جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تضاد آدم و مسیح در پولس شبیه دیگر مفسران یهودی داستان خلقت انسان و سقوط است که پیامدهای اخلاقی را به دنبال دارد. با این حال، پولس به طور منحصربه‌فردی داستان منشأ را در دیدگاهی معاد شناختی تفسیر می‌کند که ایمانداران را فرا می‌خواند تا زندگی خود را پس از تصویر آدم مسیح جدید تغییر دهند تا به رستاخیز معاد در او دست یابند.

ترجمه ماشینی : در تلاش برای مقابله با نیروهایی که خانه را از محل نفوذ آن حذف می‌کنند، کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرالزمان اخیراً برنامه عصر خانواده را افتتاح کرد. این امر که از یک تاریخ پنجاه ساله تلاش برای ایجاد تمرین عصر خانه بیرون آمده است، یکی از سیستماتیک ترین و جامع ترین تلاش ها تا به امروز برای اعمال تغییر در ساختار خانواده های اعضای آن است. چنین تلاش عمدی و از پیش تعیین شده ای در جهت بهبود نظام خانواده چیزی است که دانشمندان علوم اجتماعی کاربردی آن را «تغییر برنامه ریزی شده» می نامند. عصر خانه، هنگامی که پذیرفته می شود، بسیاری از عناصر رفتاری را دارد که به عنوان «آیین خانوادگی» شناخته می شود. از آنجایی که کلیسا تلاش کرده است تا آیینی را که خود خانواده به طور معمول آن را آغاز می کند، ایجاد کند، برنامه عصر خانواده در خانه برای دانشمندان علوم اجتماعی به یک آزمایش اجتماعی جالب تبدیل می شود. خود خانواده باید در نهایت تصمیم بگیرد که تا چه حد از هر نوآوری حمایت شده استفاده کند. عوامل درون فرهنگ هر خانواده نقش برجسته ای در تعیین اینکه تا چه اندازه در معرض تأثیر عامل تغییر قرار می گیرند، ایفا می کنند. سپس این محل شروعی برای بررسی عصر خانواده می شود. در این زمینه، تحقیق حاضر دو هدف داشت: (1) بررسی الگوهای پذیرش و پذیرش عصر خانوادگی و (2) بررسی روابط بین پذیرش و پذیرش عصر خانوادگی و متغیرهای انتخاب شده خاص.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی ارتباط بین عشق و دانش شخصی و آنچه که زندگی و تعالیم عیسی در مورد رابطه بین آنها آشکار می کند، است. من می خواهم آن شکلی از عشق یا مراقبت را که روابط را شخصی می کند از آن اشکالی مانند خیرخواهی یا شفقت که در آن نگرانی غیرشخصی است، متمایز کنم. معمولاً در فرهنگ معاصر غرب تصور می شود که استقلال لازم برای عاملیت اخلاقی بالغ یا برای تحقق هویت شخصی منحصر به فرد خود با تأثیر افراد دیگر کاهش می یابد. در مقابل، من استدلال می‌کنم که تصویر رابطه‌ای از عشق یا آگاپه در عهد جدید، مفهومی از هویت شخصی ارائه می‌کند که در آن استقلال در روابط شخصی و صمیمی با خدا و دیگران یافت می‌شود. هویت ما در نهایت شخصی است، یعنی ما کاملاً آن چیزی نیستیم که هستیم جدای از اینکه در روابط با دیگران شخصی هستیم. بررسی تازه تصویر عهد جدید از عشق، تصویری از خود را به‌عنوان شخصی نشان می‌دهد که در آن ظرفیت‌های ضروری برای شخصیت، مانند خودمختاری، از طریق همذات‌پنداری با خدا کاهش نمی‌یابد، بلکه به‌طور کامل تحقق می‌یابد. من استدلال می‌کنم که این شناسایی مستلزم شکلی شخصی از مراقبت است، شکلی که کاملاً صمیمی است، که وقتی متقابل شکلی شخصی از دانستن را تشکیل می‌دهد. این دانش شخصی توسط الگوی خاصی از تعامل بین افراد تشکیل می شود و بیش از درک عقلی از قضایایی است که در مورد شخص دیگری صادق است. من استدلال می‌کنم که مشارکت مستقیم عهد جدید به‌عنوان بخشی از یک پروژه فلسفی، تا حدی موجه است، زیرا توصیف مناسب خصوصیات اخلاقی این عشق مستلزم یک روایت است. فقط یک داستان یا نمونه می تواند ویژگی های ارادی، خواستنی و عاطفی این عشق و همچنین شخصیت رابطه ای آن را به طور عمیق به تصویر بکشد. علاوه بر این، من استدلال می‌کنم که شادی یک جزء ضروری احساسی و خواستنی این عشق است و برای شناخت صمیمی و شخصی لازم است. من استدلال می کنم که این نوع شناخت شخصی قادر است به مشکل وجودی معنا بپردازد. با این حساب، گرسنگی انسان برای معنا یا اهمیت، آن چیزی است که ارضای خود را نه در دانش نظری یا توضیحی، بلکه در تعامل شخصی و صمیمی با خدا و از طریق خدا با دیگران می‌یابد.