه به معنويت كه بعد غيرمادي انسان يا به عبارت دقيقتر ، بعد معنوي (فطري) اورا دربرمي گيرد و شامل كليه رفتار، گفتار و افكار غيرغريزي او مي باشد، امروزه دربرخي از شاخه هاي علوم از جمله ، روانشناسي و مديريت افزايش قابل ملاحظه اي داشته است . تا چندي پيش جامعه بشري عامدانه از اين موهبت الهي محروم بود ، تا اينكه رنجها و آلام آنچنان او را به زنجير غرايز گرفتار كرد كه به ناچار به اصل خود كه همان فطرت الهي است ، رجوع نمود. عرصه روانشناسي و پزشكياولين جايي بود كه رويكردي به معنويت داشت. حال آنكه ديرزماني نيست كه قلمرو مديريت پس از فراز و نشيب هايي كه درطول يك قرن گذشته به خود ديده ، امروزه شاهد تأثيرانديشه معنوي در سازمان ها مي باشد. اين پژوهش رابطه بين معنويت و اثربخشي سازماني درسه سطح فرد، گروه و سازمان را بررسي نموده است. براي اين منظور پس از بحث و بررسي پيرامون معنويت درحوزه هاي مختلف از جمله حوزه دين و روانشناسي و نيز بررسي درخصوص اثربخشي و رويكردهاي متفاوت به آن ، و پس از مشخص شدن مدل مفهومي پژوهش و شناسايي شاخص هاي آن ، دو پرسشنامه كه يكي به جهت سنجش اثربخشي سازماني و ديگري درخصوص سنجش معنويت در سه سطح فرد، گروه و سازمان تنظيم شد، درميان جامعه هدف توزيع گرديد. بعد از جمع آوري داده ها ، با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي ( آزمون هاي كاي ـ دو ، اسپيرمن و فريدمن و ... ) كليه داده ها مورد تجزيه و تحليل قرارگرفت كه نتايج به دست آمده تمامي فرضيات پژوهش را تأييد نموده و در نهايت مدل مفهومي تحقيق نيز پذيرفته شد. اين پژوهش نشان مي دهد كه موضوع معنويت از جمله عوامل بسيار مهمي است كه مي تواند در سازمان ها و مؤسسات تأثيرگذار باشد.